5 Maar Hij gaf hem daarin geen erfdeel, zelfs geen voetstap; en Hij beloofde hem, toen hij nog geen kind had, dat Hij dat land aan hem en na hem aan zijn nageslacht in bezit geven zou. 6 En zo sprak God uit dat zijn nageslacht bijwoner zou zijn in een vreemd land en dat ze hen tot slaven zouden maken en slecht zouden behandelen, vierhonderd jaar lang. 7 En het volk dat zij zullen dienen, zal Ik oordelen, sprak God; en daarna zullen zij uittrekken en Mij dienen op deze plaats. 8 En Hij gaf hem het verbond van de besnijdenis; en zo verwekte hij Izak en besneed hem op de achtste dag, en Izak verwekte en besneed Jakob, en Jakob de twaalf aartsvaders. (Handelingen 7:5-8)
Stefanus beschrijft hoe God Abraham beloften deed, beloften waar Abraham zelf weinig van heeft gezien. Beloften van succes, maar ook een plan waarin God door een diep dal wil gaan met de nakomelingen van Abraham. En dan ook de belofte dat God een einde zal maken aan het diepe dal en ze terug zal brengen naar dit land dat Hij aan Abraham belooft.
En God bezegelde deze belofte met het verbond van de besnijdenis en Abraham was gehoorzaam aan dit verbond. En elke jood weet zich verbonden aan dit verbond. De toehoorders van Stefanus kunnen hier niets tegenin brengen.
Wat we vooral in deze woorden lezen is dat God het initiatief neemt en Abraham gehoorzaamde God. En zo wil Stefanus aangeven dat God de grondlegger is van het leven als religieuze jood en niet de mens. En dat is een hele belangrijke boodschap voor de religieuze leiders, maar ook voor de wereld vandaag. De wereld die religie analyseert en in hokjes probeert te plaats, de echte religie heeft maar 1 basis en dat is God zelf.
Dus hoezeer de religieuze leiders ook overtuigd zijn van hun eigen gelijk, er is maar 1 manier om het echt te toetsen en dat is God zelf. En dat is wat Stefanus aan wil geven, het volk moet niet leren dansen op de maat van de religieuze leiders, ze moeten leren verstaan wat Gods plan is. En dat plan mag anders zijn dan de religieuze leiders voor ogen hebben. En daarom legt Stefanus de nadruk op het plan van God om Israël 400 jaar in Egypte te laten zijn als slaven.
Gods weg is niet altijd te begrijpen, zeker niet als we het nog niet eerder hebben ervaren. Gods weg is iets nieuws waarin we op Hem moeten vertrouwen. 400 Jaar in Egypte was een weg die God voor ogen had, maar die we als mens zelf nooit zouden nemen. We moeten leren vertrouwen, net als Abraham die nauwelijks iets van de beloften van God heeft gezien en toch 100% zijn hoop op God had.