17 Naarmate echter de tijd van de belofte die God aan Abraham gezworen had, naderbij kwam, groeide het volk en nam in aantal toe in Egypte, 18 totdat er een andere koning opstond, die Jozef niet gekend had. 19 Die ging listig met ons geslacht om en behandelde onze vaderen slecht door hen hun jonge kinderen te vondeling te laten leggen, opdat zij zich niet zouden voortplanten. 20 In die tijd werd Mozes geboren. Hij was bijzonder mooi. Hij werd drie maanden opgevoed in het huis van zijn vader. 21 En toen hij te vondeling gelegd was, nam de dochter van de farao hem op in haar huis en voedde hem voor zichzelf op als een zoon. 22 En Mozes werd onderwezen in alle wijsheid van de Egyptenaren en was machtig in woorden en in daden. (Handelingen 7:17-22)
De aantijgingen voordat Stefanus deze redevoering begon bevatte onder meer dat hij de wetten van Mozes ondermijnde. Maar nu komt Stefanus met een aanpak die zijn hoorders de mond snoert, want ook hij is een nakomeling van Abraham, ook hij weet dat Mozes degene is die de wetten heeft gegeven.
Stefanus benadrukt hoe bijzonder Mozes was, God had hem al bij de geboorte uitgekozen om het grote werk te doen dat Hij beloofd had aan Abraham. God bereidde Mozes voor op de grote taak door hem met de vijand te laten opgroeien. Hoe bijzonder is die weg en als we Gods werken goed analyseren gaat Hij haast nooit de gangbare weg.
In onze gedachten ontstaan idealen, vaak zijn die idealen gevormd naar aanleiding van wat we om ons heen zien. Succes is als iemand erkenning krijgt, dat kan in de vorm van geld of roem. Perfectie is als alles precies goed voelt. En zo kunnen we nog wel even doorgaan, maar we kunnen er zeker van zijn dat de idealen van deze wereld haaks staan op de perfecte weg die God wil gaan.
De baby Mozes kon nog niet tegenspartelen en werd gewoon met de stroming mee geduwd. Maar wij spartelen wel vaak tegen, de perfecte plannen die God heeft hebben vaak niet onze goedkeuring. Het past niet in ons ideaal beeld. Misschien moeten we dat ideaal eens loslaten en met lege handen voor God komen. In gebed mogen we dan zeggen dat Hij God is en Zijn weg werkelijk de beste is.
De religieuze mensen konden nog niets tegen Stefanus inbrengen. Dit is het verhaal van hun God, dit is hoe hun God een weg is gegaan die afweek. Dit is het verhaal van een baby die was uitgekozen door God om Hem te ‘helpen’.