3 Omdat wij echter geloven, gaan we binnen in de rust waarvan eerder sprake was: ‘In mijn toorn heb ik gezworen: “Nooit zullen ze binnengaan in mijn rust,”’ – en dat terwijl zijn werk toch al met de grondvesting van de wereld voltooid werd! (Hebreeen 3:3)
In de vorige hoofdstukken heeft de schrijver gewaarschuwd dat we het nieuwe verbond (plan) dat God nu heeft geopenbaard, serieus moeten nemen. Jezus is het serieuze plan dat God nu is begonnen en het begin is van de voleinding van Zijn plan. In Jezus is er de nieuwe weg die we moeten volgen.
De schrijver waarschuwt om niet als Israel te zijn, zij verlangden elke keer terug naar Egypte omdat ze God niet gehoorzaam wilden zijn. Zij gingen het beloofde land niet binnen omdat ze het niet geloofden. En nu vergelijkt de schrijver ons nieuwe leven met binnen gaan in Zijn rust (het beloofde land).
10 En wie is binnengegaan in zijn rust, vindt rust na zijn werk zoals God na het zijne. 11 Laten we dus alles op alles zetten om te kunnen binnengaan in die rust, en zo voorkomen dat ook maar iemand dit voorbeeld van ongehoorzaamheid volgt en te gronde gaat. (Hebreeen 3:10,11)
Op zich is dat al een mooie vergelijking; Ingaan in de rust van God. Christen worden is niet een last maar een rust waar we mogen rusten van ons werk en waar we mogen vertrouwen op God. En net als Israel is nu de weg voor ons open om hierin naar binnen te gaan. In Jezus is de weg open gegaan voor ons om in deze rust te leven. Maar gaan wij ook echt naar binnen?
En deze vraag is nog steeds relevant. Zovelen van ons zijn christen maar dolen nog in de woestijn, we zijn niet in Zijn rust binnen gegaan. We nemen de woorden van Jezus helemaal niet zo serieus en zijn christen geworden, omdat het nu eenmaal zo hoort. Maar de weg naar de rust staat open en we moeten er juist alles aan doen om hierin binnen te gaan. Het woord van God is duidelijk, de weg is open. Jezus heeft alles voor ons gegeven en nu moeten wij de stap ondernemen om deze rust binnen te gaan.
13 Niets van wat geschapen is blijft voor hem verborgen, alles is onverhuld en volkomen zichtbaar voor de ogen van hem aan wie wij rekenschap moeten afleggen. (Hebreeen 3:13)
En nu ben ik bij het punt aangekomen die in de titel wordt verwoord. Wij denken dat het nieuwe verbond een groot brok genade is en dat hoe het ook uitpakt wij toch wel in de hemel komen. Maar ik wil je waarschuwen, samen met de schrijver van dit bijbelboek. God heeft een weg voor ons gebaand om bij Hem te komen op Zijn voorwaarden. En nog steeds hebben wij de keuze (net als Israel) of wij hierin binnengaan.
We moeten nog steeds verantwoording afleggen voor onze keuze. En de keuze is niet meer tussen goed en kwaad zoals in het oude verbond. Maar de keuze is nu of we op Jezus vertrouwen door Zijn rust binnen te gaan of niet. We worden nog steeds beoordeeld op onze gehoorzaamheid.