30 En heel de stad raakte in rep en roer en het volk liep te hoop. En ze grepen Paulus en sleurden hem de tempel uit, en de deuren werden meteen gesloten. 31 En terwijl zij hem probeerden te doden, kreeg de overste van de legerafdeling het bericht dat heel Jeruzalem in verwarring was. 32 Die nam ogenblikkelijk soldaten en hoofdmannen over honderd mee en liep snel naar beneden naar hen toe. Toen zij nu de overste en de soldaten zagen, hielden zij op Paulus te slaan. 33 Toen kwam de overste dichterbij, greep hem en gaf bevel hem met twee ketenen te boeien, en hij vroeg wie hij was en wat hij gedaan had. (Handelingen 21:30-33)
In elke religie is er een vorm van extremisme, ook in het christendom. Het probleem met extremisme is niet zozeer dat deze mensen hun religie te serieus nemen, maar dat ze zichzelf zo serieus nemen. Ze zien hun eigen positie als de bewaarders en redders van de religie en zijn bereid om daar extreme methodes voor te gebruiken.
En dat zien we hier gebeuren, het zint deze mensen niet wat Paulus allemaal aan het doen is. Ze zien het als een aanval op de joodse religie en daar moeten ze wat aan doen. Het maakt hen niet uit wat de waarheid is, ook zoeken ze niet naar de logica, het enige wat ze denken te doen is hun religie beschermen. En als we dat gaan doen dan zakken we af naar afgoderij, want alleen afgoden hebben ons nodig om te worden beschermd. God heeft ons niet nodig om Hem te verdedigen.
Dat is het extremisme van vandaag onder de moslims, onder de hindoes en onder de christenen. Want we zien het hier bij Paulus, het loopt helemaal uit de hand. Het leger moet er bij komen om Paulus te bevrijden uit de handen van deze extremisten.
Laten we onszelf niet zo serieus nemen, het draait niet om ons of onze inspanningen. God heeft het allemaal goed voor elkaar en heeft ons niet nodig om Hem te verdedigen. Wij mogen Zijn liefde uitdragen naar mensen om ons heen door het goede nieuws te verkondigen en het is aan hen om dat te accepteren of niet. Meer wordt er niet van ons gevraagd.