1 En enigen die uit Judea gekomen waren, leerden de broeders: Als u niet besneden wordt volgens het gebruik van Mozes, kunt u niet zalig worden. 2 Toen er dan van de kant van Paulus en Barnabas een niet geringe tegenstand en woordenstrijd tegen hen ontstond, bepaalden zij dat Paulus en Barnabas en enkele anderen uit hen in verband met dit geschilpunt naar de apostelen en ouderlingen in Jeruzalem zouden gaan. 3 Nadat zij dan door de gemeente uitgeleide gedaan waren, reisden zij door Fenicië en Samaria en vertelden over de bekering van de heidenen, en zij bezorgden al de broeders grote blijdschap. (Handelingen 15:1-3)
Dit is een heel moeilijk onderwerp, helemaal voor de joden. Want als jood was men al die tijd terecht er van overtuigd dat men besneden moest zijn als teken van het verbond dat God had gemaakt met Abraham. Als Jezus werkelijk de beloofde Zoon van God was dan zou dat natuurlijk niets moeten veranderen aan wat God voorheen had bepaald. Jezus zelf is een onderdeel van dit verbond en in dat licht moet men het werk van Jezus dan ook zien, was dan ook de overtuiging.
Er waren dus enkele mensen uit Judea die daar iets aan wilden doen. De broeders moesten weten dat de besnijdenis ook bij het evangelie hoorde. Dit zijn geen joden die tegen het evangelie waren, want die maken zich geen zorgen over de besnijdenis. Dit zijn joden die wel volgers van Jezus waren, maar er dus van overtuigd waren dat de besnijdenis daar nog steeds bij hoort.
Er ontstaat een heftige discussie, Lukas omschrijft het als een niet geringe tegenstand en woordenstrijd. Maar de leiders in de gemeente van Antiochie hebben niet het idee dat deze woordenstrijd vruchtbaar is en sturen ze daarom naar de apostelen en ouderlingen in Jeruzalem. Blijkbaar zijn ze het er mee eens want ze gaan op weg naar Jeruzalem.
Het probleem dat we zien bij deze mannen uit Judea is dat ze maar 1 ding prediken. Ze hebben een sterke overtuiging over 1 bepaalde dogma en gaan rond om dit dogma te prediken. Hierdoor wordt de focus van het hele evangelie naar de achtergrond geduwd. Zolang niet voldaan wordt aan dit ene dogmatische punt wordt men niet gezien als oprechte volgeling van Jezus of zoals Lukas het beschrijft men kan niet zalig worden.
Er zijn christenen die altijd maar met hetzelfde punt komen. Een simpel gesprek loopt uit op een kleine of grote discussie over dit ene punt waar zij heilig van overtuigd zijn. Maar dit staat in de weg van geestelijke groei, dit ene punt wordt juist een struikelblok. Want de focus is niet langer het hele evangelie waarin we moeten groeien en vruchten dragen, maar de focus wordt deze ene dogma.
We kunnen God niet beperken tot 1 bepaalde overtuiging, God kijkt naar het hart en Hij alleen zal oordelen. Onze taak is niet het evangelie zuiver te houden, onze taak is discipelen te maken die leren hoe ze door de kracht van de Heilige Geest in een relatie met Jezus en de Vader mogen wandelen.