Streng en rechtvaardig

2 Petrus 2

4 Want als God de engelen die gezondigd hebben, niet gespaard heeft, maar hen in de hel geworpen en overgegeven heeft aan de ketenen van de duisternis om tot het oordeel bewaard te worden; 5 en als God de oude wereld niet gespaard heeft, maar het achttal van Noach, de prediker van de gerechtigheid, bewaard heeft, toen Hij de zondvloed over de wereld van de goddelozen bracht; 6 en als God de steden Sodom en Gomorra tot as verbrand en tot de vernietiging veroordeeld heeft en tot een voorbeeld gesteld heeft voor hen die goddeloos zouden leven; (2 Petrus 2:4-6)

De genade van God heeft de kerk in verwarring gebracht. De echte betekenis van genade lijkt naar de achtergrond te zijn verdrongen door de heftige discussies tussen mensen die hun eigen overtuiging willen benadrukken. Maar als we allemaal een stap terug zetten en oprecht durven te verlangen naar wat God wil doen in ons leven door zijn genade, zal het weer duidelijk worden. En dan zullen we ook deze woorden in de juiste context kunnen zetten.

De genade van God is voor iedereen die het wil accepteren in zijn/haar leven. Dat is het hele punt van genade, het accepteert iedereen ongeacht de achtergrond van de persoon. Maar er is de mogelijkheid om de genade van God niet aan te nemen. Want op het moment dat we het accepteren erkennen we namelijk dat we van Hem afhankelijk zijn en dat we van Hem afhankelijk zijn om ons leven een radicale draai te geven.

Dus op het moment dat we onafhankelijk van Hem willen leven laten we God weten Zijn genade niet nodig te hebben. En dat is wat veel christenen vergeten, zij zien de genade van God als de zon die altijd weer opkomt in de morgen. Gods verlangen om genadig te zijn is inderdaad als de zon, maar de praktijk van Zijn genade hangt van onze ontvankelijkheid.

En daarom staan deze verzen nog als een huis, God is nog steeds de God die Sodom en Gomorra in as legde. Niet omdat Hij toen niet genadig was, maar omdat de inwoners niets van Zijn genade wilde afweten. De engelen die ongehoorzaam werden zijn nu nog steeds als een voorbeeld voor ons leven, zij kregen de straf die ze verdienen omdat ze niet de genade van God accepteren.

De voorgaande verzen gingen over de mensen die een eigen waarheid predikten. Zij willen niet afhankelijk zijn van de genade van Jezus, in eigen kracht willen zij antwoorden verzinnen zodat de bijbel precies zegt wat zij verlangen. En daar kunnen we volgens Petrus niet lichtvaardig over doen. God is dan nog steeds streng en rechtvaardig, Hij strijkt dan niet even met Zijn hand over Zijn hart omdat wij bewust een keuze maken om niet Zijn genade te accepteren.

This entry was posted in 61 2 Petrus. Bookmark the permalink.