Ikzoek.Godshart.nl

1 Timotheus 2

1 Dit is een betrouwbaar woord: als iemand verlangen heeft naar het ambt van opziener, begeert hij een voortreffelijk werk. 2 Een opziener nu moet onberispelijk zijn, de man van één vrouw, beheerst, bezonnen, eerbaar, gastvrij, bekwaam om te onderwijzen, 3 niet verslaafd aan wijn, niet vechtlustig, niet uit op schandelijke winst, maar welwillend, niet strijdlustig en zonder geldzucht. (1 Timotheus 3:1-3)

En daarom stopt Paulus ook niet bij het einde van hoofdstuk 2, ook gaat hij niet helemaal over op een ander onderwerp. Nu moet de man het ‘ontzien’. De voorgaande verzen moeten we dus ook in deze context zien. Het gaat om een uitmuntend geestelijk leven, zowel voor de man als de vrouw. De vrouw die haar roeping ziet in het leven van liefde en zorgzaamheid voor het gezin. En de man die naast zijn verantwoordelijkheid in het gezin een verantwoordelijkheid in de kerk op zich mag nemen.

En daar stelt Paulus hele hoge eisen aan. En dat is waar we op gericht moeten zijn bij deze verzen. Wij verplaatsen de discussie vaak naar onnodige verschillen van inzicht, terwijl we gewoon moeten lezen wat er staat. Dit zijn de eisen en zo moeten we naar ons eigen leven kijken. Zo moeten we onszelf confronteren met wat wij van ons leven maken.

Maar waarom zijn de eisen zo zwaar, we zijn toch allemaal mensen met onze gebreken? Zou het juist niet mooi zijn om in die gebrokenheid de gemeente te leiden? Blijkbaar niet, blijkbaar moet het voorbeeld in de gemeente het voorbeeld van Jezus volgen. En misschien zit daar de fout in ons denken, net als bij de positie van de man en de vrouw hebben we te lang onze aandacht op het verkeerde aandachtspunt gericht gehad.

Het zijn de leugens die altijd maar discussiepunten wil verzinnen waardoor we ons niet bezig houden met de kern. We moeten nadenken over onze positie, we moeten nadenken over de juiste theologie, maar wanneer gaan we na denken over ons leven? Wanneer durven we onszelf te confronteren met de aandachtspunten waarmee Paulus hier aan komt zetten?

En dat is het antwoord voor al die problemen over emancipatie en leiderschap. Welke verantwoordelijkheid neem jij in het leven, durf jij oprecht voor God te komen en te zeggen dat jij Hem wil dienen met heel je hart, al je kracht en al je verstand? Dan heb je deze verzen begrepen, dan is jouw liefde voor Hem het belangrijkste in jouw leven.

1 Timotheus 2

11 Een vrouw moet zich laten onderwijzen in stilheid, in alle onderdanigheid. 12 Want ik sta niet toe dat een vrouw onderwijs geeft, en ook niet dat zij de man overheerst, maar ik wil dat zij zich stil houdt. 13 Want Adam is eerst gemaakt, daarna Eva. 14 En niet Adam is misleid, maar de vrouw is, toen zij misleid werd, tot overtreding gekomen. 15 Maar zij zal in de weg van het baren van kinderen zalig worden, als zij blijft in geloof, liefde en heiliging, gepaard met bezonnenheid. (1 Timotheus 2:11-15)

Als christen moeten we onderkennen dat er wel degelijk een verschil is tussen de man en de vrouw. Ze hebben allebei hun zwakheden en sterke punten. Er zitten verlangens in de vrouw die de man maar moeilijk kan begrijpen en verlangens in de man die de vrouw maar niet begrijpt.

En daar zit ook de kern van vers 13 en 14, het was de zwakheid van de vrouw die door de duivel was gebruikt. Nogmaals dit is niet om de vrouw als meer of minder te beschouwen, het Koninkrijk van God werkt zo niet. Maar we moeten weten wat onze plek is in de schepping. En daar is Paulus heel duidelijk over, de man was eerst geschapen en toen de vrouw.

In de context van de hedendaagse cultuur wordt dit vooral geïnterpreteerd als een nadeel voor de vrouw, alsof zij de mindere is in de schepping. Alsof de man al de voordelen heeft en de vrouw alle nadelen. Natuurlijk hebben veel mannen misbruik gemaakt van hun positie in de schepping en dan is het te begrijpen dat de vrouw zich daar van wil losmaken. Maar als wij oprecht God dienen dan is de beschrijving van Paulus de perfecte relatie.

Vergeet hoe de wereld denkt, vergeet de cultuur waarin we leven. Laten we oprecht zijn in ons verlangen om God te vrezen en op Hem te vertrouwen. Zowel de man als de vrouw. En in deze verzen benadrukt Paulus de verantwoordelijkheid van de vrouw. Zij mag degene zijn die nieuw leven geeft, zij mag degene zijn die mag blijven in de liefde. En als zij daarin haar roeping weet, zal dat door God worden beloond.

En zo mag een vrouw deze verzen lezen. Ze mag erkennen dat ze zwakheden heeft, ze mag erkennen dat ze geroepen is door God om nieuw leven te geven. Ze mag erkennen dat ze de nadruk moet leggen op het werk van geloof, heiliging en liefde. En als ze zich daarop focust dan is het helemaal niet meer van belang wat de wereld denkt, God is dan de kern van het leven.

1 Timotheus 2

11 Een vrouw moet zich laten onderwijzen in stilheid, in alle onderdanigheid. 12 Want ik sta niet toe dat een vrouw onderwijs geeft, en ook niet dat zij de man overheerst, maar ik wil dat zij zich stil houdt. 13 Want Adam is eerst gemaakt, daarna Eva. 14 En niet Adam is misleid, maar de vrouw is, toen zij misleid werd, tot overtreding gekomen. 15 Maar zij zal in de weg van het baren van kinderen zalig worden, als zij blijft in geloof, liefde en heiliging, gepaard met bezonnenheid. (1 Timotheus 2:11-15)

‘Het gaat om onze plaats in de schepping.’ Veel mensen voelen zich ongemakkelijk bij dit soort uitspraken, de gedachte is dan al snel dat de vrouw minder waard is. We leven in een maatschappij waarin ons wordt verteld dat de man en de vrouw gelijke kansen moeten hebben. Maar er is daar een verkeerde gedachte aan vooraf gegaan.

Want zoals de situatie er nu uitziet is het alsof de man in een betere situatie zit en dat de vrouw daar ‘jaloers’ op schijnt te zijn en dus moet e’man’ciperen. En deze gedachte is al helemaal ingeworteld in onze maatschappij en het is het uitgangspunt geworden voor de manier waarop we kijken naar de positie van de vrouw. Maar wie heeft bepaald dat het leven van een man veel mooier en aantrekkelijker is dan het leven van een vrouw?

En daarvoor moeten we nog een stapje terug doen, want dit hele probleem gaat voorbij aan de plaats die we hebben in het geheel. We leven in een maatschappij waar alles gaat om ons. Alles wat we doen heeft te maken met wat wij kunnen bereiken. En zo worden we ook opgevoed, we moeten zorgen dat we vooral een naam kunnen vestigen in de wereld om ons heen. Daarom moeten we manager worden, daarom moeten we de mooiste auto kopen en ga zo maar door.

En kinderen zijn dan maar iets dat er bij komt, we willen er in ieder geval voor zorgen dat zij ook wat kunnen bereiken. Maar in de schepping van God staat het gezin centraal, de man en de vrouw zijn er op gericht om zichzelf te geven voor de kinderen. De man is dan niet aan het werk om zichzelf een naam te verkrijgen, maar om het gezin te onderhouden, te beschermen. De vrouw hoeft dan ook niet jaloers te doen op de man, maar heeft precies dezelfde focus.

Denk aan Spreuken 31, een vrouw die hard bezig is met allerlei zakelijke dingen, met maar 1 doel, haar gezin. Het gaat niet om wat we doen en wat we bereiken in dit leven. Daarom is emancipatie helemaal niet nodig, de vrouw hoeft niet jaloers te zijn op de man die ook zijn plek in de schepping niet heeft gevonden. Als we een gezin zijn dan is de focus dat ik en mijn huis de Heer dienen.

1 Timotheus 2

9 Evenzo wil ik dat de vrouwen zich tooien met eerbare kleding, ingetogen en bezonnen, niet met het vlechten van het haar of met goud of parels of kostbare kleren, 10 maar met goede werken, wat bij vrouwen past die belijden godvrezend te zijn. 11 Een vrouw moet zich laten onderwijzen in stilheid, in alle onderdanigheid. (1 Timotheus 2:9-11)

We leven in een visuele maatschappij, we worden beoordeeld op ons uiterlijk en de daden die we willen laten zien aan de wereld. Daarbij kunnen we denken aan de keuzes die we maken voor een huis of een auto, vaak is de gedachte over wat andere mensen over ons denken bepalend. Zo ook de manier waarop we ons kleden, het moet er goed uitzien en dat zien op de sociale media, het is gebaseerd op hoe wij onszelf willen laten zien aan de mensen om ons heen.

Het is zo oppervlakkig dat er steeds minder diepte zit in een relatie. Meer en meer mensen hebben er niet eens behoefte aan om te trouwen, zo wat losse relaties is genoeg. Mannen kijken niet meer verder dan het uiterlijk of de status van de vrouw. En de vrouw reageert daarop door haar aandacht daarop te richten.

Het klinkt daarom heel bekrompen wat Paulus hier schrijft. Een vrouw die zich kleedt met goede werken, wie kijkt daar nu naar? Ten eerste, God. Hij kijkt naar het hart van mensen, Hij ziet daar de echte schoonheid, zoals Hij de schoonheid van David zag. En mannen die Godvrezend zijn zullen zo ook leren kijken. En daarom zal een vrouw die zichzelf kleedt met goede werken ook die man aantrekken die op God gericht is.

Natuurlijk komt er iemand met de gedachte, waarom moet de vrouw dit doen, wordt ze dan niet beperkt in haar vrijheid? En dat is een bekrompen gedachte, alsof de man alle vrijheid heeft om te doen wat hij wil. En dat is niet zo, want een godvrezende man baseert zijn handelen niet op hoe hij zichzelf kan etaleren, maar op Gods verlangen. Een godvrezende man zoekt niet naar hoe hij zijn lusten kan bevredigen, maar kijkt naar hoe hij een gezin kan opbouwen in de aanwezigheid van God.

En als de man en de vrouw de juiste plek innemen in de schepping van God zal daar een liefdevolle relatie ontstaan. Een man die ‘verliefd’ raakt op de schoonheid van het hart. Een vrouw die bewogen raakt door de bescherming van de man. Dit is niet alleen romantiek, dit is wandelen in de volheid van het plan van God.

1 Timotheus 2

9 Evenzo wil ik dat de vrouwen zich tooien met eerbare kleding, ingetogen en bezonnen, niet met het vlechten van het haar of met goud of parels of kostbare kleren, 10 maar met goede werken, wat bij vrouwen past die belijden godvrezend te zijn. 11 Een vrouw moet zich laten onderwijzen in stilheid, in alle onderdanigheid. (1 Timotheus 2:9-11)

Er zijn heel wat discussies geweest in de kerk over de plaats van de vrouw in de gemeente. Bij de ene gemeente wordt er gekeken naar de letter van de tekst, de andere kijkt meer naar de cultuur achter de tekst. De ene wil streng vasthouden aan wat Paulus hier letterlijk schrijft, de ander vindt dat de cultuur deze tekst heeft ingehaald. Er zijn zelfs mensen die Paulus er persoonlijk op aanvallen, alsof hij een vrouwenhater was.

Maar wat als we kijken naar het hart achter dit vers. Want we kunnen wel zeggen dat de cultuur deze tekst heeft ingehaald, maar er valt eigenlijk weinig houvast te halen uit onze cultuur. Met andere woorden, de cultuur waarin we nu leven is zover doorgedraaid dat wat Paulus hier in milde vorm beschrijft bij ons eigenlijk extremere bewoording nodig heeft. Want de manier waarop vrouwen er nu bij lopen heeft weinig te maken met zelfrespect.

En dan kunnen we beargumenteren dat het onze cultuur is en we er mee zijn opgegroeid of er aan gewend zijn geraakt, maar dat is sterk te betwijfelen. Want kijk naar hoe we als mannen aan het worstelen zijn met seksualiteit, het heeft wel degelijk effect. We weten eigenlijk niet eens hoe het is om zonder al deze prikkels te leven, we denken dat het er bij hoort. Maar dat is niet zo.

En dan komt het veelgehoorde argument dat de mannen zich maar in bedwang moeten houden. De vrouwen moeten toch niet het slachtoffer worden van de zwakheid van de mannen? Maar daar staat een vraag tegenover. Waarom moet er dan op een uitdagende manier gekleed worden? Is het niet om prikkels de wereld in te sturen en daarop een positieve reactie te krijgen?

En daarom is het helemaal niet raar dat Paulus de vrouwen oproept om ingetogen en bezonnen te kleden. Niet alleen op zondag, maar elke dag. Niet omdat we er vromer uit willen zien dan andere mensen, maar omdat we begrijpen wat het hart is achter deze verzen. Als vrouwen moet men niet de aandacht naar zich toetrekken, die aandacht moet komen van de echtgenoot. En de mannen moeten die aandacht aan hun vrouw geven, zoals Hij aandacht geeft aan de kerk.

We moeten realiseren dat we geschapen zijn met een unieke taak. Dit heeft niet te maken met wie belangrijker is, dit heeft te maken met hoe wij de roeping van God in ons leven accepteren. Het is trots dat er naar verlangt om anders te zijn, om te kijken naar de ander en te denken dat het daar allemaal beter is. Als we als man en vrouw ons nederig voor God opstellen en verlangen Zijn wil te doen, hoeven we niet te verlangen naar wat de ander heeft.

1 Timotheus 2

6 Hij heeft Zich gegeven als een losprijs voor allen. Dit is het getuigenis op de door God bestemde tijd. 7 Daartoe ben ik aangesteld als prediker en apostel ( ik zeg de waarheid in Christus, ik lieg niet), als een leraar van de heidenen in geloof en waarheid. 8 Ik wil dan dat de mannen op alle plaatsen bidden met opheffing van heilige handen, zonder toorn en meningsverschil. (1 Timotheus 2:6-8)

Zoals in enkele overdenkingen terug moeten we bij de aanstelling van Paulus als prediker en apostel niet denken aan een titel die hij heeft ontvangen van God. Paulus heeft een opdracht gekregen om het werk van een prediker en apostel te doen. Elke andere interpretatie van deze verzen maakt het alleen maar onnodig ingewikkeld.

Paulus voelt zich geroepen om te werken en niet om te voldoen aan een bepaalde vacature-eis van een gemeente. En als wij dit nu ook op deze manier gaan zien dan hebben we heel wat meer mensen die aan het werk zijn in de gemeente. Dan hebben we tientallen leraren, tientallen dominees en predikers in 1 gemeente. Dan gaat het niet meer om 1 bepaalde persoon die een betaalde baan heeft, maar om de roeping van God om de gemeente op te bouwen.

En vanuit die roeping is Paulus bezig, niet met de titel apostel, maar het evangelie dat het Koninkrijk van God verkondigt. Het evangelie dat de gemeente opbouwt en 1 maakt. De bewoording in vers 8 is zo krachtig, Paulus verlangt er naar dat we als gemeente onze handen opheffen naar boven. Want als we met z’n allen op God gericht zijn dan hoeven we niet om ons heen te kijken en te zoeken naar de negativiteit in andere mensen.

Het is heel simpel, het doel van elk gemeentelid moet zijn dat we met z’n allen God loven en prijzen. Vergeet even dat wij nooit onze handen opsteken tijdens een psalm, vergeet even dat mensen naar ons kijken. Hef je handen op naar omhoog en verheerlijk God met je woorden en je leven. Want dan vergeten we onze irritaties en dogma’s, dan is het God die alle aandacht krijgt.

De gemeente is geen plek waar we gaan discussiëren, de gemeente is een plek waar we onze handen opheffen omdat we een God dienen die het waard is om alle lof en eer te ontvangen. En als we dat met z’n allen doen, doen we wat God van ons verlangt. Dan hebben we allemaal een plek in de gemeente waarin we elkaar opbouwen en helpen om op God gericht te blijven.

1 Timotheus 2

4 Die wil dat alle mensen zalig worden en tot kennis van de waarheid komen. 5 Want er is één God. Er is ook één Middelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus. 6 Hij heeft Zich gegeven als een losprijs voor allen. Dit is het getuigenis op de door God bestemde tijd. (1 Timotheus 2:4-6)

Voor de mensen die erg op de drie-eenheid gesteld zijn is dit een heel moeilijk vers. Want zoals Paulus hier het evangelie beschrijft staat dat heel ver af van de theologie over de drie-eenheid. Voordat men nu gelijk weg klikt van deze overdenking is het goed om eerst een paar vragen te beantwoorden, want deze overdenking is niet een manier om de drie-eenheid onderuit te halen maar om het in het juiste perspectief te zetten.

Het is duidelijk dat het hele idee van de drie-eenheid niet letterlijk in de bijbel staat, het is een interpretatie van bepaalde verzen. De eerste vraag die we moeten stellen is waarom men de drie-eenheid dan heeft ‘uitgevonden’? Is het werkelijk nodig dat we deze uitvinding gebruiken? Het is namelijk zo dat dit een vraag beantwoord die wordt opgeroepen door de gedachte dat er maar 1 God. En dat lijkt een hele plausibele vraag en daarom moeten we er wel op reageren.

Het uitgangspunt is dan ook dat God 1 is en vanuit dat perspectief is men de bijbel in gedoken en heeft elke vers gebruikt om maar te laten zien dat de Vader, de Zoon en de Heilige Geest 1 zijn. De volgende vraag is dan ook, is het mogelijk om te geloven zonder dat we deze theologie moeten aanhangen? En dat is te betwijfelen, zal God van ons eisen op het moment dat we voor Zijn troon staan dat we deze theologie aanhangen?

Als we deze verzen lezen dan wil Paulus met zijn uitspraak over 1 God laten zien dat er maar 1 waarheid is. En hij wil dat iedereen tot die kennis komt, er is voor hem dus geen andere optie. En in dat evangelie is Jezus de Middelaar die tussen die God en ons instaat. Hij is als mens een offer geworden tussen God en ons met onze zonden. Hij is de losprijs voor ons leven. En dat is wel belangrijk, dit is van eeuwig levensbelang.

Maar hoe zit het dan met de drie-eenheid? Heel simpel, het is namelijk van belang dat wij Jezus leren kennen zoals Hij werkelijk is, de Middelaar, de Verlosser. En wij moeten de Heilige Geest leren kennen zoals Hij werkelijk is, degene die met ons mee gaat in dit leven. En we moeten God de Vader leren kennen zoals Hij werkelijk is, onze Vader. En als we zover zijn dan komt er vanzelf een antwoord op het probleem waarop de drie-eenheid een antwoord wil geven.

1 Timotheus 2

3 Want dat is goed en welgevallig in de ogen van God, onze Zaligmaker, 4 Die wil dat alle mensen zalig worden en tot kennis van de waarheid komen. (1 Timotheus 2:3-4)

Vele van ons weten van de wet die God aan Mozes gegeven heeft. We weten dat er regels zijn waar we ons aan moeten houden. We begrijpen ook dat de wet er is voor ons, om ons te helpen in een juiste relatie te staan met God en met de mensen om ons heen. Maar de vraag is of we het hart achter de wet hebben leren kennen?

We hebben een overheid die wetten maakt zodat wij ons daar aan moeten houden. Soms lachen we om die wetten, omdat ze nergens op slaan. We begrijpen niet wat ze er mee willen bereiken, helaas moeten we ons er aan houden. Zo moeten we niet naar de regels in de bijbel kijken, God is geen wetgevende macht die orde probeert te houden.

God is onze Schepper, Hij heeft ons gemaakt en toen Hij klaar was zag Hij dat het goed was. Hij schepte er vreugde in. En als we naar de geschiedenis kijken dan zien we dat het belangrijk is voor God wat wij nu doen. Denk aan de tijd van Noach, God had er spijt van dat Hij de mens had geschapen, denk aan de woestijnreis van Israël, Gods ’emoties’ bereikten soms het kookpunt en denk aan David die het hart van Gods steelt.

En zo zijn er veel verschillende voorbeelden waarin duidelijk is dat God bij ons leven betrokken is. Wij hebben effect op Hem, wij kunnen Zijn hart verblijden maar we kunnen het ook laten huilen. En zo moeten we deze verzen van Paulus lezen, wat wij doen heeft effect op God. Als wij tot Hem in gebed komen met smekingen en dankzegging dan raakt dat Gods hart aan.

En als we eenmaal zover zijn gekomen dan beginnen we ook vers 4 te begrijpen. Want dan begrijpen we meer en meer het verlangen van God voor ons mensen. Hij is niet langer een democratisch gekozen overheid die na vier jaar zijn werk weer mag overgeven. Hij is onze Schepper en heeft een diep verlangen voor ons leven. En wij mogen daarop vertrouwen.

1 Timotheus 2

3 Want dat is goed en welgevallig in de ogen van God, onze Zaligmaker, 4 Die wil dat alle mensen zalig worden en tot kennis van de waarheid komen. (1 Timotheus 2:3-4)

In de voorgaande verzen ging het over de oproep van Paulus om te bidden en te smeken voor de mensen om ons heen. Altijd in gebed blijven om mensen voor de troon van God te brengen. Dit klinkt misschien raar, want is God niet altijd betrokken bij alle mensen? En in deze verzen beschrijft Paulus zelfs dat God wil dat alle mensen zalig worden, wat is het effect dan van ons gebed? En wat heeft voorbede voor zin?

Het antwoord is vrij simpel, het heeft te maken met onze vrije wil. God zal nooit zijn wil aan ons opdringen, wij moeten een keuze maken. Het is dus onze keuze in gebed om God bij ons leven te betrekken. Zo ook voor de mensen om ons heen, zij hebben een eigen keuze, maar God verlangt er naar dat zij wel tot de kennis van de waarheid komen.

De mensen om ons heen hebben dus een eigen keuze, maar zoals wij andere mensen kunnen beïnvloeden zoals Eva bij Adam heeft gedaan, kunnen we dat ook in de geestelijke wereld. Wij kunnen God om vergeving vragen voor de mensen om ons heen, wij kunnen God vragen om interventie in het leven van onze vrienden. En dat komt omdat wij verbonden zijn met de mensen om ons heen.

Het is de vrije keuze in ons die van invloed kan zijn op de ‘onnozelheid’ van vrienden. Het is natuurlijk een ander verhaal als die vrienden een hele bewuste keuze maken om God buiten te sluiten, dan wordt God meer en meer beperkt in wat Hij kan doen voor hen op antwoord van ons gebed. Maar voordat mensen met deze overdenking aan de haal gaan voor een theologische onderbouwing van hun eigen meningen, het doel van deze overdenking is dat we gaan bidden.

Voorbede voor de mensen om ons heen, God vragen om vergeving, God vragen om bevrijding voor de mensen van wie we houden. Wij hebben die mogelijkheid, laten we de mensen om ons heen werkelijk lief hebben. God is God en Hij zal antwoorden op onze gebeden, Hij zal onze vrij wil beantwoorden in het leven van de mensen om ons heen.

1 Timotheus 2

1 Ik roep er dan vóór alles toe op dat smekingen, gebeden, voorbeden en dankzeggingen gedaan worden voor alle mensen, 2 voor koningen en allen die hooggeplaatst zijn, opdat wij een rustig en stil leven zullen leiden, in alle godsvrucht en waardigheid. (1 Timotheus 2:1-2)

In het vers hiervoor heeft Paulus mensen overgegeven aan satan, een harde uitspraak die hij in liefde doet. Want dat kunnen we gelijk lezen in deze verzen die daarna komen. Paulus doet zoiets namelijk niet lichtvaardig omdat hij vele malen voor die mensen in gebed is gegaan. En daar roept hij Timotheus dan ook toe op. Dat Paulus mensen bij name noemt is geen manier om te roddelen, maar om de waarheid in liefde te brengen en vooral de redding van die mensen.

We hebben vast al eerder preken gehoord over het bidden voor onze leiders en daar is niets verkeerds mee. En na de preek hebben we dan een gebedsmoment waarin we dus voor de koning en de premier bidden. Maar als we deze verzen goed lezen gaat het om veel meer dan een schriftelijk gebed dat we even naar God opsturen.

Ten eerste heeft Paulus het over smekingen, gebeden, voorbeden en dankzeggingen. Hier spreekt heel duidelijk een man van gebed waarin hij samen met God aan het werk is voor de mensen om hem heen. Gebed is voor Paulus dan meer dan wat verzoeken die hij tot God richt, gebed is een manier van leven met de Vader. Het gebed is dan praten met de Vader in afhankelijkheid voor zijn eigen leven en voor de levens van de mensen om hem heen.

Ten tweede gaat het niet speciaal om de leiders, het gaat juist om de mensen om ons heen. Paulus wil dat we daarin dan niet de leiders vergeten, want door de afstand zouden we die makkelijk kunnen vergeten. Maar de kern van de boodschap van Paulus is dat we uiteindelijk vol verlangen zijn voor de redding van de mensen om ons heen.

Gebed is dan een tijd waarin we voor de troon van de Vader komen, we vertellen Hem wat we op ons hart hebben. Daarna draaien we het om en luisteren naar wat Hij daar over te vertellen heeft en in vol vertrouwen danken we Hem voor Zijn antwoord. Soms gaan we verder en worden het smekingen, een diep verlangen om het hart van God aan te raken. Dit zijn niet de gebeden die vaak tijdens een dienst worden opgezegd, dit zijn gebeden die gebeuren als we alleen in een kamertje zijn.