Ikzoek.Godshart.nl

2 Timotheus 1

5 Daarbij herinner ik mij het ongeveinsde geloof dat in u is en dat eerst gewoond heeft in uw grootmoeder Loïs en in uw moeder Eunike. En ik ben ervan overtuigd dat het ook in u woont. (2 Timotheus 1:5)

In de gemeente in India hebben we veel mensen die later in hun leven de overstap van een ander geloof naar het christendom hebben gemaakt. Wat men kan zien in deze mensen is dat ze heel bewust een keuze hebben gemaakt. Ze hebben bewust gekozen om Jezus te volgen in hun leven. Ze hebben daarbij offers gemaakt, soms de familie moeten verlaten, maar we weten in ieder geval dat ze Jezus oprecht volgen.

Kunnen we wel geboren worden als christen? In de huidige maatschappij lijkt het daar wel op, onze ouders zijn christenen en wij zijn daarom van geboorte af aan ook christen. Veel mensen verlaten de kerk op latere leeftijd omdat ze er dan eigenlijk niets mee hebben. Maar de vraag is of die mensen eigenlijk wel christen zijn geweest. Is het niet zo dat het moment dat ze de keuze maken om niet langer christen te zijn, juist niet dat het moment is waarop men dan de tegenovergestelde keuze maakt?

Maar als we naar deze verzen kijken, dan is Paulus er van overtuigd dat het geloof dat in de grootmoeder en de moeder van Timotheus was ook in Timotheus is. Paulus kon het geloof zien in die mensen, het was duidelijk aan de vruchten van hun leven dat ze God lief hadden boven alles. En dat geloof zal er bij Timotheus ook uit komen.

Als we geboren worden, is het dit geloof dat in ons leeft? We zijn geen volgers van Jezus bij de geboorte, we zijn geen christen bij de geboorte. Er moet een moment van groei zijn in ons leven, het geloof dat in onze ouders is, moet ook in ons groeien. Er moet dan een moment komen dat we kunnen zeggen, het geloof leeft in mij. En dat is de uitdaging die wij aan moeten gaan als ‘christenen’ geboren in een christelijk gezin. Zoals veel mensen de kerk bewust verlaten, moeten wij bewust voor Jezus kiezen. Hem volgen door het geloof, dat in onze ouders is, in ons te laten groeien.

2 Timotheus 1

4 Wanneer ik aan uw tranen denk, verlang ik er vurig naar u te zien, om met blijdschap vervuld te worden. 5 Daarbij herinner ik mij het ongeveinsde geloof dat in u is en dat eerst gewoond heeft in uw grootmoeder Loïs en in uw moeder Eunike. En ik ben ervan overtuigd dat het ook in u woont. (2 Timotheus 1:4-5)

De affectie waarmee Paulus hier tegenover Timotheus praat is voor veel christenen vreemd. Dit soort affectie zien we het liefst tussen een man en een vrouw en misschien met families, maar of we zoiets in de kerk zullen tegenkomen is maar de vraag. De vraag is of we als christenen niet iets zijn verloren onderweg?

Jezus werd eens geroepen door zijn moeder en broers, maar Jezus antwoordde toen dat de mensen om hem heen zijn moeder en broers waren. En dat is de motivatie achter deze emotionele aanhef. Paulus voelt zich verbonden met Timotheus en dan niet alleen in de religieuze overtuiging maar ook op emotioneel vlak. Hij verlangt er naar om bij Timotheus te zijn, dit verlangen heeft Paulus ook voor de gemeente van Efeze.

En dit is een hele bijzondere les die wij moeten leren. Als gemeente zijn we een lichaam, we zijn verbonden met elkaar, we zijn een familie. De band in de gemeente moet hechter zijn dan welke band dan ook. En dat zien we vooral gebeuren in de eerste gemeente in Jeruzalem, ze deelden alles met elkaar.

Want het meest belangrijke in het leven verbindt ons met elkaar. Het geloof, de liefde voor God, dat is wat boven alles moet staan in ons leven. En dat is wat Paulus zag in de grootmoeder en de moeder van Timotheus. En Paulus weet dat het ook in Timotheus leeft. Hebben wij deze verbroedering in het geloof, in de liefde die we hebben voor God?

En misschien is dat wel het probleem, we raken meer verbroederd met de mensen die interesse hebben in dezelfde voetbalploeg of dezelfde popster, maar echte vriendschap in de gemeente is schaars. Is de liefde voor God werkelijk nummer 1 in ons leven? Is het geloof werkelijk het belangrijkste wat ons bezig houdt? Want alleen dan zullen we dezelfde affectie hebben voor de mensen in onze gemeente.

2 Timotheus 1

3 Ik dank God, Die ik van mijn voorouders aan dien met een rein geweten, terwijl ik zonder ophouden aan u denk in mijn gebeden, nacht en dag. (2 Timotheus 1:3)

Dit vers moet onze bekrompen gedachten bevrijden, wij die met de oogkleppen op lopen van onze kerkelijke stroming vergeten dat we een God dienen die de hele aarde geschapen heeft. Wij zitten zo vast in de gedachte dat onze gemeente de beste is, wij voelen ons er zo thuis, maar God zal nooit naar onze religieuze stroming vragen als we voor Zijn troon staan.

Paulus is hier heel duidelijk, hij heeft altijd God gediend. Ook toen hij de christenen aan het vervolgen was, diende hij God. En dat klinkt zo raar in onze oren, hoe kan Paulus die tegen God aan het vechten was nu God dienen? Paulus was er namelijk van overtuigd dat Hij God aan het dienen was toen hij de christenen aan het vervolgen was. Zijn hart was oprecht en vol van passie en met diezelfde passie ging hij na zijn roeping door.

Denk aan de boodschapper die bij Jozua op bezoek kwam. Jozua vroeg hem of hij voor hem was of tegen hem. Het antwoord was veelzeggend, de boodschapper was niet voor hem of tegen hem, de boodschapper diende God. Wij horen niet bij een gemeente, wij horen bij de kerk van Jezus Christus en daar is er maar 1 van.

Er is maar 1 lichaam van Christus en het hangt af van ons hart of we daar bij horen en niet van de gemeente waar we bij horen. Dit moet ons aan het denken zetten. Dienen we God of dienen we een religie, zoeken we Zijn koninkrijk of zoeken we het koninkrijkje van onze gemeente?

Het kerkelijk landschap zou er heel anders uitzien als we God gingen dienen zoals Paulus dat deed. Dan zijn onze ogen namelijk op Hem gericht, we verlangen dan Zijn wil te doen. Hij is de God van hemel en aarde, Hij heeft iedereen geschapen, Hem moeten wij dienen. Hij past niet in ons kerkgebouwtje, Hij heeft geen voorkeur voor onze denominatie, Hij regeert en is op zoek naar mensen die Hem willen dienen.

2 Timotheus 1

1 Paulus, door de wil van God een apostel van Jezus Christus met het oog op de belofte van het leven dat in Christus Jezus is, 2 aan Timotheüs, mijn geliefde zoon: genade, barmhartigheid en vrede zij u van God de Vader en van Christus Jezus, onze Heere. (2 Timotheus 1:1-2)

Is jouw leven door de wil van God? Het is misschien een ingewikkelde vraag, want we kunnen niet zo makkelijk aangeven wat nu de wil van God is en wat niet. We leven zoals het leven komt en dan zien we wel waar het schip strand. In het geval van Paulus is dat wat duidelijker, hij was op weg om christenen gevangen te zetten en hij werd gestopt door Jezus, hij werd geroepen om apostel te worden.

Maar Paulus voegt er nog iets aan toe, door de wil van God met het oog op de belofte van het leven in Christus Jezus. Zijn roeping heeft dus alles te maken met de belofte die God heeft gedaan om leven te geven door Jezus. Dat is ook wat we deze dagen vieren, het leven in Christus door Zijn werk aan het kruis en de overwinning over de dood in de opstanding uit het graf.

Paulus werd dus niet zomaar geroepen omdat God het leuk vond om hem een taak te geven. Paulus werd geroepen omdat God hem nodig had voor het werk van die belofte. En daar was Paulus zich van bewust, het gaat niet om hem omdat hij nu zo speciaal is, het gaat om de vervulling van die belofte van het leven in Christus. Vergeet wie Paulus is, vergeet de omstandigheden, kijk naar het verlangen van God met ons mensen.

En als we dat gaan zien dan moeten we weten dat God ook een verlangen voor ons leven heeft. Jezus heeft het al gezegd, de oogst is rijp, maar er zijn te weinig werkers. Paulus was geroepen omdat er een vacature was, zou God ons niet willen roepen? Er is nog zoveel werk te doen.

Staan we open voor de wil van God voor ons leven. Het feit dat we het niet weten heeft niets te maken met een God die maar wat doet. God verlangt naar mensen die gedreven zijn, die passie hebben voor het leven in Christus. Paulus had die passie al voordat hij geroepen werd. Is ons leven door de wil van God?

1 Timotheus 6

20 O Timotheüs, bewaar het u toevertrouwde pand, wend u af van onheilige, inhoudsloze praat en tegenstellingen van de ten onrechte zo genoemde kennis. 21 Sommigen, die deze kennis verkondigden, zijn van het geloof afgeweken. De genade zij met u. Amen. (1 Timotheus 6:20-21)

Wanneer wijken we af van het geloof? Geloof is een vertrouwen hebben en het geloof komt door woorden die tot ons gesproken worden. Ons wordt verteld dat Jezus voor ons gestorven is, als we hier werkelijk op vertrouwen dan handelen we daar naar. Ons wordt verteld dat we opnieuw geboren worden als we Jezus volgen, als we het werkelijk geloven dan handelen we hier naar.

Het gevaar begint dus op het moment dat er mensen komen die andere dingen er bij verzinnen. Wetjes waardoor we onze redding kunnen verdienen, maar ook valse zekerheid omdat we denken dat de genadeverzekering automatisch alles dekt ook al gaan we nog zo tekeer in onze zonden.

En dat is waar Paulus hier voor waarschuwt, Timotheus moet heel dicht bij de waarheid blijven. Dat heeft niets te maken met een bepaalde studie, het heeft te maken met het verlangen naar de waarheid. Timotheus heeft de waarheid ontvangen en hij weet dat en daar moet hij aan vasthouden.

Op het moment dat er mensen komen met fantastische theorieën dan moet we daar heel voorzichtig mee zijn. Zo gauw de boodschap om de boodschap en de boodschapper zelf draait kunnen we er zeker van zijn dat het leugens zijn. Het evangelie gaat nooit om het evangelie zelf, het gaat altijd om de boodschap voor ons leven. Het kruis van Jezus staat niet op zichzelf als een mooie theorie, maar is de redding voor ons leven. De wedergeboorte is niet een theorie op zichzelf, maar is een boodschap voor de praktijk van ons leven.

Paulus heeft het over inhoudsloos. En het wordt inhoudsloos als de theorie geen effect heeft, praktisch niet haalbaar is. Het geloof wordt dan leeg waardoor er weinig moeite gedaan hoeft te worden om van het geloof af te wijken. Want als we 1 poot onder een stoel vervangen met wat sierstenen leven we in grote onzekerheid.

1 Timotheus 6

17 Beveel de rijken in deze tegenwoordige wereld dat zij niet hoogmoedig zijn, en hun hoop niet gevestigd houden op de onzekerheid van de rijkdom, maar op de levende God, Die ons alle dingen in rijke mate verschaft om ervan te genieten; 18 ook om goed te doen, rijk te zijn in goede werken, vrijgevig te zijn en bereid om samen te delen. 19 Zo verzamelen zij voor zichzelf een schat: een goed fundament voor de toekomst, opdat zij het eeuwige leven verkrijgen. (1 Timotheus 6:17-19)

Het klinkt als een contradictie, de onzekerheid van rijkdom. Wie kan nu zoiets zeggen? Met geld schijnt alles te koop te zijn, zelfs organen voor het lichaam. En toch heeft Paulus het hier over de onzekerheid van rijkdom, het kan ons namelijk zo worden afgenomen. Ook al lijkt alles zo vast en zeker, rijkdom is zo vervlogen.

Paulus zet rijkdom in het juiste perspectief, rijkdom is een zegen van God aan ons gegeven. Voor de rijkdom en tijdens de rijkdom moeten we altijd blijven vertrouwen op de levende God. We moeten zeker niet vast komen te zitten aan de rijkdom. We moeten bereid zijn om het los te laten en volledig over te geven aan God.

Want als we dat kunnen, dan zijn we bezig met de echte schat van het leven. Dan gebruiken we de rijkdom niet om maar verder te blijven groeien, maar om juist te werken aan de grootste schat van het leven. De godsvrucht, door het geven met een ruim hart, door rijk te zijn in goede werken.

We moeten rijkdom in het juiste perspectief zien. God geeft, Hij zegent, en wij mogen daaruit leven, in dankbaarheid. Wij mogen die rijkdom laten overvloeien naar de mensen om ons heen. Wij mogen werken aan een vrijgevig hart dat niet vastzit aan de nieuwste auto die we hebben gekocht. En dat hart moeten we laten groeien, sterk laten worden, nu moeten we daaraan beginnen, ook al hebben we nog helemaal niets.

Hebben wij deze zekerheid in ons hart? Staan wij sterk in het verlangen om alleen afhankelijk van God te zijn? Dat is waar wij moeten wandelen, of we nu veel hebben of weinig. De weduwe die een penninkje gaf in de offer doos in de tempel had het begrepen, ook al had ze helemaal niets.

1 Timotheus 6

15 De zalige en alleen machtige Heere, de Koning der koningen en Heere der heren, zal die op Zijn tijd laten zien, 16 Hij Die als enige onsterfelijkheid bezit en een ontoegankelijk licht bewoont; Hem heeft geen mens gezien en niemand kan Hem ook zien. Hem zij eer en eeuwige kracht. Amen. (1 Timotheus 6:15-16)

Laten we vandaag even hierbij stilstaan. Even niet snel een overdenking lezen, maar bewust nadenken over deze tekst. Zoals in de vorige overdenking al is benadrukt dienen we een God die niet past op een A4’tje. God is niet een God die we even kunnen omschrijven in een paar woorden en er dan onze handtekening onder zetten, alsof dat ons geloof is.

Als we God leren kennen moet dat te zien zijn in ons leven. Zoals wij ons handelen aanpassen aan de persoon die wij tegenover ons hebben, zo gebeurd dat ook in onze groei in het kennen van God. We behandelen een baby niet hetzelfde als een volwassen man, zo ook zullen we God heel anders benaderen wanneer we Hem beter leren kennen.

Jezus is de Heer der heren en de Koning der koningen. Hij heeft alles in handen, Hij bepaalt, Hij regeert. Wij mogen Hem volgen, Hem dienen, tot Hem mogen wij bidden. Het is heerlijk om in die rust en vrede te wandelen, wetende dat de huidige leiders uiteindelijk niets te vertellen hebben, uiteindelijk is het Jezus die over alles regeert. Kennen wij deze Jezus? Hebben wij Hem ontmoet in ons leven?

Paulus heeft het over de onsterfelijke God in het ontoegankelijke licht, die door geen mens ooit is aanschouwd. De God die wij dienen, die niet afgebeeld kan worden, niet omdat het toevallig in Exodus 20 staat, maar omdat Hij de eeuwige God is die ons heeft gemaakt. Hij die machtig is, Hij die alle kracht heeft. De God die wij wel moeten vrezen als we Hem leren kennen.

De mens is arrogant geworden en wil deze God niet meer leren kennen. Want dat zou betekenen dat we niet aan de top staan, het zou betekenen dat we in afhankelijkheid moeten leven. En dat is nu precies wat deze verzen met ons moet doen. Een vrees, een liefde, een afhankelijkheid in ons hart geven. Hij is God, Hij regeert, Hij leeft, Hem mogen we dienen en volgen, op Hem mogen we vertrouwen. Heb jij God zo al leren kennen?

1 Timotheus 5

13 Ik beveel u voor God, Die alle dingen levend maakt, en voor Christus Jezus, Die onder Pontius Pilatus de goede belijdenis afgelegd heeft, 14 dit gebod onbevlekt en onberispelijk in acht te nemen, tot de verschijning van onze Heere Jezus Christus. (1 Timotheus 6:13-14)

Wie dienen wij? Denken we daar wel eens over na? Het lijkt er soms op alsof we een theorie aanbidden, een bepaalde overtuiging waar we het met z’n allen over eens zijn. Maar kunnen we ook werkelijk zeggen dat we God kennen als onze Vader in de hemel?

Hier heeft Paulus het over God Die alle dingen levend maakt. Hij is de bron van leven, Hij is de kracht waarin we wandelen. Niet theoretisch, maar het is de werkelijkheid. God is de bron van al het leven, ook vandaag, ook op dit moment terwijl we dit aan het lezen zijn. Hij is de bron, Hij is het leven. Lees hier nu eens niet vluchtig overheen, maar laat het doordringen. Elke adem is uit Hem.

En Jezus die hier op aarde heeft gewandeld, die een getuigenis is geweest van de Vader. Hij heeft geopenbaard wat lange tijd achter het voorhangsel verborgen was. Dit is Wie Paulus dient, die is in wie hij zijn vertrouwen heeft. En in hen beveelt hij Timotheus om te gehoorzamen om onberispelijk te zijn tot de komst van Jezus.

Dit is heel wat anders dan de twaalf artikelen van de geloofsbelijdenis oplepelen, dit is heel wat anders dan een mooie tekst op de rouwkaart. Waarom wilde koningin Wilhelmina in het wit begraven worden? Omdat God voor haar het leven was. We verliezen langzamerhand als kerk van Nederland het vertrouwen in een God die echt leven geeft, ook vandaag nog.

Zie Jezus, zie Zijn getuigenis en leer Hem kennen. Hij leeft, Hij regeert, Hem mogen wij volgen. In Hem is de Vader geopenbaard, Zijn liefde voor ons, Zijn verlangen om ons eeuwig leven te geven. In Hem worden we door Paulus opgeroepen om het allemaal serieus te nemen. Het is geen spelletje, het is geen competitie met andere religies, Hij is God, Hij is de bron van het leven, wij volgen een levende God.

1 Timotheus 5

11 U echter, o mens die God toebehoort, ontvlucht deze dingen. Jaag daarentegen gerechtigheid, godsvrucht, geloof, liefde, volharding en zachtmoedigheid na. 12 Strijd de goede strijd van het geloof. Grijp naar het eeuwige leven, waartoe u ook geroepen bent en de goede belijdenis afgelegd hebt voor vele getuigen. 13 Ik beveel u voor God, Die alle dingen levend maakt, en voor Christus Jezus, Die onder Pontius Pilatus de goede belijdenis afgelegd heeft, 14 dit gebod onbevlekt en onberispelijk in acht te nemen, tot de verschijning van onze Heere Jezus Christus. (1 Timotheus 6:11-14)

Het is een veelvuldig thema in de bijbel, de strijd van het geloof. Als we 1 thema uit de brief van Paulus aan Timotheus zouden halen zou het ook dit thema zijn, het gevecht om sterk te blijven staan in het eigen geloof. Ondanks al het advies hoe hij de gemeente moet helpen, moet Timotheus ten eerste vechten voor zijn eigen geloof. We kunnen namelijk het geloof verliezen, dit niet om ons bang te maken maar juist om onze aandacht weer bij de les te houden.

Het leven is een leven lange les waarin we steeds meer leren. Op het moment dat er geen leermomenten meer zijn in ons leven moeten we ons afvragen waar we mee bezig zijn. Wat is werkelijk de focus in ons leven? Is het werkelijk het Koninkrijk van God, is het werkelijk een leven in de aanwezigheid van God?

Nogmaals dit is niet om ons bang te maken, maar wel dat we hier serieus mee omgaan. Elke keer lijkt het er op dat het geloof voor ons een spelletje is geworden. En we spelen samen met alle andere gelovigen van de gemeente het spelletje mee. We kloppen elkaar figuurlijk op de schouders, want wij hebben het wel goed voor elkaar.

Kijk in de spiegel van deze verzen. Het is de godsvrucht waar we voor moeten vechten. Niet het volgen van wetten, weer slaaf worden van de juk van het oude testament, maar juist de genade van het nieuwe testament. De genade die godsvrucht in ons leven teweeg brengt. Genade die ons kracht geeft om te volharden in liefde, zachtmoedigheid en gerechtigheid.

Lees deze verzen, Paulus heeft het niet over proberen, Paulus heeft het over ontvluchten, grijpen, jagen en strijden. Het zijn geen woorden die in een zondagse dienst worden gebruikt, dit zijn woorden die in het leger of in de kleedkamer voor een voetbalwedstrijd worden gebruikt. Maar ze horen juist ook thuis in een kerkdienst op zondag. Wij moeten soms ook gepord worden om zo sterk door het leven te gaan.

1 Timotheus 5

6 Maar de godsvrucht is inderdaad een bron van grote winst, vergezeld van tevredenheid. 7 Want wij hebben niets de wereld ingedragen, het is duidelijk dat wij ook niets daaruit kunnen wegdragen. 8 Als wij echter voedsel en kleding hebben, zullen wij daarmee tevreden zijn. (1 Timotheus 6:6-8)

Een centraal woord in deze paar verzen is het woord tevreden en dat is een moeilijk woord voor velen van ons. Wij zijn verwend, we zijn gewend onze zin door te drijven. We zijn opgevoed om hard te vechten voor wat we willen. En tot zekere hoogte is dat niet eens zo erg, maar op het moment dat we altijd ontevreden zijn gaat het fout.

De maatstaf is als volgt, als we alleen tevreden kunnen zijn als de situatie is zoals we het willen, gaat het fout. Tevredenheid moet niet puur afhankelijk zijn van signalen van buitenaf. Tevredenheid zit in ons hart. We hebben dan vrede met welke situatie dan ook.

Dit is een eigenschap waar we werkelijk aan moeten werken. De hele luxe samenleving heeft ons geleerd om niet tevreden te zijn. Denk aan al die reclames die voorbij komen, het leert ons om maar niet tevreden te zijn met wat we hebben. Altijd moet er weer wat anders in ons leven komen om ons tevreden te maken. Hier moeten we tegen vechten, want ook al is er niets verkeerds met zegeningen, tevredenheid begint op het moment dat we niets hebben.

Zoek in jouw leven naar de weg die tevredenheid brengt. Overtuig jezelf er van dat God met jouw is en voor je zorgt. Hij is er elke dag weer om jouw leven te voorzien van alles wat je nodig hebt. En als dat soms even heel weinig lijkt te zijn dan kunnen we daarin berusten. Want God is voor ons en niet tegen ons.

Tevredenheid begint bij jezelf en niet bij het eindresultaat. Tevredenheid is een berusting in God. Tevredenheid is een godsvrucht omdat we werkelijk het geloof hebben dat God met ons is. Tevreden?