27 Toen zij daar aangekomen waren, riepen zij de gemeente bijeen en deden er verslag van wat voor grote dingen God met hen gedaan had, en dat Hij voor de heidenen de deur van het geloof geopend had. 28 En zij verbleven daar geen korte tijd met de discipelen. (Handelingen 14:27-28)
Wat opvalt is het veelvoudige gebruik van het woord ‘discipel’. Waar Paulus ook komt, de mensen die Jezus willen volgen worden discipelen genoemd. Ook hier in Antiochie zijn de christenen, discipelen.
En dit was ook de opdracht van Jezus, maak discipelen. Een discipel is iemand die graag meer wil leren van de leraar. Dus als we discipelen maken dan vragen we van mensen om te luisteren. Ze moeten leren om te gehoorzamen, ze moeten leren om te zoeken, te vragen en te kloppen om zo het Koninkrijk van God binnen te gaan.
Wij leren al vroeg om onafhankelijk te zijn. Als we de jongeren in Nederland vergelijken met jongeren hier in India dan zien we dat men in Nederland heel snel volwassen is. Op 18 jarige leeftijd of zelfs eerder gaat men al alleen op verre reizen of men gaat zelfstandig op kamers wonen. Zelfstandig zijn is wat ons met de paplepel wordt ingegoten.
Om dan discipel te worden is erg moeilijk. Want dan moeten we weer een afhankelijke positie aannemen. Dan zijn we afhankelijk van wat onze leraar ons vertelt. We hebben het dus ook niet over discipelen in Nederland, we zijn onafhankelijke christenen die zelf wel bepalen waar we naar luisteren. Het is tijd dat er echte discipelen opstaan in Nederland, discipelen die willen luisteren.
Maar het is ook tijd dat er mensen opstaan zoals Paulus die discipelen willen maken. Christenen die willen investeren in andere mensen door hen mee te nemen op een reis waar het geloof mag groeien. Als we christen worden moet er een leven van groei en nieuwe ontdekkingen beginnen. Want dan zijn we discipelen die willen leren, meer en meer.