Ikzoek.Godshart.nl

2 Petrus 2

7 en als God de rechtvaardige Lot, die leed onder de losbandige levenswandel van normloze mensen, verlost heeft 8 – want deze rechtvaardige, die in hun midden woonde, heeft dag in dag uit zijn rechtvaardige ziel gekweld bij het zien en horen van hun wetteloze daden – 9 dan weet de Heere ook nu de godvruchtigen uit de verzoeking te verlossen, maar de onrechtvaardigen te bewaren tot de dag van het oordeel, om gestraft te worden. (2 Petrus 2:7-9)

We leven in een tijd waarin de verleidingen dagelijks op ons afkomen. Even het nieuws checken en er komen al weer afbeeldingen op ons af die we eigenlijk niet moeten zien. Vele van ons zijn al zover dat we het niet meer dan normaal vinden. Een vrouw in bikini is normaal en om er wat van te zeggen is preuts. Even checken welke bekende persoon nu weer is gescheiden, want we moeten toch kunnen meepraten op het werk.

Een vraag die we onszelf moeten stellen is of we nog wel lijden onder deze losbandige omstandigheden? Als we eerlijk zijn hebben we helemaal geen last meer van deze verleidingen die op ons afkomen. Langzamerhand zijn we er aan gewend geraakt en voelen we ons er thuis. In de kerk heerst nu de gedachte dat we er toch niets meer aan kunnen doen dan alleen ons best.

Kijk naar de situatie waarin Lot zich bevond. Hij was in een stad waar hij zelfs bereidt was om zijn dochters te geven om seks mee te hebben om zo de engelen te beschermen. Blijkbaar was dat nog het enige wat hij kon doen en was dit het enige wat nog leefde in die mensen van die stad. En Petrus ziet het als een lijden voor Lot, tussen al die losbandigheid heeft hij blijkbaar geprobeerd om trouw te blijven aan de God van Abraham.

En uiteindelijk heeft God hem verlost uit Sodom en Gomora en dat is het punt waar Petrus onze aandacht op wil hebben. Want God was het die Lot in die erbarmelijke omstandigheden tegen de verzoekingen heeft beschermd. En nu is het aan ons om dat geloven, wij mogen ook vertrouwen op Zijn kracht om ons te beschermen tegen al die verleidingen die dagelijks op ons afkomen.

En daar moeten we onszelf van overtuigen, het is geen verloren zaak zoals velen van ons denken. God heeft alle kracht om ons een godvruchtig leven te geven en te houden. En Petrus voegt daar aan toe dat het oordeel nog steeds zal komen. En zo moeten we nog steeds vol zijn van de vreze des Heeren.

2 Petrus 2

4 Want als God de engelen die gezondigd hebben, niet gespaard heeft, maar hen in de hel geworpen en overgegeven heeft aan de ketenen van de duisternis om tot het oordeel bewaard te worden; 5 en als God de oude wereld niet gespaard heeft, maar het achttal van Noach, de prediker van de gerechtigheid, bewaard heeft, toen Hij de zondvloed over de wereld van de goddelozen bracht; 6 en als God de steden Sodom en Gomorra tot as verbrand en tot de vernietiging veroordeeld heeft en tot een voorbeeld gesteld heeft voor hen die goddeloos zouden leven; (2 Petrus 2:4-6)

De genade van God heeft de kerk in verwarring gebracht. De echte betekenis van genade lijkt naar de achtergrond te zijn verdrongen door de heftige discussies tussen mensen die hun eigen overtuiging willen benadrukken. Maar als we allemaal een stap terug zetten en oprecht durven te verlangen naar wat God wil doen in ons leven door zijn genade, zal het weer duidelijk worden. En dan zullen we ook deze woorden in de juiste context kunnen zetten.

De genade van God is voor iedereen die het wil accepteren in zijn/haar leven. Dat is het hele punt van genade, het accepteert iedereen ongeacht de achtergrond van de persoon. Maar er is de mogelijkheid om de genade van God niet aan te nemen. Want op het moment dat we het accepteren erkennen we namelijk dat we van Hem afhankelijk zijn en dat we van Hem afhankelijk zijn om ons leven een radicale draai te geven.

Dus op het moment dat we onafhankelijk van Hem willen leven laten we God weten Zijn genade niet nodig te hebben. En dat is wat veel christenen vergeten, zij zien de genade van God als de zon die altijd weer opkomt in de morgen. Gods verlangen om genadig te zijn is inderdaad als de zon, maar de praktijk van Zijn genade hangt van onze ontvankelijkheid.

En daarom staan deze verzen nog als een huis, God is nog steeds de God die Sodom en Gomorra in as legde. Niet omdat Hij toen niet genadig was, maar omdat de inwoners niets van Zijn genade wilde afweten. De engelen die ongehoorzaam werden zijn nu nog steeds als een voorbeeld voor ons leven, zij kregen de straf die ze verdienen omdat ze niet de genade van God accepteren.

De voorgaande verzen gingen over de mensen die een eigen waarheid predikten. Zij willen niet afhankelijk zijn van de genade van Jezus, in eigen kracht willen zij antwoorden verzinnen zodat de bijbel precies zegt wat zij verlangen. En daar kunnen we volgens Petrus niet lichtvaardig over doen. God is dan nog steeds streng en rechtvaardig, Hij strijkt dan niet even met Zijn hand over Zijn hart omdat wij bewust een keuze maken om niet Zijn genade te accepteren.

2 Petrus 2

1 Maar er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, zoals er ook onder u valse leraars zullen zijn, die heimelijk verderfelijke afwijkingen in de leer zullen invoeren. Daarmee verloochenen zij zelfs de Heere, Die hen gekocht heeft, en brengen zij een snel verderf over zichzelf. 2 En velen zullen hen, door wie de weg van de waarheid gelasterd zal worden, op hun verderfelijke wegen navolgen. 3 En zij zullen u door hebzucht met verzonnen woorden uitbuiten. Het vonnis over hen is reeds lang in werking en hun verderf sluimert niet. (2 Petrus 2:1-3)

Dit zien we inderdaad ook in het oude testamenten, profeten die niet de woorden van God preekten maar de mensen naar de mond praatte. Ze waren niet bezig met het dienen van God, maar hadden andere motieven. Geleidt door hebzucht probeerden ze mensen van de waarheid af te houden. Maar Petrus is heel duidelijk dat zal niet ongestraft blijven.

Als onderwijzer van het christelijk geloof moeten we heel bewust zijn van onze motivatie. Het is niet erg om onszelf elke keer weer de vraag te stellen waarom we doen wat we doen. Zo makkelijk sluimert er een motivatie in ons hart die niet langer te maken heeft met het verlangen naar de waarheid voor de mensen die we onderwijzen.

Een andere teken aan de wand is wanneer we de nadruk gaan leggen op 1 bepaald onderdeel van het evangelie. We beginnen dan met het overtuigen van mensen van een specifieke openbaring die vrij uniek is en vaak uit de context van het hele evangelie is gehaald. In gespreken die we dan hebben komt het altijd weer aan op dit ene voor de spreker essentiële punt.

We kunnen hier niet lichtvaardig over doen alsof het nu eenmaal normaal is in de kerk. Petrus is er heel duidelijk over, het is een weg die naar verderf leidt, voor de mensen die spreken, maar ook voor de mensen die er gehoor aan geven. Men verloochent Jezus, Hij is niet langer meer de bron voor de waarheid, ze gebruiken Zijn naam maar volgen Hem niet.

Nu is het niet onze verantwoording om de kerk hiervan te reinigen. Wij hebben maar 1 verantwoordelijkheid en dat is onze eigen motivatie altijd puur te houden. Er moet maar 1 reden zijn waarom wij Jezus volgen, omdat wij Hem lief hebben boven alles. Elke andere reden vernietigd onze getuigenis en zal mensen afleiden de waarheid in Hem. Wat is jouw verlangen?

2 Petrus 1

19 En wij hebben het profetische woord, dat vast en zeker is, en u doet er goed aan daarop acht te slaan als op een lamp die schijnt in een duistere plaats, totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart. 20 Dit moet u allereerst weten, dat geen enkele profetie van de Schrift een eigenmachtige uitleg toelaat; 21 want de profetie is destijds niet voortgebracht door de wil van een mens, maar heilige mensen van God, door de Heilige Geest gedreven, hebben gesproken. (2 Petrus 1:19-21)

Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad. De meeste van ons kennen dit lied nog van de zondagsschool. Het gaat erom dat in de duisternis van deze wereld, God’s woord als een licht schijnt in ons leven zodat wij weten hoe we moeten wandelen.

Sommige christenen hebben elke vorm van profetie vandaag de dag uitgebannen. We hebben de bijbel en dat is genoeg. En hoe mooi en vroom dit ook klinkt in werkelijkheid snoeren we daarmee God de mond. Sterker nog we gaan tegen het verlangen van God in, het is nog steeds Zijn verlangen om vandaag de dag te spreken, te profeteren in ons leven. Het is ook niet voor niets dat God de gave van profetie heeft gegeven aan de kerk.

Want zelfs de woorden van de bijbel alleen zijn niet genoeg, we hebben de Heilige Geest nodig om te begrijpen wat God ons wil vertellen. En dat is het punt van profetie, God spreekt een geestelijke boodschap die alleen geestelijk te verstaan is. En dat gold voor Abraham, voor Mozes, voor David, voor de religieuze leiders in de tijd van Jezus en voor ons vandaag de dag. Want alleen de geestelijke openbaring van God is werkelijk een lamp voor onze voeten.

God wil vandaag ook in jouw leven spreektijd hebben, Hij wil ook Zijn verlangen aan jou openbaren. Niet omdat de bijbel niet genoeg is, maar omdat Hij er naar verlangt. Als je 25 jaar getrouwd bent dan zijn de oude liefdesbrieven niet de enige manier waarop men blijft communiceren, zo ook verlangt God naar een relatie waarin Hij vandaag de dag ook in ons leven kan spreken.

En dat gebeurt door de Heilige Geest in ons leven en in het leven van andere mensen. Profetieën waarin God duidelijk maakt wat Zijn verlangen is voor ons leven en de kerk. De bijbel is een gevaarlijk boek als we de Heilige Geest niet hebben. We kunnen het van alles laten zeggen, maar uiteindelijk is er maar 1 waarheid in God. En dat is de lamp die wij in deze diepe duisternis nodig hebben.

2 Petrus 1

19 En wij hebben het profetische woord, dat vast en zeker is, en u doet er goed aan daarop acht te slaan als op een lamp die schijnt in een duistere plaats, totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart. 20 Dit moet u allereerst weten, dat geen enkele profetie van de Schrift een eigenmachtige uitleg toelaat; 21 want de profetie is destijds niet voortgebracht door de wil van een mens, maar heilige mensen van God, door de Heilige Geest gedreven, hebben gesproken. (2 Petrus 1:19-21)

We zullen het er allemaal over eens zijn dat als God spreekt het belangrijk is. Maar de vraag is of we dat ook in de praktijk brengen? We kunnen wel met onze mond getuigen dat de woorden van God zo belangrijk zijn maar als we er praktisch geen gehoor aan geven dan doet het ons in werkelijkheid helemaal niets. De woorden van God moet ons in ons hart raken en daar moeten wij uit leven.

Nu is er een probleem onder christenen en dat kunnen we zien in al die denominaties die er zijn. De interpretatie van de bijbel laat nogal te wensen over. Er is geen eenheid onder christenen over wat we denken dat de waarheid is. En daardoor is eigenlijk de gedachte ontstaan dat er onzekerheid is over wat nu werkelijk de waarheid is. Stilletjes hebben we geaccepteerd dat we allemaal onze eigen waarheid mogen hebben.

Maar de hele betekenis van de waarheid is dat er maar 1 waarheid kan zijn. Er zijn vele leugens die allemaal weer wat anders vertellen, maar er is altijd maar 1 waarheid en dat is wat God werkelijk tot ons spreken. En dat is waar Petrus het hier over heeft. We moeten niet aan de haal gaan met de boodschap die God ons wil geven. We kunnen er geen eigen interpretatie aan geven.

En de enige manier om te achterhalen wat God werkelijk wil vertellen is door de Geest die in God is. Het waren niet de woorden van mensen die met veel bombarie profetieen de wereld in brachten, het was God die door deze heilige mensen sprak. En alleen als we oprecht luisteren naar de Heilige Geest zullen we de waarheid kennen, Hij is de Geest van waarheid.

En dat vraagt van ons een nederige houding waarin we onze afhankelijkheid tonen van de Heilige Geest. Dat vraagt van ons dat we durven te twijfelen (niet aan God maar aan onze interpretatie van de bijbel) en daarmee ons hart open zetten voor de Heilige Geest om de waarheid te openbaren. De bijbel is een geestelijk boek met een geestelijke boodschap. En alleen in de Heilige Geest zullen we Gods hart kunnen begrijpen.

2 Petrus 1

16 Want wij zijn geen kunstig bedachte verzinsels gevolgd, toen wij u de kracht en de komst van onze Heere Jezus Christus bekendmaakten, maar wij zijn ooggetuigen geweest van Zijn majesteit. 17 Want Hij heeft van God de Vader eer en heerlijkheid ontvangen, toen een stem als deze van de verheven heerlijkheid tot Hem kwam: Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb. 18 En deze stem hebben wij gehoord, toen deze vanuit de hemel kwam, terwijl wij met Hem op de heilige berg waren. (2 Petrus 1:16-18)

Er komt een moment in ons leven dat we weten dat we geen verzinsels volgen. Wat mensen ons ook vertellen, hoezeer ze ons er ook van willen overtuigen dat het slechts verzonnen verhaaltjes zijn, we kunnen niet meer terug omdat we getuigen zijn geworden. Hoe kunnen we ontkennen wat we in God hebben ervaren, Hij heeft ons kracht gegeven, Hij heeft Zichzelf aan ons geopenbaard.

Misschien voel je weerstand tegen deze boodschap, misschien vind je dat Petrus makkelijk praten heeft, hij was daar op die berg, hij was echt een getuigen. Wij hebben hier helemaal niets, wij hebben geen stem uit de hemel die ons wat vertelt.

Laten we eens een stap terug nemen, waar in de bijbel staat dat God vandaag de dag niet wil spreken? Hier in India hoorde ik een getuigenis van een man die zomaar een bijbel in handen kreeg en begon te lezen. Hij was geen christen, hij wist niet wie Jezus was, maar door de Heilige Geest begonnen de woorden van de bijbel in hem te groeien. Hij ervoer hoe dichtbij God kwam en wie Hij was.

God wil vandaag spreken in de kracht van de Heilige Geest. Soms door andere mensen, soms door de bijbel, maar het zijn altijd geestelijke woorden. Woorden die ons hart doorboren, woorden die niet logisch zijn, maar van God komen. Soms horen we zelfs letterlijk zijn stem.

En dan kunnen we met Petrus zeggen dat we geen verzinsels geloven, maar dat we het hebben ervaren, Hij spreekt. We kunnen niet meer terug, zoals jij niet kunt ontkennen dat je een vader en een moeder hebt, zo is het voor ons onmogelijk om onze hemelse Vader te ontkennen. Alles wat Hij heeft gedaan in ons leven staat als een huis.

2 Petrus 1

13 En ik acht het juist, zolang ik in deze tent ben, u op te wekken door de herinnering hieraan, 14 omdat ik weet dat het afbreken van mijn tent nu snel zal plaatsvinden, zoals onze Heere Jezus Christus mij ook duidelijk heeft gemaakt. 15 Maar ik zal mij ook voortdurend beijveren dat u na mijn heengaan deze dingen in gedachten blijft houden. (2 Petrus 1:13-15)

In onze maatschappij zijn de ouderen een soort last geworden. We hebben daarom een heel systeem opgezet waardoor er voor ze gezorgd kan worden zonder dat we er al te veel aandacht aan hoeven te geven. Zoals een oude trein ergens wordt geparkeerd zo worden ouderen opzij gezet zodat ze langzaam kunnen wegrotten. Want wij zijn de nieuwe generatie, nu moeten wij het doen wat zij al die jaren hebben gedaan.

En ook de ouderen zelf zien zich langzamerhand als uitgerangeerd, ze schijnen geen nut meer te hebben. En zelfs in de kerk is er weinig meer voor hen te doen dan dat ze bezig worden gehouden. Ze mogen deelnemen aan activiteiten en er worden uitstapje georganiseerd door de damesvereniging van de kerk en dat is het wel zo’n beetje.

Zo zag Petrus zichzelf in ieder geval niet. Hij zag dat zijn lichaam aan het afbreken was, hij zag de tijd dat hij naar de Vader mocht dichterbij komen. Maar dat is voor hem zeker geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten. Tot zijn laatste adem wil hij zijn leven voor God inzetten, het evangelie moet altijd doorgang vinden tot de harten die het nodig hebben.

Als we oud zijn, zijn we in het koninkrijk van God nog lang niet klaar. Als ouderen hebben we zoveel tijd om ons leven aan God te geven. Ook voor ouderen heeft God nog steeds een verlangen, een taak hier op aarde. Als we dit eens konden zien dan zouden de christelijke verzorgingstehuizen er heel anders uitzien. Dan zouden de activiteiten vol zijn van gebed en voorbede.

We worden niet oud om bingo te spelen en achter de geraniums te zitten, God roept iedereen van jong tot oud om een taak te hebben in het koninkrijk van God, het lichaam van Christus. ‘Ook’ en misschien zelfs ‘juist’ de oudere generatie is van belang in de kerk. Niet voor een ontbijtje of de bloemengroet, maar om de kerk geestelijk op te bouwen zodat het de volheid in Christus mag ontdekken.

2 Petrus 1

12 Daarom zal ik niet nalaten u altijd aan deze dingen te herinneren, hoewel u ze weet en in de waarheid, die bij u is, versterkt bent. (2 Petrus 1:12)

Het evangelie is geen droge informatie dat we op een gegeven moment in onze broekzak kunnen stoppen omdat we het al genoeg gehoord hebben. Het evangelie is constant onder vuur, constant wordt het aangevallen om er maar wat aan af te doen. Want het evangelie is de broncode voor ons leven, het is bepalend voor hoe wij wandelen. En iemand die volledig in het reine evangelie wandelt, wandelt in volledige godsvrucht.

En daarom wil Petrus het toch blijven herhalen, hij wil het niet nalaten om ons aan deze boodschap te blijven herinneren. Ook al weet men het, ook al is de waarheid in ons en sterkt het ons in ons geloof, Petrus wil het blijven herhalen. De boodschap is te heerlijk en te mooi om ook maar even weg te stoppen, we moeten dit altijd voor ogen houden.

Zeker als we de voorgaande verzen hebben gelezen begrijpen we dat het evangelie een blijvend werk is in ons leven. We moeten constant blijven groeien in de Godsvrucht door de goddelijke kracht die wij hebben ontvangen. Als we daar ook maar even van afwijken dan vergooien we een gedeelte van ons leven. Dan zijn we zogezegd tijdelijk gehandicapt.

Dit evangelie moet niet stoppen in jouw leven, we kunnen er geen vakantie van nemen. Zoals een huisdier elke dag gevoed moet worden zo moeten wij ons geestelijk leven blijven voeden met de waarheid. Ook al kennen we het door en door, de waarheid moet als zuurstof ons leven kracht blijven geven.

Raak niet geïrriteerd door het evangelie dat altijd maar onze fouten aanwijst, maar verblijdt jezelf in het evangelie. Vertel jezelf dat er geen mooiere boodschap is dan de bevrijdende boodschap die ons kracht geeft om in de volheid van Jezus te wandelen. Hij is waardig alle lof en eer, Hij is waardig de kracht om elke dag weer opnieuw te beginnen.

2 Petrus 1

10 Daarom, broeders, beijver u des te meer om uw roeping en verkiezing vast te maken; want als u dat doet, zult u nooit meer struikelen. 11 Want zo zal u in rijke mate de toegang worden verleend tot het eeuwig Koninkrijk van onze Heere en Zaligmaker, Jezus Christus. (2 Petrus 1:10-11)

Wij zijn geroepen, we zijn gekozen voor een hoger doel in dit leven. En dat is het werk van God, Zijn genade en verlangen naar ons. Maar het probleem met de uitverkiezing bestaat niet, er zijn namelijk meerdere partijen betrokken en elke partij heeft zijn eigen verantwoordelijkheid. Er is namelijk werk dat God niet kan doen in ons omdat wij nog steeds een eigen keuze hebben.

Gods verantwoordelijkheid is de genade en de kracht, het hele verlossingspakket. Hij heeft alles gedaan om ons te bevrijden en te verlossen van de leugen en de zonden. Zijn roep, Zijn uitverkiezing is volbracht en nu is het onze verantwoordelijkheid. En daarom kan Petrus zonder blikken of blozen ons oproepen om keihard te werken.

Dit is geen werk om onze zaligmaking te verdienen, dit is het werk om de zaligmaking vast te houden in ons leven. Het cadeau dat God in Zijn genade aan ons heeft gegeven moeten we niet uit onze handen laten glippen, maar omarmen om zo te blijven groeien in de kracht van God. We kunnen er niet om heen er bestaat niet zoiets als een makkelijk evangelie waar we zo door het leven kunnen cruisen, het vraagt alles van ons.

Waarom willen we dit gedeelte van het evangelie zo graag ontkrachten, waarom willen deze woorden van Petrus niet toepassen op ons leven? Zijn we religieus lui geworden? Hebben we een evangelie aangenomen dat ons een ticket voor de hemel heeft gegeven zonder enige inspanning van onze kant? Het bestaat niet, het is simpelweg niet het evangelie dat beschreven is in de bijbel.

Doe er alles aan, ga aan het werk met je geloof. Want hoe meer wij verlangen, hoe meer God ons zal vervullen met Zijn heiligheid en heerlijkheid. Hoe meer we komen in de aanwezigheid van God, het eeuwige koninkrijk. We moeten als christenen opstaan en aan het werk gaan, we hebben de genade van God ontvangen om er wat mee te doen.

2 Petrus 1

8 Want als deze dingen bij u aanwezig zijn en toenemen, zullen ze u niet doelloos en onvruchtbaar laten wat de kennis van onze Heere Jezus Christus betreft. 9 Immers, bij wie deze dingen niet aanwezig zijn, die is blind en kortzichtig, omdat hij de reiniging van zijn vroegere zonden vergeten is. (2 Petrus 1:8-9)

Petrus heeft het gehad over de geestelijke kwaliteiten die we aan ons leven moeten toevoegen. We moeten blijven groeien in deugd, in liefde, in goede werken, enz. En nu laat Petrus ons weten dat als er geen geestelijke groei in ons leven aanwezig is we doelloze christenen zijn.

Veel christenen hebben maar 1 doel in hun christelijk leven en dat is de hemel bereiken. Er zijn veel verschillende overtuigingen in verschillende denominaties over hoe we dat kunnen bereiken, maar is dat wel de kern van het evangelie? Want Petrus heeft het hier over de kracht van het evangelie die ons leven moet veranderen.

En dat is een blijvend proces waar we aan moeten werken. Ons leven is niet alleen een natuurlijke weg van vallen en opstaan het is een geestelijke toch waarin we blijven groeien in de vruchten van God. De Godsvrucht moet naar mate we langer christen meer en meer groeien in ons leven.

Petrus gaat zelfs zo ver dat hij ons gehandicapt noemt als dat niet de praktijk is in ons leven. We zijn blind en kortzichtig omdat we onszelf niet reinigen van het oude leven. En dat is nu precies het doel van het evangelie in ons leven hier op aarde, niet pas als we in de hemel terecht komen.

We kunnen zoveel van de bijbel weten, we kunnen zo sterk overtuigd zijn van ons gelijk, maar Petrus heeft maar 1 doel met het evangelie, Godsvrucht. De vruchten van Gods kracht moet in ons leven meer en meer naar buiten zichtbaar zijn. En als dat niet zo is moet we echt iets veranderen aan ons christelijk leven, want het is Gods verlangen voor ons leven dat we Zijn liefde en deugd laten zien aan de wereld.