Ikzoek.Godshart.nl

Psalm 53

5 Hebben zij dan geen kennis die onrecht bedrijven,
die mijn volk opeten alsof zij brood aten?
Zij roepen God niet aan. (Psalm 53:5)

Het idee dat er een God is, is voor aardig wat mensen niet zo zeker. Sterker nog ze gaan er liever van uit of hopen dat er geen god bestaat en hoeven daar dan ook geen rekening mee te houden. En dat is precies wat je in deze verzen ziet beschreven. De schrijver van deze psalm snapt niet wat deze mensen beweegt, hebben ze dan totaal geen notie van God?

In het bijbelboek spreuken wordt het al beschreven, de vreze des Heeren is het begin van alle wijsheid. En dit vers beschrijft precies het tegenovergestelde. Want op het moment dat men God kan uitsluiten van het leven, heeft men niets meer waar men verantwoording aan af hoeft te leggen.

Men is “vrij” om te doen wat men wil doen, geen enkele limiet zit er aan wat wij willen doen. Maar als wij onszelf niet onder controle hebben dan is deze vrijheid een last, dan zitten we gevangen. We hoeven nergens rekening mee te houden, zelfs niet met onze medemens.

Als christen moeten we leren om God oprecht te vrezen. Niet vrezen vanuit het krampachtig leven in een religie, maar oprecht bewust te zijn van Zijn aanwezigheid. Hij is er om te helpen, Hij is er om kracht te geven. Hij is er om te helpen met ons moraal.

Onrecht zit hem niet in het verschil tussen goede mensen en slechte mensen. Onrecht zit hem in de basis van onze houding tegenover God. Zonder die houding tegenover God is er geen recht of onrecht, dan zijn we slaven van onze lusten. Geef God ruimte in je leven, laat Hem toe.

Psalm 53

1 Een onderwijzing van David, voor de koorleider, op Machalath.
2 De dwaas zegt in zijn hart:
Er is geen God.
Zij handelen verderfelijk, zij bedrijven gruwelijk onrecht;
er is niemand die goeddoet. (Psalm 53:1-2)

Hoe zou iemand die onder deze beschrijving valt hier naar kijken? Tegenwoordig zijn het niet alleen de dronkaards die durven te zeggen dat er geen God is, het zijn juist wetenschappers, mensen die een goed stel hersens hebben en duidelijk resultaat boeken met het werk dat ze doen. Ze gaan misschien niet naar de kerk, maar ze hebben tot op zekere hoogte een aardig morele kompas.

Wanneer is iemand dan een dwaas? Stel dat het dwaas zijn niet afhangt van hoe slim je bent. Wat als het te maken heeft met de diepste keuzes van het leven. Waar legt men ten diepste het vertrouwen, het vertrouwen dat iedereen nodig heeft.

We kunnen het bij kippen zien, ze zijn altijd schichtig, ze zijn altijd bang, altijd aan het rennen. Je kunt er niet dichtbij komen omdat er totaal geen vertrouwen is. Elk mens zoekt houvast, elk mens zoekt een zekerheid. Iets waar we ons aan vast kunnen klampen waardoor we weten dat er altijd iets is waar we op terug kunnen vallen.

De dwaas die zegt dat er geen God houdt zich daar aan vast. Het is een leven zonder verantwoording, een leven zonder risico, zonder waarde. Het is een leven dat er vanuit gaat dat het allemaal wel goed komt.

De dwaas gaat er van uit dat er zekerheid is in wat men heeft en wat men doet. En daaruit handelt men, daaruit laat men zien hoe goed ze zijn. Hoe slim je ook bent, als het vertrouwen in God er niet is, is het dwaas.

Psalm 52

11 Ik zal U voor eeuwig loven,
om wat U gedaan hebt;
ik zal Uw Naam verwachten,
want die is voor Uw gunstelingen goed. (Psalm 52:11)

Dit kan heel raar klinken voor mensen die God niet hebben leren kennen. Zelfs veel christenen hebben hier een verkeerd beeld bij. Is dit waarvoor wij geschapen zijn, moeten wij al die tijd bezig blijven met het zingen van liederen voor God? Krijg al keelpijn bij de gedachte er aan.

We zijn geen slaven die worden opgevoed om te zingen voor God. Zo zouden we ook niet in een normale relatie willen leven. Stel je voor je bent getrouwd en je bent alleen maar bezig met het prijzen van je echtgenoot, niet omdat er sprake is van echte waardering maar omdat het moet. Het klopt dan niet en geen van beide zullen er blij mee zijn.

Degene die geprezen wordt is er niet blij mee, want het is niet oprecht en degene die het doet wordt op een gegeven moment erg moe en heeft er geen zin meer in. Als de psalmist hier dan zegt dat hij zo graag voor eeuwig looft is dat de eerste liefde. Een liefde die niet op kan houden, een liefde die wederzijds is.

En dat moeten we leren begrijpen bij deze verzen. Iemand die vol dankbaarheid, vol van liefde is, vol van verwachting is. Voor ons moet de eeuwige niet lang genoeg kunnen duren. Voor eeuwig willen we samen zijn, voor eeuwig willen we dit blijven ervaren. Want in Gods liefde en genade is het leven, het eeuwige leven door nooit uitdroogt.

Een relatie met God moet dieper gaan, het moet begrepen worden. Een religie zonder die relatie blijft niet staan, is leeg. En daar moeten we op gericht zijn, daar mogen we naar verlangen.

Psalm 52

10 Maar ik zal zijn als een bladerrijke olijfboom
in het huis van God;
ik vertrouw op Gods goedertierenheid,
eeuwig en altijd. (Psalm 52:10)

Denk aan psalm 1, waarin de psalmist een boom beschrijft die vlakbij een rijk stromende rivier staat. Een boom die gezond is en vol van leven is. Misschien heeft de wereld ons doen geloven dat wij een dode boom zijn die niet mag genieten van het leven, maar dat komt omdat ze niet begrijpen wat echt leven is.

Leven gaat verder dan het laten gaan van je emoties. Of het nu tranen zijn of blijdschap, het zijn allemaal oppervlakkige manieren van leven. De keuze is niet of we vrij zijn om te doen wat we willen of dat we vast zitten aan regeltjes. De keuze is of we onze emotionele drang volgen of dat we het leven vinden dat we in Jezus kunnen vinden.

Een vrijheid van elke soort drang, een vrijheid om werkelijk te kunnen kiezen tussen goed en kwaad. Een vrijheid om vervuld te raken met het levende water dat Jezus on wil geven. Het echte leven is een vrijheid van deze dwingende wereld die alles op wil leggen.

Een vrijheid om samen met Hem die ons geschapen heeft te kunnen wandelen. Vergeet even het beeld dat andere mensen van het christendom proberen te schetsen, mensen die oprecht pijn zijn gedaan door christenen. Het is jammer dat het gebeurd, maar we moeten ons daar niet door laten leiden.

Want er is maar 1 bron waar we werkelijk op kunnen vertrouwen en dat is God zelf, de bron van ons leven. En dan komt er wijsheid en kracht dat geen enkele emotie zal kunnen bevatten, dan hebben we echt leven zoals de bladerrijke olijfboom.

Psalm 52

8 De rechtvaardigen zullen het zien en ontzag hebben;
zij zullen om hem lachen en zeggen:
9 Zie, de man die God niet tot zijn kracht maakte,
maar op zijn grote rijkdom vertrouwde;
hij was sterk geworden door zijn schadelijk handelen. (Psalm 52:8-9)

Als christenen zijn we geen exclusief clubje die het laatst zullen lachen. Dat is misschien wel het beeld dat we krijgen uit deze verzen, christenen die de ander uitlachen omdat ze niet op God hebben vertrouwd. En bij zo’n groep zou ik ook niet willen horen, tenzij er hier wel wat van het klopt.

Ten eerste moeten we hier niet kijken naar de religie die iemand aanhangt. Want het moet onderhand wel duidelijk zijn dat David altijd zingt over mensen die hun leven zo inrichten dat God het hart van hun leven is. Het verschil is niet wat men aanhangt, het verschil zit hem in het hart, het verlangen van de mensen.

En als we dat gaan zien, ligt de scheidslijn heel ergens anders dan waar wij hopen dat hij ligt. Het verschil is ons vertrouwen in God. Waar ligt ons vertrouwen, waar zijn wij mee bezig in dit leven? Zijn wij op zoek naar rijkdom hier op aarde, zijn wij op zoek naar macht en status? Want dan zijn wij het die uitgelachen zullen worden.

Want ook in dit leven zien we dat gebeuren. Denk aan een belangrijke presentator die van de publieke omroep naar de commerciële gaat en gigantisch faalt. Hebben we dan medelijden, gaan we een inzameling doen? Vaak wordt die persoon extra hard aangepakt. Want we hebben gezien dat het vertrouwen op de verkeerde plek zat.

En zo mogen we naar deze verzen kijken. De egoïsme, de arrogantie waarin men vandaag de dag leeft. Men ziet het niet eens meer, ze denken dat het allemaal wel goed komt. Of je nu in de kerk zit of niet, een nederig leven is het echte leven waar we naar moeten verlangen. Het leven in volle vertrouwen op God.

Psalm 52

7 Maar God zal u voor altijd afbreken;
Hij zal u grijpen en wegrukken uit de tent,
ja, u ontwortelen uit het land van de levenden. Sela (Psalm 52:7)

Is dit de kwaadaardige God waar men over praat, een God waar men liever niet in geloofd want hij is zo slecht? Het rare is dat men zo graag oordeelt over God dat Zijn oordeel niet rechtvaardig is zonder dat men alle ins en outs er van weet. Dat is een vrij onrechtvaardige manier van oordelen. Maar net zoals we verwachten van de rechtspraak, moet een oordeel goed onderbouwd zijn.

Het eerst punt is dat de waarde van het leven door ons zelf wordt bepaald. Denk aan een tuin die we goed willen onderhouden. Het onkruid halen we er uit en de bloemen en planten voeden we zodat ze er mooi blijven uitzien. Zullen wij ons iets aantrekken van de gedachte dat het onkruid ook recht heeft op het leven? Hoe graag we ons leven ook veel meer waard vinden, de bijbel is heel consistent, als we niet de vrucht dragen die we horen te dragen zullen we worden behandeld als het onkruid.

Ten tweede heeft God zelfs het recht om helemaal op nieuw te beginnen. En hoe onrechtvaardig wij dit ook vinden het is weer onze eigen waarde die wij er in leggen dat de bron is voor het “onrecht”. God is op zoek naar het goede in ons. Dat geeft Hem tegelijk het recht om het kwade weg te nemen. En dat wij het daar niet mee eens zijn, betekent nog niet dat het onrechtvaardig is.

Als wij echt serieus zijn over ons oordeel over God dan moeten we dat goed onderbouwen. We kunnen niet vanuit ons eigen emotionele eigenwaarde gaan denken. Als we dat doen zal het oordeel nooit rechtvaardig zijn. Het doel is een vruchtbare bodem, een vruchtbaar leven. En als we daar echt naar op zoek zijn, mogen we weten dat God Zich echt wel wil verantwoorden.

Dit vers is geen moeilijk vers. Het is zelfs een mooi vers, want het laat het doel zien dat God voor ogen heeft. Een doel dat mooi is en waar wij een keuze hebben om daar aan mee te doen.

Psalm 52

4 Uw tong bedenkt enkel schadelijke dingen,
als een geslepen scheermes dat bedrieglijk werkt.
5 U hebt het kwaad lief boven het goede,
de leugen boven het spreken van recht. Sela
6 U hebt lief alle verslindende woorden
en een tong vol bedrog. (Psalm 52:4-6)

Dit is niet het beeld dat we hebben van de mensen om ons heen. Veel vrienden die niet naar de kerk gaan doen echt nog wel goede dingen. Van de buren hebben we ook niet veel last en zijn soms nog wel eens aardig. Over wie gaan deze verzen nu, gaat het over extreem slechte mensen of moeten we hier alle niet christenen onder scharen.

Laten we eerste een ballonnetje doorprikken. Het gaat hier ten eerste niet alleen over niet christenen. Er zijn ook zat christenen die hier wel onder vallen, ze hebben wel de naam christen maar in werkelijkheid is hun verlangen niet hetzelfde als het verlangen van Jezus. Het gaat er niet om welk label we hebben, het gaat er om waar we naar luisteren.

Want de wereld is onder de last van de duivel en ze hebben daar hun oren te luisteren gelegd. Dit klinkt misschien heel religieus, maar het is een geestelijke waarheid. De gedachten die mensen hebben komen veelal uit de verkeerde hoek. Ook bij christenen. En als dat de bron is dan worden deze verzen vanzelf toepasbaar.

Het gaat er niet om of we onszelf christen noemen of niet. Op het moment dat wij niet luisteren naar de Heilige Geest hebben we geen andere keuze dan het hart dat hier wordt beschreven. De duivel is de vader van alle leugens en daar moeten we gewoon niet naar luisteren. Hoe meer we dat doen, hoe meer het ook uit onze mond zal komen. Het is tijd dat wij als eerste gaan luisteren naar deze verzen. Dat wij gewaarschuwd zijn voor de verslindende woorden.

Psalm 52

3 Waarom beroemt u zich op het kwaad, geweldenaar?
Gods goedertierenheid duurt toch de hele dag! (Psalm 52:3)

Een moeilijk vers om te begrijpen, daarom zijn verschillende vertalingen het ook niet met elkaar eens. In sommige vertalingen is het de geweldenaar die de hele dag bezig is met zichzelf op de schouders te kloppen, hier is het God bij wie de rechtvaardigheid de hele dag duurt. De enige conclusie die we hier uit kunnen halen is dat het verschil tussen God en de geweldenaar groot is.

De geweldenaar wordt in andere vertalingen eerder vertaald als een held in plaats van een crimineel. Want het zijn niet alleen criminelen onder ons die vallen onder de trots en arrogantie van het eigen kunnen. De gewone man, je collega, je buren, zij zijn het ook die zich beroemen in het kwaad. En men zal niet blij zijn om dit te horen, maar zij hebben onrechtvaardigheid uitgebannen door het te ontkennen.

Het moraal komt niet meer van God, gerechtigheid is een flexibel begrip geworden. God wordt niet meer geraadpleegd en de wereld is er trots op. En wij moeten hier verre van blijven. Nee, niet dat wij met onze vinger gaan wijzen naar de mensen om ons heen, maar in de liefde van God blijven.

Wij moeten heel veel tijd besteden aan het luisteren naar God. God in ons hart laten spreken, horen wat Zijn hart is naar de mensen om ons heen. Verlangen naar Zijn rechtvaardigheid in ons leven. God rust nooit, God laat nooit los. Laten wij zo ook blijven verlangen naar Hem, de bron van ons moraal.