14 Maar toen de apostelen Barnabas en Paulus dat hoorden, scheurden zij hun kleren, stortten zich in de menigte en riepen: 15 Mannen, waarom doet u dit? Ook wij zijn mensen net zoals u, en wij verkondigen u juist dat u zich van deze zinloze dingen moet bekeren tot de levende God, Die de hemel, de aarde, de zee en alles wat erin is, gemaakt heeft. 16 Hij heeft in de tijden die achter ons liggen al de heidenen hun eigen wegen laten gaan, 17 hoewel Hij Zichzelf toch niet onbetuigd liet door goed te doen: Hij gaf ons vanuit de hemel regen en vruchtbare tijden en verzadigde ons hart met voedsel en vreugde. 18 En door dit te zeggen, konden zij de menigten er maar nauwelijks van weerhouden, aan hen te offeren. (Handelingen 14:14-18)
Wat een heerlijke houding is dit van Paulus en Barnabas, zo tegendraads tegenover hoe de wereld denkt. Wij zijn zo op zoek naar erkenning, naar bevestiging. De psychologie leert ons allemaal trucjes om maar vooral een goed gevoel over onszelf te krijgen. Maar Paulus heeft daar helemaal geen behoefte aan, wij zijn net als jullie, er is niets bijzonders aan ons.
Dat zullen we niet snel iemand horen zeggen, het hele systeem is zo opgebouwd dat we op zoek zijn naar hoe wij ons kunnen profileren. Wie is de beste? Wie is de mooiste? Wie is de slimste? Wie heeft het meeste? En ga zo maar door. Johannes begreep dat maar al te goed toen hij zijn brief schreef.
16 Want al wat in de wereld is: de begeerte van het vlees, de begeerte van de ogen en de hoogmoed van het leven, is niet uit de Vader, maar is uit de wereld. (1 Johannes 2:16)
Johannes heeft het over ons verlangen naar meer en groter en de hoogmoed daarin. Maar als we oprecht christen zijn dan vechten we hier tegen of zit het helemaal niet meer in ons systeem. Dan weten we maar al te goed dat wij net als ieder ander zijn. Wij zijn mensen van vlees en bloed die het evangelie nodig hebben. Wij zijn schepselen die elke dag de kracht van God nodig hebben om door te gaan.
Er is geen verschil tussen een niet-christen en een christen, we zitten allemaal in dezelfde situatie. Het enige verschil zit hem in de relatie met God. Het verschil is wat God in ons leven heeft gedaan en doet en dan is er geen enkele reden voor ons om trots te zijn. We zijn allemaal hetzelfde, God maakt het verschil. En als we hier van doordrongen raken zullen we net zoals Paulus en Barnabas reageren.
Deze wereldse honger om altijd maar meer te hebben en beter voor de dag te komen is een leugen. Onze ogen moeten op God gericht zijn, Hij is onze hoop, van Hem mogen we alles verlangen. En dat is ook het evangelie, we zijn een lichaam van Christus. En daarin hebben we verschillende verantwoordelijkheden en daarin is de een belangrijker dan de ander, maar dan nog zijn we allemaal gelijk.