Ikzoek.Godshart.nl

Psalm 50

17 Want ú haat de vermaning
en werpt Mijn woorden achter u weg.
18 Ziet u een dief, dan loopt u met hem mee;
en uw deel is met overspelers.
19 Uw mond gebruikt u voor het kwaad,
uw tong smeedt bedrog aan bedrog. (Psalm 50:17-19)

We zullen onszelf niet populair maken als we dit tegen andere mensen gaan zeggen. Dan zijn wij christenen weer zo arrogant, dan worden alle dingen opgehaald die christenen verkeerd hebben gedaan. En dat is ook wel te begrijpen, want als wij dingen laten zien die ‘zondig’ zijn in onze ogen dan zullen we snel een spiegel voorgehouden krijgen. Met andere woorden, bemoei je met je eigen zaken, ik wil mijn leven leven zoals ik dat zelf wil.

En dat is precies wat deze verzen aandragen, de wereld die niets wil horen van een God of een moraal die buiten henzelf ligt. Ze willen niet terecht gewezen worden, ze willen vrij zijn om te kunnen doen wat ze willen. En dat is tegelijk ook de kritiek die wij krijgen als christenen, wij zijn niet vrij, ons leven wordt beknopt. Wij kunnen niet genieten van het leven omdat wij onszelf wetjes voorschrijven.

En helaas zijn er veel christenen die zich dat hebben aangetrokken en dus een zo open mogelijk leven wil laten zien. Een leven waarin ze ook mogen feesten en doen en laten wat ze willen. Want we hebben vooral een genadig God, een God die ook wil dat wij een goed leven hebben. En natuurlijk wil God dat, maar wel met mensen die samen met Hem willen wandelen.

Is dat echt teveel gevraagd, lijken wij niet de eeuwig durende puber in ons christelijk geloof? Dat de wereld dat doet kunnen we ze niet kwalijk nemen, maar dat wij daar mee doorgaan laat zien dat wij ook niet volwassen willen worden. De wereld haat het dat er wat over hen gezegd wordt, maar voor ons is het tijd dat wij wel durven te luisteren naar onze Vader die in de hemel is.

Het leven in God is mooi en helemaal geen last, het is bevrijdend. We worden bevrijdt van de puber die in ons leeft. Vrij om zelf te bepalen God te volgen.

Psalm 50

16 Maar tegen de goddeloze zegt God:
Hoe durft u over Mijn verordeningen te vertellen
en Mijn verbond in uw mond te nemen? (Psalm 50:16)

Met andere woorden, ze weten niet waar ze het over hebben. En dat zien we wel steeds duidelijker worden in deze wereld. De arrogantie van de tijd tijdens de toren van Babel is nu vele malen groter. De wetenschap denkt dat ze alles voor elkaar kunnen krijgen, de rest van de wereld is elke keer weer vol verwondering als er weer wat nieuws wordt ontdekt. Van zwarte gaten tot het nieuwste technische snufje, alsof het het grootste wonder is.

We zijn schepselen die de schepping aan het ontdekken zijn. En daarin mogen wij creativiteit gebruiken, een eigen wil. Hoe mooi kan dat leven zijn, een leven door God geschapen. Dit is geen sprookje, dit is Gods creativiteit die in ons leeft. Het is geen zonde dat we de ruimte ontdekken, het is geen zonde dat we van alles uitvinden, maar het is de trots en arrogantie waarmee we ons losmaken van God.

Het is zo jammer dat onze trots in de weg staat, we kunnen niet accepteren dat er een God is die boven ons staat. En helaas zijn er ook veel christenen die zich verschuilen achter hun dogma’s en religie maar in werkelijkheid God helemaal niet accepteren in hun leven. Christenen die klagen, christenen die het allemaal beter weten. Ze zijn er van overtuigd dat God vandaag niet meer wil spreken door profeten of door dromen. Ze weten zeker dat het geestelijke leven zich beperkt tot het lezen van de bijbel.

Wij moeten anders leven dan de wereld, wij moeten niet met dezelfde verlangens en dezelfde trots doorgaan. We mogen echt in afhankelijkheid van Hem wandelen en dingen ontdekken. Maar laten we twijfelen aan onszelf, dat is helemaal niet erg, laat onze enige zekerheid in dit leven God zijn. Hij is ons leven, Hij is onze hoop. Wij hoeven Hem niets te vertellen, Hij weet wat wij nodig hebben voordat wij er ook maar aan denken.

Psalm 50

14 Offer dank aan God
en kom aan de Allerhoogste uw geloften na.
15 Roep Mij aan in de dag van benauwdheid;
Ik zal u eruit helpen en u zult Mij eren. (Psalm 50:14-15)

Hoe zou jij je relatie met God beschrijven? Zou je het kunnen plaatsen in deze verzen? Een relatie waarin jij dingen belooft en ook doet, een relatie waarin God naar je luistert en je echt helpt. Waarom missen zoveel christenen deze relatie, waarom gaat het om onze dogma, om wat we geloven? Het moet gaan om in Wie wij geloven. Het moet gaan om ons vertrouwen in onze God.

Zoals in deze verzen beschreven, daagt God ons uit om met Hem een relatie aan te gaan. Een relatie waarin we echt op Hem vertrouwen, niet voor de hemel na de dood, maar voor dit moment, voor wat we vandaag doen. Een relatie waarin God op ons kan vertrouwen, dat wij de kracht van de Heilige Geest leren leven in Zijn vruchten.

Want eigenlijk is dat de keuze die we maken als we Jezus gaan volgen. We zijn geen christen vanaf de geboorte, dat bestaat niet, het is een keuze die we maken als we Jezus gaan volgen. Want dat is wat het betekent om christen, als Christus. Hem navolgen, wandelen zoals Hij wandelde. En dat ging met een compleet vertrouwen in de Vader.

Geloven is niet zo makkelijk, het gaat niet om de theologie die we aanhangen. Het boeit God niet of je voor baby doop bent of voor volwassen doop. Het gaat God om het hart dat echt een relatie met Hem wil aangaan. Is Hij echt in jouw leven of zie je wel wat er gebeurt na de dood? Want dan is er geen verschil in je geloof tussen een heiden en een christen, dan blijft het een gok.

Roep Hem aan, vandaag ook nog, wandel met Hem elke dag weer.

Psalm 50

14 Offer dank aan God
en kom aan de Allerhoogste uw geloften na. (Psalm 50:14)

Iets dat wij ook niet hebben geleerd, een belofte doen aan God. In de bijbel gebeurd het veel meer, mensen die een belofte doen aan God en zich er dan ook aan houden. Denk aan Hanna die geen baby kon krijgen en daar huilend in de tempel een belofte deed aan God. Als ze een kind zou krijgen zou ze hem terugbrengen naar de tempel en aan God geven.

We weten de rest van het verhaal, het unieke leven van Samuel die een groot leider werd en voor Gods volk een richter was. Maar Hanna stond wel aan het begin van dat verhaal met haar belofte om haar eerste kind terug te geven aan God. Dit is wat God wil, een samenwerking waarin ons geloof samen werkt met Zijn almacht.

Durven wij nog wat te beloven, durven wij nog in geloof naar God toe te komen om Hem beloften te doen? Dit gaat echt een hele stap verder dan die kerkdiensten die wij bezoeken. Ze betekenen helemaal niets als dit ons leven wordt. Deze verzen moeten ons vrijmoedigheid geven, de durf om een verbond aan te gaan met God.

Het is misschien eng, maar het is wel iets waar wij over na moeten denken. Neem eens de tijd, een weekend in een klooster, een plek waar je echt even bewust kan nadenken over het leven. Ga een relatie aan met God waarin jij ook dingen doet die je liefde voor Hem laten zien. Het kan echt, de Heilige Geest is met jou.

Psalm 50

11 Ik ken alle vogels van de bergen,
het wild van het veld is bij Mij.
12 Als Ik honger had, Ik zou het u niet zeggen;
want van Mij is de wereld en al wat zij bevat.
13 Zou Ik stierenvlees eten
of bokkenbloed drinken? (Psalm 50:11-13)

We schijnen het al vanaf kinds af aan te willen, op eigen benen staan. En op de een of andere manier is dit patroon voor ieders leven, een natuurlijk patroon. Geboren worden en leren op eigen benen te staan, met vallen en opstaan zoeken naar een eigen weg. Laten we dat nu eens doortrekken naar ons geestelijke leven.

Jezus was als eerstgeboren zoon onze voorloper, Hij moest laten zien hoe wij moesten wandelen. En Hij leerde ook op eigen benen te staan, Hij leerde als mens om te gaan met de omstandigheden en bleef staan. De bijbel zegt dat Jezus ook gehoorzaamheid leerde. En wij mogen Hem daarin volgen, wij mogen ook leren om als christen volwassen te worden in ons geloof.

En toch lijkt het alsof we kinderen willen blijven, kinderen in het geloof. We willen het liefst slaaf christen blijven zodat we in ieder geval niet zelf hoeven na te denken. En dan wordt het makkelijker om te offeren, want voor het offeren hebben we alleen slaafse dienstbaarheid nodig. Maar voor God is het offeren een herinnering van onze plek en ons doel.

En daarom zijn deze verzen uitdagingen om volwassen te worden. God heeft geen verlangen naar al die offers, alles is van Hem. Als God ook maar iets nodig had zal Hij echt niet bij ons komen. Daar hoeven wij ons dus niet druk over te maken. De offers zijn er niet voor Hem, ze zijn er voor ons om te groeien in het geloof. Om op eigen voeten leren te staan.

God heeft ons niet nodig, we gaan zondag echt niet voor Hem naar de kerkdienst. Hij is niet bezig met Zijn ego op te poetsen als wij zondag psalmen zingen. Wij moeten groeien, wij moeten volwassen worden en leren in Zijn kracht te wandelen.

Psalm 50

8 Niet om uw offers zal Ik u straffen,
want uw brandoffers houd Ik voortdurend voor ogen.
9 Toch hoef Ik uit uw huis geen jonge stier te nemen
of bokken uit uw kooien,
10 want al de wilde dieren in het woud zijn van Mij,
de dieren op duizend bergen. (Psalm 50:8-10)

Hier zit een hele sterke boodschap in voor de kerk van vandaag. Want wij doen ook onze best, wij gaan ook elke week naar de kerkdienst, wij doen ook onze dagelijkse christelijke rituelen. En daarbij komt nog dat we ons ver van de wereld willen houden en kijken dus niet zomaar naar alles wat er op tv komt. Wat zijn we goed bezig. En dat waren de Israëlieten ook.

En toch geeft God hier aan dat Hij niet zo geïnteresseerd is in al die offers. Eigenlijk is alles al van Hem, Hij is de schepper. En dat klopt natuurlijk, wij kunnen eigenlijk helemaal niets opofferen. Het is al van Hem, het is als een kind die het speelgoed dat het heeft gekregen voor de verjaardag teruggeeft aan de ouders. Dat wil je niet als ouders.

God vraagt niet om offers, God vraagt om gehoorzaamheid. Hij verlangt er naar dat we in een relatie met Hem willen wandelen. Naar al die offers van onze kerkgang en gebeden is Hij niet op zoek. Hij is op zoek naar een hart dat met Hem wil wandelen. Want dan is er werkelijk een communicatie, een verhouding die samenwerkt. Het overstijgt de obstakels die er tussen God en ons in ligt.

God ziet onze offers wel, want dat is ook wat Hij de Israëlieten liet weten. Die offers zijn elke dag voor Hem, Hij hoort ze en begrijpt dat er wel een verlangen naar Hem is. Maar Hij wil ook dat we over die offers heen kijken en leren begrijpen wat het hart is van een relatie Hem. We moeten verder kijken dan het gebed voor het eten of de kerkdienst. We moeten opzien naar wat Hij voor ogen heeft in ons leven. Een relatie met Hem, Onze Vader.

Psalm 50

7 Luister, Mijn volk, en Ik zal spreken,
Israël, Ik zal onder u getuigen:
Ik, God, ben uw God. (Psalm 50:7)

Alleen al deze woorden moet ons kippenvel geven. God spreekt, Hij belooft te getuigen. De grote vraag is waarom maken wij in onze overtuigingen God zo graag monddood maken? Elke keer als we horen van een hedendaagse profetie beginnen we afwijzend te reageren, wij bepalen dat God vandaag de dag niet meer spreekt. Wij vinden de bijbel genoeg, want dat geeft ons blijkbaar de houvast die we nodig hebben.

Maar als we juist die bijbel lezen dan is er niets dat ons zegt dat God niet meer wil spreken. Sterker nog, er zijn veel meer aanwijzingen dat God nog steeds wil spreken. En daar is juist de Heilige Geest het ultieme voorbeeld. God wil rechtstreeks in ons hart spreken.

Luister, Mijn kinderen. Dat is vandaag nog steeds wat God ons wil zeggen. Hij wil onder ons getuigen over Wie Hij is, want Zijn liefde schreeuwt om geopenbaard te worden. Hij wil niet opgesloten zitten in een boek, Hij wil in ons hart spreken over Wie Hij werkelijk is.

Want als we open durven te staan voor een gesprek met onze hemelse Vader gaat ons gebedsleven veranderen. Van een ritueel waarin we ons dagelijks portie gebed uitten durven we in gesprek te gaan als we bijvoorbeeld alleen op bed liggen. We durven ons werkelijk op Hem te richten omdat we gaan verlangen naar Zijn stem. Wij hoeven God niet te vertellen hoe Hij met ons in contact hoeft te komen, het enige wat wij hoeven te doen is naar Hem toe te gaan.

Hij wil spreken tot ons, vooral als we in die binnenkamer zijn. Sta er voor open, Hij spreekt nog steeds.

Psalm 50

6 De hemel verkondigt Zijn gerechtigheid;
want God Zelf is Rechter. Sela (Psalm 50:6)

Je hoort het wel eens op het nieuws dat men tot de hoogste rechter is door gegaan en dat er geen andere optie meer is. Boven het hoogste rechtsorgaan is er niet nog een hogere rechter. Deze rechters hebben het laatste oordeel, degene die daar werken moeten echt een bewezen onberispelijke rechterlijke geschiedenis hebben. Daarom is het ook niet voor veel mensen weggelegd, het gaat echt om de mensen die uitzonderlijk zijn.

Zo is het bij God, er is niemand boven God die Hem terecht wijst, Hij is het toonbeeld van rechtvaardigheid. Hij is de rechtvaardigheid zelf en tegelijk Rechter. Alles komt in Hem samen, de bron, het oordeel, de kracht en zelfs de straf. En daarom is het zo belangrijk om naar Hem te kijken, in Hem is de bron van ons rechtvaardig leven.

De psalmist heeft het over de hemel die Zijn gerechtigheid verkondigt. De hemel openbaart waar God voor staat, de puurheid van Zijn oordeel, de puurheid van Zijn werken. Daarom is het zo belangrijk om Zijn koninkrijk te zoeken en Zijn rechtvaardigheid. Dat is ook het hele doel van het kruis, het kruis wil dat wij Zijn rechtvaardigheid zullen vinden.

God openbaart Zich als recht, Hij openbaart Zich als de bron van de rechtvaardigheid. En als Jezus ons oproept om die rechtvaardigheid te zoeken, wijst Hij maar 1 kant op. De hemel waar de Vader op de troon zit, de hemel die Zijn rechtvaardigheid openbaart, het koninkrijk der hemelen die Jezus deelde toen Hij hier op aarde wandelde. Het is tijd dat wij als christenen gaan verlangen naar rechtvaardigheid.

Het is Gods karakter en het is mooi. Het is geen last, het is een lust, een verlangen naar Zijn rechtvaardigheid. Zoek het, maak het het doel van jouw leven.

Psalm 50

4 Hij roept tot de hemel daarboven
en tot de aarde, om over Zijn volk recht te spreken:
5 Verzamel Mij Mijn gunstelingen,
die een verbond met Mij sluiten door offers. (Psalm 50:4-5)

Een moeilijk vers om in deze tijd te kunnen verdedigen. Waarom dienen we een God, dan gaat men liever nog naar de hel dan dat we een God dienen die zo over ons heerst. En dit zijn letterlijk de woorden van een collega in Nederland. Liever een eeuwigheid zonder een God dan naar een hemel met een God die zo veel eisend is. Al die wetjes en eisen dan maar liever een Godloze eeuwigheid.

Waar komt dat beeld vandaan? Is dat werkelijk de God die wij dienen? Hebben wij als reformatorische christenen niet een compleet verkeerd beeld van onze God. En zijn wij dan niet de oorzaak dat de wereld een vertekend beeld heeft van God? Want als de klachten van de wereld beantwoorden dan houden we halsstarrig vol dat God eigenlijk wel zo in elkaar steekt. Een God die over ons heerst, een God die ons gebruikt voor zijn eigen spelletjes.

Maar dat is God niet, lees vers 5, hoe wordt Zijn volk genoemd? Gunstelingen. Dit heeft niets met slaaf zijn te maken. Vergeet even de hemel en de hel, vergeet even de zondagse kerkdienst, vergeet even je ouders die je zo trouw in het geloof hebben opgevoed en denk alleen aan deze God. De God die gunstelingen heeft, de God die regeert en tegelijk ons lief heeft.

God wil met ons een verbond aangaan en dat verbond vraagt echt wel van ons dat wij ook een aandeel hebben. Maar dat aandeel is niet omdat God offers wil, want het offer van God is zoveel groter. Daarom zijn wij de gunstelingen en dat mogen wij in dit leven al ervaren. En dat is ook het evangelie dat we de wereld moeten laten weten.

God is geen boeman, God wil met ons een oprechte relatie aangaan waarin Hij alles aan ons geeft. We zijn gunstelingen.

Psalm 50

1 Een psalm van Asaf.
De God der goden, de HEERE, spreekt,
en roept de aarde,
vanwaar de zon opkomt
tot waar hij ondergaat.
2 Uit Sion, de volmaakte schoonheid,
verschijnt God blinkend.
3 Onze God komt en zal niet zwijgen;
voor Zijn aangezicht verteert een vuur,
rondom Hem stormt het geweldig. (Psalm 50:1-3)

CS Lewis schreef het ook al, Jezus is of de grootste mens die ooit heeft geleefd of Hij is een gek die niet thuis hoorde in de gewone wereld. Hij durfde dat te schrijven omdat er geen tussenweg is. Mensen proberen van Jezus een groot leraar te maken, maar de dingen die Hij over Zichzelf zei laten een totaal ander mens zien. Een mens die werkelijk de Messias is. En iemand die dat durft te beweren moet of gek zijn, of het echt zijn.

En als we zo naar deze verzen gaan kijken dan kunnen we niet lauw blijven en het meezingen. Of onze God is echt God en we gaan er helemaal voor, of Hij bestaat niet. Of deze woorden van de psalmist zijn echt waar of we moeten de bijbel gewoon weggooien.

En zo moeten we de psalmen leren zingen, is dit onze God, de God die betrokken is bij ons leven? De enige God, die boven alles is, de God die alles in handen heeft? Het wordt tijd dat we gaan geloven, dat we zeker weten dat onze God almachtig is, dat we niet hoeven te twijfelen. Gods heerlijkheid zal in jouw leven schijnen, Hij zal spreken en Zijn liefde aan jou openbaren.

Stop maar met zingen, die psalmen zijn niet voor mietjes. Alleen mensen die echt geloof hebben zullen het met volle borst mee kunnen zingen. Want het is God die regeert, God die werkelijk Zijn heerlijkheid zal openbaren. Geloof het en je zult het zien. Deze psalmist zuigt het niet uit zijn duim, het is geen dogma voor hem. De psalmist weet het, is getuige geweest.

En nu is het onze tijd om getuige te zijn van Gods heerlijkheid. Open je ogen en je zult het zien.