8 En er zat in Lystre een man die geen macht had over zijn voeten: hij was kreupel van de moederschoot af en had nooit kunnen lopen. 9 Deze hoorde Paulus spreken. Die keek hem doordringend aan en toen hij zag dat hij geloof had om gezond te worden, 10 zei hij met luide stem: Sta recht op uw voeten! En hij sprong op en liep rond. 11 En de menigten, die zagen wat Paulus gedaan had, verhieven hun stem en zeiden in het Lycaonisch: De goden zijn aan mensen gelijk geworden en naar ons afgedaald. 12 En zij noemden Barnabas Zeus en Paulus Hermes, omdat hij het woord voerde. (Handelingen 14:8-12)
Wat een achtbaan is dit voor Paulus en Barnabas. Het ene moment zijn ze hun leven niet zeker, het volgende moment worden ze vereerd als goden. En in alles hebben ze hetzelfde doel, ze willen het evangelie verkondigen. Men moet weten wat God heeft gedaan en wat Hij aan het doen is. En door deze focus hebben beide gebeurtenissen geen effect op deze mannen.
In wat voor gemeente we ook zijn, een succesvolle gemeente of een gemeente die in de hoek gedrukt wordt, het moet niet uitmaken. Wij moeten onze ogen op Jezus gericht houden, want dan kan de hele wereld om ons heen in elkaar storten, het maakt niets uit. En als we dat leren begrijpen, dan begrijpen we ook waarom Paulus kan schrijven dat we nu hemelburgers zijn. Eigenlijk leven we helemaal niet meer hier op aarde.
Dit is moeilijk te begrijpen voor veel christenen, zeker in het westen. We zitten zo vast aan onze welvaart en als we eerlijk zijn willen we dat niet opgeven. En de vraag is dan niet of we het moeten opgeven, de vraag is willen we eerst het Koninkrijk van God zoeken? Is Jezus werkelijk nummer 1 in ons leven? Wij hebben er zoveel theologie bij verzonnen, theologie die ons beschermt tegen een schuldgevoel, want we willen het leventje dat we nu hebben behouden.
Paulus ziet hier geloof in deze man die hier op straat zit. Hij kan niet lopen, maar het is duidelijk voor Paulus, hij wil wel. Paulus heeft net het een en ander verteld en blijkbaar hebben die woorden deze man hongerig gemaakt. Want ook dat is onderdeel van het evangelie, Jezus is niet alleen gestorven voor onze zonden, maar is ook geslagen voor onze ziekten. Hij heeft dat allemaal voor ons gedragen.
Paulus ziet geloof in deze man. Als wij in de spiegel kijken, wat zien wij dan? Paulus is hier dag in en dag uit mee bezig. Zijn verlangen is naar God alleen, hij weet dus precies wanneer er geloof is. Het is de focus van zijn leven en wij moeten daarvan leren.