24 En een zekere Jood, van wie de naam Apollos was, een Alexandriër van afkomst, een welsprekend man, die kundig was op het gebied van de Schriften, kwam in Efeze aan. 25 Deze was in de weg van de Heere onderwezen en, omdat hij vurig van geest was, sprak en onderwees hij nauwkeurig de zaken van de Heere, maar hij wist alleen van de doop van Johannes. 26 En hij begon vrijmoedig te spreken in de synagoge. En toen Aquila en Priscilla hem gehoord hadden, namen zij hem apart en legden hem de weg van God nauwkeuriger uit. 27 En toen hij naar Achaje wilde reizen, bemoedigden de broeders hem en schreven aan de discipelen dat zij hem moesten ontvangen. En toen hij daar gekomen was, bood hij veel hulp aan hen die door de genade geloofden; 28 want hij bestreed de Joden krachtig in het openbaar door uit de Schriften te bewijzen dat Jezus de Christus is. (Handelingen 18:24-28)
Zo kan het ook, we hoeven niet altijd ellenlange discussies aan te gaan op de sociale media om mensen maar te overtuigen van ons gelijk. Eigenlijk moet het gaan zoals het hier gebeurt. Zonder heftige discussies, zonder elkaar de huid vol te schelden.
Het geheim is de motivatie, als we kijken naar het werk van Apollos dan is hij gedreven in het woord van God. Hij leest en zoekt en van daaruit predikt hij tot de mensen. En dat zijn de tekenen van iemand die door wil blijven groeien, iemand die altijd open staat voor meer van God. En ook al wist hij niets van het evangelie van Jezus, toch was hij heel nauwkeurig in wat hij predikte. Een echte jood die nauwkeurig predikt zal nooit iets kwaads over Jezus kunnen zeggen.
Apollos was op de hoogte van het werk van Johannes de Doper en dat werk had hij al geaccepteerd. Hij was dus op de goede weg. En als hij dan twee christenen ontmoet dan begint zijn hart nog verder te beven van vreugde. Dit is waar zijn hart voor brand, de waarheid uit God.
Het enige verschil tussen deze twee mensen en Apollos is dat zij de kennis al hebben en hij nog niet. Maar het hart is hetzelfde en dat zullen we altijd zien in het geestelijke leven. Op het moment dat wij een hart hebben dat oprecht verlangt naar de openbaringen van God dan voelen wel snel verbroedering met mensen die precies hetzelfde verlangen hebben. Misschien komt de theologie niet overheen, maar dat maakt dan niet uit, het brandende verlangen is wat ons samenbindt.
Daarbij kunnen we denken aan de mensen die op weg waren naar Emaus, de hele weg wisten ze niet dat ze met Jezus te maken hadden, maar het hart brandde van binnen bij het horen van de woorden van Jezus. En zo moet het gaan met de kerk, het brandende verlangen moet onze drijfveer zijn naar meer van God. En dan zullen we werkelijk de eenheid ervaren waar Jezus voor bad.