9 Evenzo wil ik dat de vrouwen zich tooien met eerbare kleding, ingetogen en bezonnen, niet met het vlechten van het haar of met goud of parels of kostbare kleren, 10 maar met goede werken, wat bij vrouwen past die belijden godvrezend te zijn. 11 Een vrouw moet zich laten onderwijzen in stilheid, in alle onderdanigheid. (1 Timotheus 2:9-11)
Er zijn heel wat discussies geweest in de kerk over de plaats van de vrouw in de gemeente. Bij de ene gemeente wordt er gekeken naar de letter van de tekst, de andere kijkt meer naar de cultuur achter de tekst. De ene wil streng vasthouden aan wat Paulus hier letterlijk schrijft, de ander vindt dat de cultuur deze tekst heeft ingehaald. Er zijn zelfs mensen die Paulus er persoonlijk op aanvallen, alsof hij een vrouwenhater was.
Maar wat als we kijken naar het hart achter dit vers. Want we kunnen wel zeggen dat de cultuur deze tekst heeft ingehaald, maar er valt eigenlijk weinig houvast te halen uit onze cultuur. Met andere woorden, de cultuur waarin we nu leven is zover doorgedraaid dat wat Paulus hier in milde vorm beschrijft bij ons eigenlijk extremere bewoording nodig heeft. Want de manier waarop vrouwen er nu bij lopen heeft weinig te maken met zelfrespect.
En dan kunnen we beargumenteren dat het onze cultuur is en we er mee zijn opgegroeid of er aan gewend zijn geraakt, maar dat is sterk te betwijfelen. Want kijk naar hoe we als mannen aan het worstelen zijn met seksualiteit, het heeft wel degelijk effect. We weten eigenlijk niet eens hoe het is om zonder al deze prikkels te leven, we denken dat het er bij hoort. Maar dat is niet zo.
En dan komt het veelgehoorde argument dat de mannen zich maar in bedwang moeten houden. De vrouwen moeten toch niet het slachtoffer worden van de zwakheid van de mannen? Maar daar staat een vraag tegenover. Waarom moet er dan op een uitdagende manier gekleed worden? Is het niet om prikkels de wereld in te sturen en daarop een positieve reactie te krijgen?
En daarom is het helemaal niet raar dat Paulus de vrouwen oproept om ingetogen en bezonnen te kleden. Niet alleen op zondag, maar elke dag. Niet omdat we er vromer uit willen zien dan andere mensen, maar omdat we begrijpen wat het hart is achter deze verzen. Als vrouwen moet men niet de aandacht naar zich toetrekken, die aandacht moet komen van de echtgenoot. En de mannen moeten die aandacht aan hun vrouw geven, zoals Hij aandacht geeft aan de kerk.
We moeten realiseren dat we geschapen zijn met een unieke taak. Dit heeft niet te maken met wie belangrijker is, dit heeft te maken met hoe wij de roeping van God in ons leven accepteren. Het is trots dat er naar verlangt om anders te zijn, om te kijken naar de ander en te denken dat het daar allemaal beter is. Als we als man en vrouw ons nederig voor God opstellen en verlangen Zijn wil te doen, hoeven we niet te verlangen naar wat de ander heeft.