Ikzoek.Godshart.nl

1 Timotheus 5

13 En zo leren zij meteen ook om doelloos overal langs de huizen te gaan. En zij zijn niet alleen doelloos bezig, maar zij zijn ook praatziek, en zij bemoeien zich met zaken die hun niet aangaan, en praten over dingen die onbehoorlijk zijn. 14 Ik wil dan dat jonge weduwen trouwen, kinderen krijgen, hun huis besturen en aan de tegenpartij geen aanleiding tot laster geven. 15 Want sommigen hebben zich al afgewend, de satan achterna. (1 Timotheus 5:13-15)

Vrouwen kunnen hierdoor gepikeerd raken, ze voelen zich misschien weggezet als de zwakke helft van de schepping. Maar dan lezen we dit niet goed. Zowel mannen als vrouwen hebben hun zwakheden en zolang we dat niet erkennen zullen we nooit over dit vraagstuk uitgepraat raken. Maar er zijn zwakheden specifiek voor mannen waar de duivel altijd probeert doorheen te prikken en zo ook bij de vrouw.

We kunnen simpel weg er niet omheen dat wij anders zijn. Lichamelijk, maar ook op andere vlakken. En hier richt Paulus zich op de vrouw, op de zwakheid waar de duivel zich elke keer weer aanvalt. Hier moeten de vrouwen bewust mee bezig zijn, want als men dat niet doet valt men elke keer in die valkuil.

Het is geen nadeel dat vrouwen kinderen kunnen krijgen, het zit niet in de weg. Het is juist het mooiste waar wij mannen jaloers op moeten zijn. Zij mogen leven geven, zij mogen het nieuwe leven van binnen laten groeien. En daarna mogen ze de verantwoordelijkheid nemen om het verder te laten groeien. En de bewoording die Paulus daarna gebruikt zegt al genoeg, zij mogen het huis besturen.

Dit is geen kleine taak, dit is een heerlijke verantwoordelijkheid die vrouwen met beide handen mogen aangrijpen. En daarbij bewust bezig blijven om het kwaad buiten de deur te houden. Bewust zijn van de zwakten en in gebed blijven volharden om een vrouw te zijn zoals God hen heeft geschapen.

1 Timotheus 5

9 Een weduwe mag gekozen worden als zij niet jonger is dan zestig jaar en de vrouw van één man is geweest, 10 een goed getuigenis heeft wat betreft goede werken: of zij kinderen heeft opgevoed, of zij vreemdelingen heeft geherbergd, of zij de voeten van heiligen heeft gewassen, of zij verdrukten heeft bijgestaan, of zij zich toegelegd heeft op elk goed werk. 11 Maar neem jonge weduwen niet aan. Want als zij door het volgen van hun lusten zich afkeren van de dienst van Christus, willen zij trouwen, 12 en ontvangen zij het oordeel omdat zij hun eerste trouw tenietgedaan hebben. (1 Timotheus 5:9-12)

En hier wordt duidelijk dat Paulus helemaal niets tegen vrouwen in de dienst van God heeft. Voor hem gaat het maar om 1 ding en dat is dat we aan God toegewijd zijn. Alle discussies over wie wel en wie niet zijn nutteloos zolang we niet kijken naar de motivatie. Een mannelijke dominee die geen enkele passie heeft voor het Koninkrijk van God is net zo slecht af als een vrouw die een punt voor emancipatie wil maken en daarom ook een belangrijke positie in de kerk wil.

Het gaat om ons hart, is Jezus onze eerste liefde? Want alleen dan zijn we klaar voor een leidinggevende rol in de gemeente. En daarom schrijft Paulus hier dat Timotheus moet uitkijken met het geven van verantwoordelijkheid aan weduwen. Het moeten vrouwen zijn die klaar zijn om zichzelf helemaal aan de dienst van God te geven. Ze hebben als het ware een nonnen leven waarin ze God dienen.

En dat is een blijvende beslissing volgens Paulus, ze kunnen daar niet op terug komen. En dat heeft te maken met de motivatie. Want als er nog een verlangen naar een man in het hart is, zullen ze nooit zichzelf helemaal kunnen geven in de dienst van God. Er zal altijd afleiding zijn, een lust en verlangen naar het natuurlijke gevoel. En dat in zichzelf is niet slecht, maar in de context van het dienen van God is dat voor een vrouw niet mogelijk.

Zijn wij bereid om een beslissing te maken waarin we God dienen met heel ons hart? Zijn wij bereid om de verlangens van dit leven naast ons neer te leggen als liefdegave voor de Vader? Dat zijn de vragen die we moeten stellen en niet de discussie over de positie van de vrouw. Wij moeten onszelf als man en vrouw confronteren met ons verlangen. Is Jezus werkelijk onze eerste liefde?

1 Timotheus 5

5 Zij nu die werkelijk weduwe is, en alleen is overgebleven, hoopt op God, en volhardt in smekingen en gebeden, nacht en dag. 6 Maar zij die haar lusten volgt, is levend dood. 7 Beveel ook dit, opdat zij onberispelijk zijn. 8 Maar als iemand de zijnen en vooral zijn huisgenoten niet verzorgt, heeft hij het geloof verloochend en is hij erger dan een ongelovige. (1 Timotheus 5:5-8)

We moeten onze verantwoordelijkheid nemen in het leven. Onze maatschappij is er zo op gericht dat we alles zelf willen doen en bereiken. En misschien is het in Nederland niet zo duidelijk als hier in India waar mensen niet eens in een rij kunnen staan, maar wij hebben het op onze eigen manier. Onze hele leven is er op gericht dat wij onszelf kunnen ontplooien.

Het wordt als een groot offer gezien als iemand zich helemaal wegcijfert voor een ander. Als iemand thuis moet blijven om te zorgen voor kinderen wordt dat gezien als een last omdat men er niet op uit kan om voldoening te vinden in bijvoorbeeld werk. En dat zijn de lusten van onze cultuur, wij kunnen onszelf niet meer wegcijferen.

Maar Paulus heeft het over het verloochenen van het geloof. Blijkbaar is een centraal onderdeel van het geloof dat wij onszelf wel wegcijferen. Denk aan Jezus, die het kruis omarmde. Hij cijferde Zich compleet weg om zo ons te redden en te verlossen. Als christenen zijn wij wedergeboren in een lichaam waarin we om elkaar geven. Ons leven bestaat dan voornamelijk uit het opofferen van onze eigen lusten.

En dat is waar Paulus hier toe oproept. Niet alleen voor de weduwen, maar voor iedereen in het lichaam van Christus. Het gaat niet om een baan waarin we hulp verlenen, het gaat om een levenshouding. Een houding die er niet op uit is om zichzelf een naam te verkrijgen, zelfs niet door middel van zendingswerk of hulpverlening.

En daarom heeft Paulus het over dienstbaarheid thuis. Want dat is de plek waar de minste dankbaarheid wordt laten zien. Daar komt weinig tot geen erkenning naar boven. Daar is waar we moeten beginnen, dan mogen we weten dat wij werkelijk een hart vol van geloof hebben.

1 Timotheus 5

5 Zij nu die werkelijk weduwe is, en alleen is overgebleven, hoopt op God, en volhardt in smekingen en gebeden, nacht en dag. (1 Timotheus 5:5)

Hoe lezen wij deze woorden? Het gaat hier over vrouwen die helemaal niemand meer hebben, geen man en geen kinderen om voor haar te zorgen. Het klinkt nogal hard wat Paulus hier over deze vrouwen zegt. Het lijkt er wel op alsof hij hen aan hun lot overlaat. Hij geeft in ieder geval niet het advies om hen te behandelen als zielige mensen.

Zouden wij het leven dat Paulus hier voorstelt zien als het ideale leven, dag en nacht in gebed, volhardend en smekend voor de troon van God komen? We moeten 1 ding begrijpen voor Paulus staat een leven met een partner het dienen van God in de weg. In de brief aan de Korinthiers schrijft hij dat hij hoopt dat elke christen zo is als hij, ongetrouwd om zonder afleiding het evangelie te dienen. Voor hem is er niets mooier dan het dienen van God.

En als een vrouw dan ook echt weduwe is moet ze daar volledig gebruik van maken. Niets is mooier dan zonder al die afleiding op God te hopen en van Hem alles te verlangen. Dag en nacht in gebed voor de troon van de Vader komen, biddend voor de kerk, biddend voor de terugkomst van Jezus. En dan hoeft ze zich nergens zorgen om te maken, God zorgt voor haar.

Dit is het leven dat Jezus ook had. Een leven dat volledig gericht is op de wil van de Vader. En daarom is dit een heerlijk advies van Paulus. Dit is niet omdat we niets anders meer te doen hebben in de maatschappij, dit is omdat alle afleidingen van ons leven zijn afgevallen. Als weduwe (ook weduwnaren) hebben we het ultieme dag- en nachtbesteding, wandelen met God voorbeden doen voor deze wereld.

Zou het niet mooi zijn als er in een bejaardentehuis een kamer is waar er dag en nacht voorbeden opstijgen tot de troon van God. In plaats van bingo kunnen de ouderen meer betekenen dan ze hun hele leven hebben betekend. Want dit is het hoogste wat we kunnen bereiken in het Koninkrijk van God, net als Maria aan de voeten van Jezus.

1 Timotheus 5

4 Maar indien een weduwe kinderen of kleinkinderen heeft, laten dezen leren vóór alles thuis godsvrucht te beoefenen en aan hun voorgeslacht te vergelden wat ze aan hen te danken hebben. Want dat is goed en welgevallig in de ogen van God. (1 Timotheus 5:4)

Wij zijn een ster geworden in het maken van het ‘ideale’ leven. En we voelen dat wij het recht er toe hebben, wij leven nu eenmaal in een land van welvaart. Als er mensen uit het westen hier in India komen dan veroordelen ze nogal eens de minder bedeelden hier. Dat ze bijvoorbeeld wel een televisie hebben, maar niet te eten. Dat vinden wij dom, wij vinden dat wij er hard voor hebben gewerkt en daarom het recht hebben om te doen wat we willen, maar zij niet.

Helaas zullen we nergens in het evangelie lezen dat het doel van ons leven is om het ‘ideale’ leven te creëren. Sterker nog, het is juist het idee dat de moeilijke perioden in ons leven beter zijn voor ons en ons geloof dan het leven in een luilekkerland. En Paulus weet dat als geen ander, hij heeft veel gehad en hij heeft het ook met niets moeten doen.

Vers 4 heeft dus niets met onze luilekkerland context te maken, waar wij als westerse mensen even kunnen bepalen wat mensen in moeilijke omstandigheden moeten beslissen. Voor Paulus is het duidelijk, we moeten uitkijken met situaties waardoor we achterover gaan leunen. Kinderen van weduwen moeten weten wat hun verantwoordelijkheid, ze moeten leren om voor de ouders te zorgen.

Wij in Nederland hebben al die leermomenten weggehaald. Er is niet meer een moment dat we echt even helemaal niets meer hebben, een moment waarop we echt alleen maar op God kunnen vertrouwen en niet op de kerk of de overheid.

We stoppen onze ouders liever in een verzorgingstehuis zodat wij er niet meer naar om hoeven te kijken. We gaan liever onze eigen gang, maar wat is er werkelijk over van ons geloof. Kijk niet naar de derde wereld om hen te vertellen wat zij moeten doen in hun kerken. Zij leren meer zonder ons advies, zij leren vertrouwen op God. En dat moeten wij ook leren. En daarom is deze boodschap voor ons, wij zijn degene die moeten leren met de omstandigheden om te gaan, want dat is goed en welgevallig voor God.

1 Timotheus 5

1 Vaar niet uit tegen een oude man, maar spoor hem aan als een vader, jonge mannen als broers, 2 oude vrouwen als moeders, jonge vrouwen als zusters, in alle reinheid. 3 Houd weduwen die werkelijk weduwen zijn, in ere. (1 Timotheus 5:1-3)

Timotheus heeft een hele belangrijke taak, hij moet de waarheid spreken tot de mensen die bij de gemeente horen. Maar hij moet daarbij niet uit het oog verliezen wie hij is. Het maakt wel degelijk uit op welke manier we praten tegen mensen. Soms raken we zo vol van de waarheid dat we vergeten dat het altijd liefde is wat ons moet motiveren.

En daarom roept Paulus Timotheus op om altijd de juiste verstandhouding te zien. Als mensen ouder zijn, spreek de waarheid zoals je dat tegen je vader zou doen. Jonge mannen, zie hen als broeders die je in liefde de waarheid wil zeggen. En zo gaat Paulus door over verschillende relaties, zie hen als je broers en zussen.

Dit is altijd het uitgangspunt als we aan het onderwijzen zijn. Er is geen andere reden dan liefde voor onze hoorders. We moeten ons eigen punt niet door willen drammen, we moet niet willen dat wij gehoord worden omdat wij zulke goede sprekers zijn en we moeten het zeker niet doen omdat dit onze manier van geld verdienen is. En zo zijn er nog vele andere valse motieven

Voor Timotheus waren die motieven misschien niet een gevaar, maar Paulus wilde alles in balans hebben. Aan de ene kant moet Timotheus niet bang zijn om de waarheid te spreken, aan de andere kant moet hij niet doorschieten maar weten dat we allemaal mensen zijn. We zijn allemaal onderdeel van het lichaam van Christus.

We zijn een familie waarin we elkaar tot steun zijn. In woorden en daden. We moeten onszelf niet inhouden omdat we bang zijn of niet beschaamd willen worden. We moeten ook niet te ver gaan zodat we arrogant worden en denken dat wij meer zijn dan de ander. We zijn het lichaam van Christus, we horen bij elkaar.

1 Timotheus 4

14 Veronachtzaam de genadegave niet die in u is en die u gegeven is door profetie, met handoplegging door de raad van ouderlingen. 15 Overdenk deze dingen, leef erin, opdat uw vorderingen op elk gebied openbaar worden. 16 Geef acht op uzelf en op de leer. Volhard daarin. Want wanneer u dat doet, zult u zowel uzelf behouden als hen die u horen. (1 Timotheus 4:14-16)

Een van de belangrijkste boodschappen die Jezus had voor de 7 gemeenten, beschreven in het bijbelboek Openbaring, is het volharden. Het is en blijft een strijd waarin we moeten vasthouden tot het einde. Ook Paulus geeft hier hetzelfde advies aan Timotheus, het zijn allemaal opdrachten van Paulus zodat Timotheus niet van het pad afraakt.

De opdracht om te overdenken, de opdracht om te leven in deze dingen, de opdracht om acht te nemen op hemzelf, de opdracht om te volharden. Allemaal acties waarin we heel bewust bezig zijn met het evangelie in ons leven. Dit is geen kinderspel waarin we in een snoepwinkel staan en zelf mogen kiezen wat we willen of niet. Dit is van eeuwig levensbelang.

Sterker nog dit is zelfs van belang voor degene die naar Timotheus luisteren. Want als Timotheus hier in volhardt dan zullen de mensen die naar hem luisteren ook volharden. Voor een leider is het niet alleen belangrijk voor hemzelf maar ook voor al die mensen om hem heen. Zijn wij ons daar wel van bewust, nemen wij het geloof niet een beetje te makkelijk?

Het geloof is een actief leven waarin God centraal staat. Het evangelie is dan de leidraad die ons leven bepaald. Niet als een wet, maar als een levende kracht die ons leven maakt zoals dat van Jezus. Denk hierover na, leef erin, zodat het zichtbaar wordt in ons leven. En dat is de boodschap van Paulus aan Timotheus, laat je wapenrusting niet zakken, die luxe hebben we niet.

Het is tijd dat de kerk zo gaat leven zoals Paulus hier beschrijft. Dan zou onze week er heel anders uitzien, dan zijn we elke dag bezig om te blijven groeien in het geloof. Dan zijn we werkelijk een licht in de wereld waar mensen van zullen zeggen: God is met hen.

1 Timotheus 4

14 Veronachtzaam de genadegave niet die in u is en die u gegeven is door profetie, met handoplegging door de raad van ouderlingen. 15 Overdenk deze dingen, leef erin, opdat uw vorderingen op elk gebied openbaar worden. 16 Geef acht op uzelf en op de leer. Volhard daarin. Want wanneer u dat doet, zult u zowel uzelf behouden als hen die u horen. (1 Timotheus 4:14-16)

In de charismatische kringen weet men wel wat meer van handoplegging, maar in de meer traditionele kerken zien we dit alleen als de baby’s gedoopt worden. Paulus heeft het meerder keren over de handoplegging, zijn eerste aanraking met een christen nadat Jezus Zich aan hem had geopenbaard was ook met handoplegging.

Er zit blijkbaar een reden achter de handoplegging. Als we kijken naar de momenten dat Jezus mensen geneest gebeurt dit meestal door aanraking. Denk aan de vrouw die Jezus in het geheim aanraakt waardoor Jezus kracht uit zijn lichaam voelt vloeien. Er is blijkbaar een geestelijke wereld waar de wetenschap geen weet van heeft en eigenlijk veel christenen ook niet. Maar de bijbel staat er wel vol van.

Op het moment dat er voor Timotheus werd gebeden door de ouderlingen ontving hij door profetie met handoplegging de genadegave. Dit is het lichaam van Christus zoals het hoort te werken. We zijn samen het lichaam van Christus en daarin moeten wij elkaar opbouwen, door gebed en profetie.

Als we nu eens al die obstakels in onze gemeente vergeten, als we ons eens werkelijk als onderdeel van het lichaam gaan gedragen, dan zullen we dit begrijpen. Wij hebben altijd onze mond vol van die dogma’s waar anderen het niet mee eens zijn. Maar wat als we nu eens op zoek gaan naar het bijbelse begrip gemeente, dan komen we op een plek waarin we elkaar geestelijk gaan opbouwen. Dan leren we te kijken vanuit het verlangen dat Jezus heeft, het hoofd van dit lichaam.

Daarom is het zo belangrijk dat we constant in gebed zijn voor de gemeente. Voordat we andere mensen de les gaan lezen moeten we eerst op onze knieën voor God verschijnen en een zegen bidden over die mensen. Dan zal het gesprek heel anders verlopen, omdat we dan werkelijk de groei voor die mensen voor ogen hebben. Dan kunnen we de genadegave die wij hebben ontvangen ook overdragen aan anderen.

1 Timotheus 4

12 Laat niemand u minachten vanwege uw jeugdige leeftijd, maar wees een voorbeeld voor de gelovigen in woord, in wandel, in liefde, in geest, in geloof en in reinheid. 13 Blijf bezig met het voorlezen, met het vermanen, met het onderwijzen, totdat ik kom. (1 Timotheus 4:12-13)

In het bijbelboek Job was er een man die de jongste was, Elihu. Hij had lang niet gepraat, hij liet de ouderen voor gaan, maar op een gegeven moment kon hij het niet langer aanzien, de waarheid moest gesproken worden. Ondanks de leeftijd van die andere vrienden was het toch deze jongste man die met de waarheid op de proppen kwam.

De waarheid zit hem niet in de leeftijd en zeker niet in een status. De waarheid zit hem in de mens die bereid is om er naar te luisteren en dat zijn vaak mensen die nederig zijn. Trots sluit vaak de waarheid uit, trots is als oogkleppen, men is vooringenomen en daarom kijkt men niet verder dan waar men van overtuigd is. In nederigheid durven we open te staan voor wat andere mensen te vertellen hebben, oprecht afwegen.

En dat is de context waarin we dit advies van Paulus moeten lezen. Hij kent Timotheus, hij weet dat het verlangen in deze jongen oprecht is. Timotheus is hongerig voor de waarheid, Timotheus is open voor wat God wil vertellen. En dat is de sleutel en daar moet hij zich niet in laten intimideren. Hij moet doorgaan in het verlangen om te wandelen in de Heilige Geest en liefde. En dan zal hij een voorbeeld zijn.

En als dit het doel blijft van zijn leven dan kan hij makkelijk mensen de waarheid blijven vertellen. Dan is zijn leven en de woorden die hij spreekt in overeenstemming. Dan maakt het niet uit wat zijn leeftijd is.

Het is mogelijk om standvastig te zijn in nederigheid, het is mogelijk om door te gaan in het spreken en onderwijzen ook al lijken wij niet de juiste persoon met de juiste charisma. Als Gods genade op ons is, als wij helemaal in afhankelijkheid van Zijn Heilige Geest wandelen, maakt het niet uit wat de wereld denkt. Ga zo door.

1 Timotheus 4

10 Want daarvoor spannen wij ons ook in en worden wij gesmaad, omdat wij onze hoop gevestigd hebben op de levende God, Die een Behouder is van alle mensen, in het bijzonder van de gelovigen. 11 Beveel deze dingen en onderwijs ze. (1 Timotheus 4:10-11)

Is 1 keer per week op zondag wel genoeg? Hebben we niet veel meer onderwijs nodig? We spenderen minimaal 12 jaar in school en vele van ons nog veel meer. Maar als het over geestelijk onderwijs gaat dan is er slechts een minderheid onder de christenen die 1 jaar van hun leven apart willen zetten om op God gericht te zijn. En vaak zijn dat jongeren die even niet weten wat ze verder moeten doen na de middelbare school.

Is dit serieus met ons geloof bezig zijn? Lees de woorden van Paulus, hij spant zich in voor het evangelie, hij wordt er zelfs voor gesmaad en waarom? Omdat zijn hoop is gevestigd op de levende God. Het is spijtig om te zeggen maar hoeveel christenen dienen werkelijk een levende God?

Met onze mond kunnen we het wel belijden, maar met ons dagelijks leven is het een grote vraag: is God werkelijk een levende God in wat wij doen? Is Hij degene die onze voeten begeleidt, is Hij degene van wie we werkelijk afhankelijk zijn? Want dat is een levende God, een God die praat, een God die luistert, een God die doet. Maar wij hebben deze levende God weggestopt achter stille hints waar wij denken God te zien, maar wanneer komt God werkelijk op de voorgrond van ons leven?

God wil geen hints geven tijdens onze ziekbed, Hij wil handelen. God wil geen hints geven tijdens een kerkdienst, Hij wil spreken. God wil geen hints geven als we bidden, Hij wil naar een oprecht gebed luisteren. We dienen een levende God, hebben wij een levend geloof?