Ikzoek.Godshart.nl

Psalm 4

1 Een psalm van David, voor de koorleider, bij snarenspel.
2 Als ik roep, verhoor mij,
o God van mijn gerechtigheid!
In de benauwdheid hebt U ruimte voor mij gemaakt.
Wees mij genadig en luister naar mijn gebed. (Psalm 4:1-2)

Wat is de betekenis van gebed in jouw leven? Heb je weleens het gevoel dat je werkelijk tot God aan het praten bent? Voel je dat er contact is tussen God en jou op het moment dat je op Hem gericht bent? Helaas is er veel gebed dat zo standaard is dat we er niet eens bij nadenken, het komt er gewoon uit. Ander gebed zijn zoveel woorden dat het meer een preek is voor de mensen om ons heen dan dat het werkelijk op God gericht is.

En dat kun je niet zeggen van deze woorden van David. Hij richt zich werkelijk op zijn Heer en God, hij verlangt er naar dat zijn gebeden worden verhoord. En dat is een plek waar elke christen zou moeten komen. Een plek waarin wij werkelijk verlangen dat de woorden die wij spreken in het gebed worden verhoord.

En als wij dat verlangen niet hebben dan kunnen we net zo goed niet bidden. Het zijn dan lege woorden die we opsturen met een ballon en die dan ergens in het bos terecht komt. Gebed is een pilaar van ons geloof, zonder gebed is er geen relatie met de God van hemel en aarde. En als wij dat gebed dan een beetje afraffelen of heel vroom standaard woorden oplepelen dan is dat een gebed zonder geloof.

Als ik roep, verhoor mij. Het is het geloof dat wij ook nodig hebben in de kerk. Het is een verlangen naar Gods hand in ons leven. Niet langer hopen we op de goede voorzieningen die de overheid ons geeft, maar hopen we werkelijk op een leven in God. Verhoor mij als ik roep, want ik weet dat U het bent die in de benauwdheid ruimte heeft gegeven.

Wat we daar wel aan moeten toevoegen is dat David zich tot een rechtvaardige God richt. Het is dus niet zo dat we God zomaar kunnen commanderen, het is God die in Zijn rechtvaardigheid antwoord. En als wij ons tot Hem richten moeten we dat erkennen. We kunnen God niet voor ons karretje spannen en daarom leert Jezus ons bidden: ‘laat Uw koninkrijk kome, Uw wil geschiedde.’

Psalm 3

8 Sta op, HEERE,
verlos mij, mijn God,
want U hebt al mijn vijanden op de kaak geslagen,
de tanden van de goddelozen hebt U stukgebroken.
9 Het heil is van de HEERE;
Uw zegen is over Uw volk. Sela (Psalm 3:8-9)

Als wij zo zouden bidden zouden we op onze kop krijgen van de leiders van de kerk. Hoe kun je nu zo tegen God praten? We kunnen God toch niet gaan commanderen? En natuurlijk heeft men daar gelijk in, wie zijn wij om God te commanderen, maar de vraag is of David hier God werkelijk aan het commanderen is.

Als we de context van de psalm lezen dan zien we dat David in de moeilijkheden zit, mensen hebben zich tegen hem gekeerd. Hij voelt zich misschien niet zo blij, maar hij weet wel dat God het er niet bij laat zitten. Ondanks alle tegenstand vertrouwd hij op God, dat God hem er boven op zal brengen.

Bij ons is er een onbeschreven dogma ingeslopen dat we maar moeten zien wat God doet op zijn tijd. Wij vinden het erg als we van God iets eisen, laat staan als we het antwoord vandaag nog willen zien. Maar de grote vraag is wat God daar van vindt. Wordt God net zo boos als wij traditionele christenen als er mensen zijn die zich tot Hem richten met een diep verlangen voor Zijn interventie in het leven.

Want zo moeten we deze woorden van David lezen, Hij roept God op om vandaag op te staan en Zijn beloften te vervullen. Zijn beloften van bescherming, Zijn beloften van vergelding. En de enige manier waarop God naar deze woorden kijkt, is dat Hij geloof ziet. Hij ziet een immens vertrouwen in het hart van David en zal daar ook op antwoorden.

Laten we even ons vrome gezicht afzetten en kijken naar hoe God luistert naar David. Want dan zal ook ons gebed gaan veranderen, niet dat we God gaan commanderen, maar dat we werkelijk gaan geloven dat Hij antwoord. Ook vandaag. Want dan hebben we werkelijk het geloof dat de Heere ons heil is, dat we alleen de zegen van Hem moeten verwachten.

Psalm 3

6 Ik lag neer en sliep; ik ontwaakte,
want de HEERE ondersteunde mij.
7 Ik vrees niet voor tienduizenden van het volk,
die zich aan alle kanten tegen mij opstellen. (Psalm 3:6-7)

Voor sommige mensen is slapen heel moeilijk, ze liggen maar te piekeren en hoe moe ze ook zijn, ze verdwijnen maar niet naar dromenland. Het beste medicijn voor deze mensen is toch echt vers 6 van deze psalm, er is geen ander medicijn dat zo goed werkt. En ook al is het geen placebo effect, het vereist wel geloof.

Het probleem is dat deze mensen veelal nadenken over wat andere mensen denken. Ze zien zichzelf altijd in het licht van het commentaar dat men zal krijgen. Dit zijn ook de mensen die aan het vissen zijn voor complimenten, ze hebben het nodig. En ‘s nachts gaat dat door, altijd maar weer denken aan wat we anders hadden moeten doen, wat andere mensen hebben gezegd.

David heeft het er over dat hij niet de tienduizenden mensen die zich van alle kant tegen opstellen vreest. Er is geen angst, want hij weet dat diegene die boven alles staat en alles in handen heeft hem ondersteunt.

En alleen als dit geloof echt is dan zal men slapen en weer ontwaken. We kunnen wel deze psalm meezingen tijdens de kerkdienst, maar of we dit werkelijk geloven zal blijken op het moment dat we ‘s nachts gaan slapen. Het is geen placebo effect, het is een werkelijk bevrijding van deze vrees voor mensen. We hoeven dan niet langer angstig te zijn voor wat mensen over ons denken, want we weten dat God voor ons is.

Laat dit vers tot leven komen in jouw hart, laat het werkelijkheid worden in jouw leven. God is werkelijk voor jou, Hij ondersteunt jou en heeft mooie plannen met jouw leven. Het maakt niet uit hoe onze situatie er uit ziet, het maakt niet uit wat mensen er van vinden. Wij moeten weten wat God er van vindt.

Psalm 3

5 Met mijn stem riep ik tot de HEERE,
en Hij verhoorde mij vanaf Zijn heilige berg. Sela (Psalm 3:5)

Als er iets is dat we moeten geloven dan is het wel dat God hoort als wij ons tot Hem richten. Dit is zo essentieel voor het geloof in Jezus dat zonder dit we eigenlijk kunnen concluderen dat we helemaal geen geloof hebben. We kunnen van mening zijn dat Jezus aan het kruis hing, we kunnen van mening zijn dat er een hemel, maar dat geeft nog geen geloof in de God van hemel en aarde.

Soms is het zo vernederend voor ons christenen om te zien hoe hindoes met hun god omgaan. Zo toegewijd, zo vol van verlangen naar de zegen van hun god. Ze doen er alles voor, misschien met de verkeerde motivatie, maar ze geloven wel in een antwoord van hun god. Soms komen er hindoes naar ons toe voor gebed, dan vraag ik me af, hebben zij niet meer geloof dan wij?

Waarom riep David tot de Heere? Waarom was zijn gebed oprecht en niet een afgerafeld liedje dat we elke keer weer opzeggen? Omdat Hij werkelijk geloof had in een God die luistert. En het is dan ook niet verbazend dat hij er een antwoord op krijgt, want dat is nu net wat geloof is. Geloven dat God antwoord zonder dat we het antwoord hebben gezien. In de nood ons tot Hem richten en niet beginnen met klagen.

Het is zo spijtig om te zien dat we als traditionele kerken het gebed hebben ontdaan van elk soort van geloof. We geloven niet meer in wonderen, we geloven niet meer dat we iets van God kunnen vragen, want God mag toch vooral weten wat Hij doet. En ook al is die laatste opmerking 100% waar, maar mag God vooral zelf bepalen dat Hij wil luisteren naar ons gebed, dat Hij wil antwoorden?

Zijn wij het niet die deze uitspraak hebben misbruikt en zijn wij het niet die daardoor ons geloof kwijt zijn geraakt? Want de beloften van God in de bijbel staan als een huis, een ieder die zich tot God richt zal Hij antwoorden. En mag God er niet voor kiezen om Zich aan die belofte te houden? De psalmen zullen alleen maar tot leven komen wanneer we dit geloof hebben, wanneer er werkelijk een relatie ontstaat tussen God en jou, net als David.

Psalm 3

1 Een psalm van David, toen hij vluchtte voor zijn zoon Absalom.
2 HEERE, hoe talrijk zijn mijn tegenstanders;
velen staan tegen mij op.
3 Velen zeggen van mijn ziel:
Hij heeft geen heil bij God. Sela
4 U echter, HEERE, bent een schild voor mij,
mijn eer; U heft mijn hoofd omhoog. (Psalm 3:1-4)

Geborgenheid is in eerste instantie helemaal geen emotie. Natuurlijk is het gevolg van geborgenheid een gevoel van geborgenheid, maar de praktijk van geborgenheid is geborgen zijn in. Al die emotionele liederen die de geborgenheid beschrijven als een mooi gevoel begrijpen niet wat de geborgenheid voor David betekende.

De praktijk voor David was dat hij opeens een heleboel vijanden had. Mensen die hem voorheen trouw waren hadden zich tegen hem gekeerd. Het was helemaal niet zo raar dat hij eigenlijk niemand meer kon vertrouwen, want wie was er nu werkelijk trouw aan hem? En daarom zijn zijn tegenstanders zo talrijk en dat is een praktijk die heftige emoties met zich meebrengt.

Als geborgenheid voor hem een emotie was geweest dan is dat het laatste wat hij zou voelen op dat moment. De mensen lieten hem zelfs weten dat hij bij God zelfs geen heil had. Het gevoel van eenzaamheid en machteloosheid zou in zijn leven moeten overheersen. Maar voor David is geborgenheid geen emotie, want juist in de tijd dat alles tegenzit weet hij zichzelf geborgen in God.

En dat is de sleutel van het geloof. David weet dat hij geborgen is in God, hij weet dat God een schild voor hem is. Hij weet dat het God is die zijn hoofd omhoog zal heffen. Want misschien voelt het nu verre van geborgen, God is trouw aan Zijn beloften en zal David nooit alleen laten.

Dit is echte geborgenheid, weten diep van binnen dat niets je kan scheiden van de liefde van God. God is het die je beschermt en je leven kracht geeft ondanks dat de wereld om je heen in elkaar zakt. Wees geborgen in God, niet omdat je het zo voelt, maar omdat Hij trouw is in Zijn beloften aan jouw. Natuurlijk zal er een moment komen dat we ons ook geborgen voelen, maar dat is slechts een gevolg van de werkelijke geborgenheid.

Psalm 2

10 Nu dan, koningen, handel verstandig.
Laat u onderwijzen, rechters van de aarde.
11 Dien de HEERE met vreze,
verheug u met huiver.
12 Kus de Zoon, opdat Hij niet toornig wordt en u onderweg omkomt,
wanneer Zijn toorn slechts even ontbrandt.
Welzalig allen die tot Hem de toevlucht nemen! (Psalm 2:10-12)

In het kort gezegd, vrees God. Of je nu loodgieter bent of juffrouw, of je nu president bent of directeur, we moeten allemaal God vrezen. Misschien vinden we het beeld dat hier geschilderd wordt van onze Redder niet zo mooi maar dat doet niets af aan deze woorden. We hebben een verantwoordelijkheid naar onze Schepper en dat wij de keuze maken om te denken dat Hij niet bestaat maakt van ons absoluut geen zielige slachtoffers.

Denk aan Johannes 3:16, waarschijnlijk het vers dat het meest bekend is in de wereld. God heeft de wereld zo lief dat Hij Jezus aan ons gegeven heeft en het enige wat we moeten doen is in Hem geloven. Maar wat gebeurd er als we een stukje door lezen, dan zien we dat er een andere kant is aan dit evangelie. Het is geen vrijblijvend evangelie dat we kunnen aannemen of zonder risico ook kunnen negeren.

19 En dit is het oordeel, dat het licht in de wereld gekomen is, en de mensen hebben de duisternis liefgehad, meer dan het licht, want hun werken waren slecht. (Psalm 3:19)

Er is wel degelijk een toornig moment in het oordeel van God. Jezus is gekomen als het licht van de wereld om alles te openbaren, maar de mensheid kiest er nog steeds voor om het allemaal verborgen te houden. Men denkt dat het allemaal niet zo erg is, men heeft het idee dat men een goed persoon is.

En dat is nu precies het probleem. Want als men wel in het licht van Jezus zou gaan wandelen dan zou men zien dat er wel degelijk een probleem is. Maar men wil niet, men durft niet. We willen vasthouden aan ons leven zoals we dat nu leven. We willen niets veranderen, we willen niet onze meerdere erkennen in Jezus.

En dat is wel wat deze psalm van ons vraagt, dat we Hem erkennen als onze meerdere, dat we erkennen dat Hij de weg, de waarheid en het leven is. Dat we onze trots neerleggen en werkelijk op zoek gaan naar Zijn Koninkrijk. Dit is een oproep tot een oprecht leven waarin we in ons hart open en bloot voor Zijn troon leggen. Er is werkelijk geen andere weg.

Psalm 2

6 Ik heb Mijn Koning toch gezalfd
over Sion, Mijn heilige berg.
7 Ik zal het besluit bekendmaken:
De HEERE heeft tegen Mij gezegd: U bent Mijn Zoon,
Ík heb U heden verwekt.
8 Eis van Mij en Ik zal U de heidenvolken als Uw eigendom geven,
de einden der aarde als Uw bezit.
9 U zult hen verpletteren met een ijzeren scepter,
U zult hen in stukken slaan als aardewerk. (Psalm 2:6-9)

In de voorgaande overdenkingen hebben we de verzen besproken waar de heidenvolken heel duidelijk worden afgeschilderd als goddeloze mensen die God op geen enkele wijze vrezen. Ze verzinnen hun eigen goden en hun eigen moraal en bespotten de God van hemel en aarde. En goddeloos hoeft daarom niet te betekenen dat ze zware criminelen zijn, goddeloos zijn de mensen die geen ruimte laten in hun leven voor de God die hen geschapen heeft.

Nu komt God met het antwoord op dit probleem. Want Hij had het al aan Abraham belooft, zijn nakomelingen zouden tot een zegen zijn van alle andere volken. Er moet dus een manier zijn waarop de heidenvolken God weer gaan vrezen. En deze profetische woorden hebben het antwoord, God zal een leider geven die de wereld als eigendom krijgt en die leider zal de wereld leiden met een ijzeren scepter.

Wij zien Jezus als een vriendelijke, lieve man die kwam om onze zonden te dragen. Maar als we deze verzen en het bijbelboek Openbaringen lezen dan zien we dat Jezus in een later stadium een hele andere rol krijgt. De wereld heeft het kruis gezien, de wereld heeft het afgewezen zoals de heidenvolken door de geschiedenis heen God heeft afgewezen.

En Jezus zal terugkomen om te oordelen, Jezus zal terugkomen om de orde te herstellen. Want ook in het bijbelboek Openbaringen wordt Jezus geopenbaard als de Koning die zal komen met een ijzeren scepter. Jezus is deze gezalfde, de Zoon van David. Jezus is degene die hier wordt omschreven als de Zoon van God aan Wie de Vader de koninkrijken der aarde zal geven.

En naar dat moment moeten wij verlangen, want dat is het moment dat er werkelijk vrede zal zijn, dat er werkelijk vrees is voor God. Dat is het heilige moment dat niemand meer God kan ontkennen maar elke knie zal buigen en elke tong getuigen dat Jezus werkelijk Heer is. En daarom mogen wij ook verlangen naar die ijzeren scepter, niet omdat we verlangen naar de vernietiging van de ongelovigen, maar omdat we verlangen naar de heerlijkheid van God geopenbaard over de hele aarde.

Psalm 2

4 Die in de hemel woont, zal lachen,
de Heere zal hen bespotten.
5 Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn,
in Zijn brandende toorn hun schrik aanjagen. (Psalm 2:4-5)

Een kant van God waar we niet zoveel mee kunnen. Een God die mensen uitlacht, een God die mensen angst aanjaagt. Is dit een fout van deze psalmist omdat hij met menselijke ogen God een karakter probeert te geven? Is het zijn eigen haat die hij op God probeert te projecteren?

Het gevaar bestaat wel degelijk dat we als mensen een God verzinnen die past in hoe wij ons voelen. Een godsbeeld dat vaak geen recht doet aan God omdat het Hem beperkt in Wie Hij is. En het beeld dat deze psalmist schetst past daar vaak niet bij. En dat heeft vooral te maken met ons humanistisch beeld van de mensheid.

Want in het humanistisch wereldbeeld zijn de mensen slechts slachtoffers van hun omgeving. Een moordenaar heeft een slechte jeugd gehad. Homoseksualiteit is een aangeboren behoefte. Een dief had geen andere optie dan de criminaliteit in te gaan. Maar het zijn allemaal lieve mensen die kunnen veranderen als we er maar op de juiste manier mee omgaan.

En dat beeld klopt niet en dat kunnen we in de voorgaande verzen lezen. We leven in een wereld die God heeft veracht, waar geen enkele vrees is voor de Schepper van hemel en aarde. Mensen zijn geen lieverds, ze zijn egoïstisch in hun denken en doen. En dan kunnen we zien dat het lachen van God terecht is. Het is geen menselijk lachen, het is een bespotten van de trots en arrogantie van de mensen die niets met Hem te maken willen hebben.

Het is een lachen van ongeloof, een lachen omdat de mensen de realiteit niet willen zien. Het is de voorbode van de toekomst waar men naar toewandeld. Het humanisme zal niet kunnen blijven staan, het echt hart van de mensen komt meer en meer naar boven. En de mensheid zal daar verantwoording voor moeten afleggen. En het is God die Zijn toorn er over zal branden.

Het is niet populair, want we begrijpen dan niet hoe God een God van liefde is. Maar het probleem zit hem niet in dat beeld, het probleem zit hem in het beeld dat wij hebben van de mensheid. En daar moet wat aan veranderen.

Psalm 2

1 Waarom woeden de heidenvolken
en bedenken de volken wat zonder inhoud is?
2 De koningen van de aarde stellen zich op
en de vorsten spannen samen
tegen de HEERE en tegen Zijn Gezalfde:
3 Laten wij Hun banden verscheuren
en Hun touwen van ons werpen! (Psalm 2:1-3)

Het klinkt misschien vreemd in onze oren deze verzen. Het klinkt vijandig en niet echt iets waar we ons gemakkelijk bij voelen. We hebben liever het evangelie waarin Jezus Zijn liefde laat zien door het kruis, een evangelie waar iedereen zich goed bij voelt. Deze verzen maken zo’n scheiding tussen de mensen die wel christen zijn en niet christen zijn, alsof wij boven de werkelijkheid staan.

Voor Israel was het heel duidelijk, zij dienden de schepper van hemel en aarde en alle andere volken dienden de afgoden. Heidenen waren mensen die de echte God niet serieus namen. Op het moment dat de andere volken dus tegen Israel samenspanden, waren ze in werkelijkheid tegen de God van Israel. En daarom roept deze psalm op om geen enkel vertrouwen te hebben in andere volken, sterker nog de psalm roept op om zich te verzetten tegen elke last van de heidenen.

Het volk van God mag zich op geen enkele manier verbinden aan de wereld die zonder inhoud is. Ze moeten in alles op God vertrouwen, want de wereld is tegen de God van Abraham, Izak en Jakob. Maar waarom klinkt dit zo vreemd voor ons, waarom klinkt dit vijandig? Hebben we dan nog niet door dat de wereld in vijandschap is met haar schepper?

De oproep in vers 3 is nog steeds een oproep voor ons. Wij moeten ons afzetten tegen de wereld die God haat. Wij moeten ons niet laten inbinden door een wereld die geen enkele vrees heeft voor God. Want de werkelijkheid is dat wij in een compleet andere wereld leven, net als de joden.

Er moet een hele duidelijke scheidslijn komen tussen de wereld en ons leven. Het denken van de wereld moet ons niet langer verontreinigen. We moeten ons afzetten tegen die verlangens en de verlangens van God omarmen. De wereld is geen plek waar men verloren is in hun onwetendheid, de wereld kiest bewust tegen God. En elke band daarmee moeten wij verbreken.

Psalm 1

6 Want de HEERE kent de weg van de rechtvaardigen,
maar de weg van de goddelozen zal vergaan. (Psalm 1:6)

Het is heel simpel, een rechtvaardige laat God toe in zijn/haar leven. Daarom kent de Heere de weg van een rechtvaardige, Hij is betrokken, heeft invloed en geeft bescherming. Een goddeloze daarentegen doet alles op eigen houtje en daarom zal die weg niet lang blijven staan, maar zal vergaan.

En daar komt het op neer in het evangelie, het is de keuze of we God toelaten in ons leven, dat we ons laten kennen door onze Heer. Op het moment dat we onze eigen weg gaan, op het moment dat we kiezen zelf onze weg te bepalen moeten we daar ook onze verantwoordelijkheid voor nemen. Want die weg zal nooit stand houden, die weg is een weg naar vernietiging.

Het is zo jammer dat we als kerk een verkeerd evangelie geven aan de mensen om ons heen. Een evangelie waarin mensen kunnen kiezen om de liefde van God te ontvangen maar geen keuze hoeven te maken om God ook werkelijk toe te laten in hun leven. Mensen die het bloed van Jezus gebruiken om hun zonden af te wassen, maar doorgaan op de weg die zal vergaan.

Kom niet met het verhaal dat dit het oude testament is, het is Jezus die zelf heeft gezegd dat Hij kwam om alles te vervullen. Nog steeds moeten wij een weg bewandelen die God kent. Ga niet je eigen weg, want het is een weg die zal vergaan, ga op een weg die door God wordt gekend. Zo moeten wij leven als christenen, niet in de duisternis, weg van God, maar in het licht van Jezus zodat alles openbaar is.