Ikzoek.Godshart.nl

2 Petrus 1

5 En daarom moet u zich er met alle inzet op toeleggen om aan uw geloof deugd toe te voegen, aan de deugd kennis, 6 aan de kennis zelfbeheersing, aan de zelfbeheersing volharding, aan de volharding godsvrucht, 7 aan de godsvrucht broederliefde en aan de broederliefde liefde voor iedereen. (2 Petrus 1:5-7)

Doen deze woorden iets met jou? Willen we er snel over heen lezen omdat het teveel klinkt als een wet waar we ons aan moeten houden of zitten we vroom ja te knikken omdat dit toch wel de bijbel is, maar verder doet het helemaal niets met ons?

Als we nu eens gewoon lezen wat er staat dan zou dat ons geloof veel sterker maken. Al die excuses die we elke weer hebben voor een half-christelijk leven moeten we in de prullenbak gooien. Petrus roept ons op om het geloof meer en meer vorm te geven in ons leven. Dus het vertrouwen in Jezus moet praktisch worden door een deugdelijk leven met zelfbeheersing en volharding.

In de voorgaande verzen heeft Petrus het over de goddelijke kracht die ons alles geeft voor een Godsvruchtig leven. En hier wordt er van ons gevraagd dat we ons inzetten voor een Godsvruchtig leven. En voor ons voelt het alsof dit een contrast is. God geeft ons kracht en nu moeten we zelf ook nog inspanning leven.

Maar een computer werkt ook niet zonder dat wij hem daarvoor een opdracht geven. En zo is het ook met de kracht van God. We kunnen een batterij in een auto stoppen, maar het heeft helemaal geen nut als we er niet mee gaan rijden. De kracht van God is er om succes te hebben, maar wel nadat wij er aan beginnen te trekken.

Dit heeft namelijk te maken met onze eigen wil, God zal nooit tegen onze wil ingaan. Alleen als wij laten zien dat de wil er is zullen we vooruitkomen in Zijn kracht. Dus op het moment dat we geloof hebben en daar deugd aan toe willen voegen zullen we de kracht daarvoor ontvangen. Op het moment dat we dieper willen gaan en ons leven vol willen laten zijn van Zijn liefde is Hij er om ons te helpen. Zijn kracht is de stuurbekrachtiging van ons leven op het moment dat we naar Zijn Godsvrucht verlangen.

2 Petrus 1

4 Daardoor heeft Hij ons de grootste en kostbare beloften geschonken, opdat u daardoor deel zou krijgen aan de Goddelijke natuur, nadat u het verderf, dat er door de begeerte in de wereld is, ontvlucht bent. (2 Petrus 1:4)

Als christen horen we een verlangen te hebben, een verlangen naar de Goddelijke natuur. We moeten zo ziek worden van de zonden in ons leven dat we er naar verlangen dat we verlost worden van die zonden. Jezus is niet gekomen om ons van onze zonden af te wassen, Hij juist gekomen om ons te verlossen van die zonden.

Er moet werkelijk een afkeer in ons hart komen tegen deze zonden. Want dan is er werkelijk een reden om ons te BEKEREN. Want bij bekering gaat het er om dat wij ons leven een draai geven zodat we de juiste kant op wandelen. En daarom heeft Petrus het hier over de grootste en kostbare beloften. Want die beloften gaan namelijk over het wandelen in de Goddelijke natuur.

En zoals zo vaak beschreven in deze overdenkingen horen we niet bij 1 van de wereld religies, wij volgen Jezus de Zoon van God. Want als we Jezus werkelijk volgen dan komen we op een punt dat we begrijpen dat het evangelie aan het werk moet in ons leven. Dat er werkelijk een afkeer groeit in ons hart tegen de zonden, de begeerte van de wereld. En als we op dat punt staan gaan we groeien naar de Goddelijke natuur die de Vader in ons leven wil openbaren.

Maak er alsjeblieft geen spelletje van door deze woorden van Petrus te ontkrachten. Er is geen excuus om niet onderdeel te worden van dit Goddelijke natuur. Jezelf minderwaardig voelen en altijd maar weer de zonden onder je eigen neus wrijven heeft geen zin en is zeker niet het werk van Jezus. Het is de duivel die ons altijd maar weer de put in praat.

Maar het is Gods woord die ons vertelt dat wij bedoeld zijn voor een heerlijk Goddelijk leven. Het is Gods verlangen dat wij de zonden net zoveel haten als Hij dat doet. En als we Jezus leren volgen dan leren we ook te verlangen naar die Goddelijke natuur waarin wij mogen leven. Laat dit verlangen groeien, kijk niet achterom maar richt je op Jezus de auteur van ons geloof.

2 Petrus 1

3 Immers, Zijn Goddelijke kracht heeft ons alles geschonken wat tot het leven en de godsvrucht behoort, door de kennis van Hem Die ons geroepen heeft door Zijn heerlijkheid en Zijn deugd. (2 Petrus 1:3)

In de eerste twee verzen heeft Petrus duidelijk gemaakt dat het geloof ons gegeven is. Het is Gods genade in ons dat wij hebben ontvangen waardoor wij mogen geloven. En nu gaat Petrus nog verder met de bevestiging van ons geloof. Want Petrus weet dat God ons een kracht heeft gegeven waardoor wij godsvruchtig mogen wandelen.

En nu moeten we achterover slaan van verbazing, want dit is niet normaal, dit is goddelijk. Hij heeft ons Zijn kracht gegeven om te wandelen in Zijn heiligheid. God heeft er werkelijk alles aan gedaan om ons leven goed te maken. Er mag geen reden zijn voor ons om te klagen over in welke moeilijkheden we ons bevinden. De hemelse batterij is altijd vol.

God heeft ons de goddelijke kracht gegeven omdat Hij van ons houdt. God heeft ons geroepen met dit doel, niet om kerkje te spelen, maar om christenen te zijn vol van Zijn heilige kracht en heerlijkheid. En daar begint het probleem voor veel christenen. Want met kerkgang en theologie kunnen we net doen alsof, maar Gods kracht kunnen we niet faken.

Jij hebt Gods kracht in jou, God heeft jou alles geschonken dat je nodig hebt in dit leven. En daar hoeven we niet zuinig in te zijn, we mogen vol geloof en overgave vertrouwen op deze kracht die God ons gegeven heeft om godsvruchtig te wandelen. Ja, je mag het geloven, jouw leven mag vol van Gods vrucht zijn.

Laten we dit geloven, laten we ons vastklampen aan de beloften van God. Dit is geen religie die gelijk is aan welke andere overtuiging dan ook, dit is een geloof in een heerlijke God die vol van verlangen is voor ons leven. Hij hoopt op de verlossing en de godsvrucht in ons leven zodat wij kunnen wandelen voor Zijn eer en heerlijkheid.

2 Petrus 1

1 Simeon Petrus, een dienstknecht en apostel van Jezus Christus, aan hen die een even kostbaar geloof ontvangen hebben als wij, door de gerechtigheid van onze God en Zaligmaker, Jezus Christus: 2 moge genade en vrede voor u vermeerderd worden door de kennis van God en van Jezus, onze Heere. (2 Petrus 1:1-2)

Een volgende brief van Petrus aan iedereen die hetzelfde geloof ontvangen heeft als hij. Petrus weet dat het geloof dat hij heeft niet uit hemzelf komt. Hij had wel een verlangen en was daarom betrokken bij het werk en leven van Johannes de Doper, maar het was Jezus die hem riep en zijn geloof ging vormen. Jezus onderwees de discipelen en deed het hen voor.

Het geloof in Jezus Christus is niet aangeboren, het is de openbaring van Jezus Christus in ons leven die ons geloof vorm geeft. En als we dan niet openstaan voor Zijn openbaring vormt dat een ander geloof. Daarom is het zo belangrijk dat we de bijbel lezen en onderwijs ontvangen. Direct na de uitstorting van de Heilige Geest was het Petrus en zijn collegae die dagelijks onderwijs gaven in de huizen. Het geloof van de mensen moest worden vorm gegeven.

Petrus is er van doordrongen, dit geloof kwam niet omdat hij jood was, maar omdat hij geroepen werd door Jezus. Hij heeft een geloof ontvangen omdat Jezus hem op sleeptouw nam. En Jezus roept jou ook om jouw geloof vorm te geven. Soms vergeten we dat we geen christen zijn omdat we belijdenis hebben gedaan of in een christelijk gezin zijn geboren, maar omdat we Jezus volgen.

Hij wil jou ook op sleeptouw nemen, Hij wil ook jouw geloof vormgeven. Elke dag wil Hij met jou wandelen in de Heilige Geest, elke dag wil Hij jou geloof geven om zo door te kunnen groeien in Zijn kracht. Je hebt het niet van jezelf of je ouders, het is je gegeven door Jezus.

En dan wordt het geloof dat we hebben kostbaar, dan is het van zoveel waarde dat we het gaan beschermen. God heeft jou gekozen om je geloof te geven dat blijft groeien. Een geloof dat komt door de openbaring van Jezus in jouw leven. Een geloof waarover we niet hoeven te debatteren, een geloof dat we kunnen leven in de kracht van de Heilige Geest.

1 Petrus 5

12 Met de hulp van Silvanus, die voor u, naar ik meen, een trouwe broeder is, heb ik met weinig woorden geschreven, u aangespoord en betuigd dat dit de ware genade van God is, waarin u staat. 13 U groet de mede-uitverkoren gemeente die in Babylon is, en Markus, mijn zoon. 14 Groet elkaar met een kus van de liefde. Vrede zij u allen, die in Christus Jezus bent. Amen. (1 Petrus 5:12-14)

Soms komt het hard aan in ons leven, soms zijn we onzeker over ons geloof, soms weten we helemaal niets meer. En misschien willen we het dan niet horen, maar juist dat zijn de momenten dat we bemoediging en bevestiging in het geloof nodig hebben. Woorden die even niet worden bepaald door ons gevoel, maar woorden die bevestigen dat we op de juiste weg in het geloof zitten.

Petrus heeft geschreven aan mensen die verdrukt werden, mensen die vervolgd werden voor hun geloof in Jezus. Als we kijken naar het hindoe geloof dan zien we dat de mensen hun goden dienen om welvaart en voorspoed. Als er geen zegen op hun leven ligt dan doen ze toch echt wat verkeerd tegenover de goden. Ze moeten dan beter hun best doen of ze moeten een andere god gaan dienen.

Sommige hindoes die christen willen worden, zijn dus ook op zoek naar een betere god, een god die wel wil doen waar ze naar verlangen. Dat zien we dan ook vaak bij zieke mensen, zij worden christen in de hoop op een genezing. De boodschap die dan ook in dit bijbelboek naar voren komt is niet echt een uitnodigende boodschap voor die mensen.

En hoe zit het met ons, zijn wij bereidt om vast houden aan onze christelijke overtuiging op het moment dat Nederland een moslimland wordt? Zijn wij bereidt om te blijven geloven als we alleen maar rot baantjes krijgen omdat we christen zijn? Want daarom schrijft Petrus deze brief om ons sterk te houden in alle omstandigheden.

Wees sterk, blijf standvastig vasthouden aan je geloof, want het is de waarheid waar je in leeft. Het is geen religie, het is een leven waarin je wandelt met God. En daar moeten we trouw aan blijven, het is de weg die we moeten gaan. En zo moeten we praten tegen mensen die even in een dip zitten, of mensen die om hun geloof vervolgd worden. Je gaat op de goede weg, de smalle poort is echt voor jou DE weg.

1 Petrus 5

10 De God nu van alle genade, Die ons geroepen heeft tot Zijn eeuwige heerlijkheid in Christus Jezus, Hij Zelf moge u – na een korte tijd van lijden – toerusten, bevestigen, versterken en funderen. 11 Hem zij de heerlijkheid en de kracht in alle eeuwigheid. Amen. (1 Petrus 5:10-11)

Je zit vast op een onbewoond eiland en wil er graag vanaf. Een helikopter vliegt over en land op jouw eiland en de piloot vraagt of je mee wil, je antwoord is nee. Een cruiseschip vaart langs en de kapitein vraagt ook of je mee wil, en weer is het antwoord nee. De reden is dat een goede vriend beloofd heeft om je op te komen halen en ondanks de wanhopige situatie wil je toch vertrouwen op de belofte die de goede vriend heeft gemaakt.

Wij zouden je voor gek verklaren, hoe kun je nu je redding aan je neus voorbij laten gaan? Maar dit is wel de betekenis van het woord hopen op God in de bijbel. Hoop betekent niet dat de vriend misschien langs komt, hopen betekent in die vriend het lot van je leven leggen. Hopen dat hij langs zal komen om je op te halen ook al zijn er zoveel andere opties.

Wij hebben een God van alle genade die ons geroepen heeft tot Zijn eeuwige heerlijkheid in Christus Jezus. Is dit onze enige hoop in het leven? Na een korte tijd van lijden zal Hij ons toerusten, bevestigen, versterken en funderen. Is dit onze enige hoop in het leven? In Hem is alle kracht en heerlijkheid, is Hij onze enige hoop in dit leven?

Deze verzen hebben zoveel kracht verloren omdat er een helikopter en een cruiseschip in ons leven langs kwam. God is niet langer onze enige hoop in dit leven, het woord hoop is niet langer meer het complete vertrouwen in de beloften van God. Want als dat wel zo is dan voelen we de kracht van deze verzen ons hart doorboren. Dan is dit het enige waar we naar verlangen in ons leven.

Wij hopen op God die ons leven zal toerusten, bevestigen, versterken en funderen. Want als dat gebeurd hebben we een bovennatuurlijk leven, een leven dat werkelijk gebouwd is op de hoeksteen die de wereld heeft verworpen. Hij is de bron van kracht en heerlijkheid voor ons leven, Hij is alles waar we op hopen.

1 Petrus 5

7 Werp al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u. 8 Wees nuchter en waakzaam; want uw tegenpartij, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, op zoek naar wie hij zou kunnen verslinden. 9 Bied weerstand aan hem, vast in het geloof, in de wetenschap dat hetzelfde lijden ook aan al uw broeders in de wereld opgelegd wordt. (1 Petrus 5:7-9)

Wat moeten we nu met deze verzen doen? Moeten we bang worden voor die brullende leeuw? Moeten we er maar aan toegeven dat we nooit succes zullen hebben in onze poging om heilig te wandelen? Want altijd maar die strijd is zo vermoeiend, het komt van alle kanten en het houdt maar niet op.

Als we eerlijk zijn dan zouden we deze verzen het liefst zo interpreteren. Zoals we nu leven een beetje goed en een beetje met de wereld mee vinden we wel goed genoeg. We kunnen er toch niet al te veel aan doen. De duivel doet zijn werk en daar zijn we als mensen niet tegen opgewassen.

Maar dat is nu precies het punt van Petrus, we moeten al onze zorgen op Hem werpen, want Hij zorgt voor ons. Het probleem met ons gevecht met de brullende leeuw is niet dat wij machteloos staan, maar dat we die machteloosheid niet aan God geven. We moeten gewoon nuchter en waakzaam zijn, is dat teveel gevraagd? Het gevecht is al over, Jezus heeft de duivel al overwonnen.

Petrus vraagt van ons dat wij onze ogen op God gericht houden, dat is de sleutel naar de overwinning over deze brullende leeuw. Blijf waakzaam, laat je ogen niet ronddwalen. In God is de overwinning, in hem is de bevrijding van de leugen. En als het dan even niet lekker gaat mogen we weten dat we niet de enige zijn, wij zijn niet het enige slachtoffer van de duivel.

Sorry, maar het is de realiteit, deze brullende leeuw wil niet van stoppen weten. Maar als we weten dat we niet alleen zijn en dat het gevecht niet ons gevecht is dan mogen we op God gericht blijven met watjes in onze oren. Waakzaam en nuchter, zonder enige vorm van wanhoop op God gericht blijven. Laat die leeuw maar brullen, want dat is alles wat hij kan doen.

1 Petrus 5

5 Evenzo, jongeren, wees aan de ouderen onderdanig; en wees allen elkaar onderdanig. Wees met nederigheid bekleed, want God keert Zich tegen de hoogmoedigen, maar de nederigen geeft Hij genade. 6 Verneder u dan onder de krachtige hand van God, opdat Hij u op Zijn tijd verhoogt. (1 Petrus 5:5-6)

Hoogmoed legt de nadruk op onszelf, wij zijn degene die iets voor elkaar kunnen boksen, wij zijn degene die het beter kunnen dan iemand anders. Met hoogmoed onttrekken wij onszelf uit de genade en kracht van God want we kunnen het zelf veel beter. En dat is de hele reden dat God Zich tegen de hoogmoedigen keert en juist de nederigen genade geeft.

Wij zijn schepselen van onze Schepper en daar kunnen we helemaal niets aan veranderen. Er is niets in ons waarvan we ook maar kunnen zeggen dat het ons eigen doen is. En toch doen wij alsof het wel zo is, zeker als we jong zijn en nog vol levenslust. Het woord onderdanig komt dan niet in ons woordenboek voor.

Daarom spreekt Petrus ook vooral tegen jongeren, zij moeten nederig leren zijn. Al weten ze tegenwoordig meer dan de ouderen op het gebied van de technologische ontwikkelingen dat is geen reden om de ouderen weg te zetten als achterhaald. Onderdanig leren zijn

We moeten op een moment komen in ons leven waarop we realiseren dat dit de werkelijkheid is. Erkennen dat Hij werkelijk God is en wij Zijn schepselen. Dat is het moment dat we werkelijk nederig zijn, afhankelijk van Hem. En dat is geen slecht moment, dat is het mooiste moment van ons leven. Want vanaf dat moment is het God die ons Zijn genade zal geven.

Dat is het moment dat God ons zal verhogen, dat Hij voor onze rechten zal opkomen. Want Hij is onze God.

1 Petrus 5

1 De ouderlingen onder u roep ik ertoe op, als medeouderling en getuige van het lijden van Christus en deelgenoot van de heerlijkheid die geopenbaard zal worden: 2 Hoed de kudde van God die bij u is en houd daar toezicht op, niet gedwongen, maar vrijwillig; niet uit winstbejag, maar bereidwillig; 3 ook niet als mensen die heerschappij voeren over het erfdeel van de Heere, maar als mensen die voorbeelden voor de kudde geworden zijn. 4 En als de Opperherder verschijnt, zult u de onverwelkbare krans van de heerlijkheid verkrijgen. (1 Petrus 5:1-4)

Petrus is een van de apostelen, de apostelen waarvan de meeste christenen zeggen dat er geen gelijken meer van zullen komen. Petrus degene die was geroepen door Jezus om Hem te volgen. Petrus die radicaal was en werd gezien als de leider van de eerste gemeente in Jeruzalem. Petrus die Jezus had verloochend maar daarna wel de opdracht kreeg om de schapen te hoeden.

Het is deze Petrus die hier schrijft tot de ouderlingen van de gemeenten. Hij laat hen weten dat ze zijn gelijken zijn, dat ze medeouderlingen zijn. Petrus schrijft hier niet als een paus die alle andere bisschoppen aanstuurt, hij schrijft als iemand die met hen in dezelfde positie zit.

En in die positie roept hij hen op om met dezelfde motivatie leiding te geven. En dat is hoe het hoort, in de kerk van Jezus Christus moeten we niet denken in meer of minder belangrijk. We hebben allemaal hetzelfde doel en dat is de wil van de Vader doen. En daar wil Petrus deze ouderlingen op wijzen, ze moeten hem niet zien als een grote baas die hen even vertelt wat ze moeten doen. Samen zijn ze Jezus aan het volgen.

En zo moeten we onze verantwoordelijkheid nemen in de gemeente. Niet als iemand die als manager boven aan de hiërarchie staat, maar als iemand die vol passie Jezus volgt. Iemand die het niet doet voor het geld, maar juist als een offer zijn leven geeft voor de schapen. En we het zeker niet moeten doen om een status te hebben in de gemeente waardoor we ons belangrijk voelen.

Petrus is het voorbeeld en laten we hem daarin volgen. Zijn passie was om de schapen te leiden naar de troon van God, zijn roeping was om de schapen te voeden met het evangelie dat hun leven veranderd. En als wij daarin ook vol passie de gemeente dienen zal de opperherder komen en Hij zal erkennen dat wij werkelijk Hem aan het dienen zijn.

1 Petrus 4

17 Want nu is het de tijd dat het oordeel begint bij het huis van God; en als het eerst bij ons begint, wat zal het einde zijn van hen die het Evangelie van God ongehoorzaam zijn? 18 En als de rechtvaardige nauwelijks zalig wordt, waar zal de goddeloze en de zondaar verschijnen? 19 Daarom, laten ook zij die lijden naar de wil van God, hun zielen aan Hem, als de getrouwe Schepper, toevertrouwen in het doen van het goede. (1 Petrus 4:17-19)

Jezus had het over de deur die smal is en dat we er alles aan moeten doen om daar naar binnen te gaan. Dat is ook zo’n beetje de boodschap die Petrus hier voor ons heeft. In voorgaande verzen heeft hij het gehad over de moeilijkheden waar we in terecht komen omdat we christenen zijn, mensen zullen ons smaden, we zullen verdrukking ervaren. Maar daarin moeten we ons verblijden, want het zorgt er voor dat we mogen groeien in onze liefde voor de Vader.

Het probleem dat wij in het westen hebben is dat de verdrukking niet zo duidelijk lijkt. De wereld wil ons best accepteren als we water bij de wijn doen. Als we maar niet te radicaal zijn en ons moraal aanpassen op dat van de wereld zijn er niet veel problemen. Maar het is juist in deze situatie dat we vers 18 moeten lezen.

Want we komen allemaal een keer voor de troon van God te staan om verantwoording af te leggen. En Petrus heeft het er over dat het zelfs voor een rechtvaardige moeilijk zal zijn, laat staan de wereld?

We moeten hele duidelijke keuzes maken in ons geloof. We kunnen het niet zomaar langs ons heen laten gaan zodat we vooral niet hoeven te lijden voor ons geloof. Petrus is heel duidelijk, we moeten er alles aan doen. In Zijn kracht moeten we door die deur gaan zonder dat we onszelf afvragen wat andere mensen er van denken.

De vraag is nu of we dit werkelijk geloven? Want als dit geloof in ons leeft dan verleggen wij onze aandacht van een verlangen om mensen te dienen naar het dienen van God. Dan willen we er alles aan doen om die smalle poort binnen te gaan. Dan maakt het niet uit dat we lijden voor het evangelie, dan maken we beslissingen niet omdat we willen voorkomen dat we lijden, maar omdat we God willen liefhebben met heel ons hart.