Ikzoek.Godshart.nl

2 Timotheus 4

19 Groet Prisca en Aquila, en het huis van Onesiforus. 20 Erastus is in Korinthe gebleven en Trofimus heb ik in Milete ziek achtergelaten. 21 Beijver u om voor de winter te komen. U groeten Eubulus, Pudens, Linus, Claudia en alle broeders. 22 De Heere Jezus Christus zij met uw geest. De genade zij met u allen. Amen. (2 Timotheus 4:19-22)

De kerk is geen gebouw, wij zijn de kerk. Wij met elkaar vormen het lichaam van Christus en die verbindingen moeten sterker zijn dan welke verbinding ook op deze aarde. Het moet zelfs sterker zijn dan familie.

En dat zien we hier aan het einde van de brief aan Timotheus. Paulus voelt zich nog steeds dicht bij al die mensen die hij voorheen had ontmoet. En dat is een gevoel dat alleen maar sterker moet worden in onze gemeente. We zijn het lichaam van Christus en als er 1 iemand problemen heeft, heeft de hele gemeente een probleem.

Maar omdat we als kerk een instituut zijn geworden leeft deze verbondenheid met elkaar niet zo. De enige verbondenheid die de meeste gemeenteleden hebben is de zondagse dienst. Om de een of andere reden is het makkelijker om met wat vrienden een vakantie te boeken dan met een groep mensen een gemeentedag te organiseren.

Een gemeentedag zal dit probleem niet oplossen, het moet veranderen in ons hart. Wij moeten verlangen naar Jezus, wij moeten verlangen naar verbondenheid in de Heilige Geest. Want als we daar beginnen zullen we met elkaar hetzelfde doel hebben in ons geloof. Het geloof is dan niet langer meer iets dat er een beetje bij hangt, maar de kern van ons leven. We zullen ons werkelijk verbonden voelen met elkaar omdat we zoveel gemeen hebben.

Paulus doet de groeten aan de mensen met wie hij zich betrokken voelt. Dit is het lichaam van Christus, we zijn allemaal verbonden met Jezus.

2 Timotheus 4

16 Bij mijn eerste verdediging was er niemand die mij bijstond, maar zij hebben mij allen verlaten. Moge het hun niet toegerekend worden. 17 Maar de Heere heeft mij bijgestaan en heeft mij kracht gegeven, opdat door mij de prediking volbracht zou worden en alle heidenen die zouden horen. En ik ben uit de muil van de leeuw verlost. 18 En de Heere zal mij bevrijden van alle boze opzet en mij verlossen tot de komst van Zijn hemels Koninkrijk. Hem zij de heerlijkheid tot in alle eeuwigheid. Amen. (2 Timotheus 4:16-18)

Paulus is ook een mens, soms kunnen we mensen zo op een voetstuk zetten alsof ze meer zijn dan een gewoon mens. De enige reden dat we dat doen is om onszelf in ieder geval niet geconfronteerd te voelen door hun leven. Want als we ons leven met dat van Paulus vergelijken zien we gelijk dat het niet helemaal overeenkomt en dan is het makkelijker om hem op een voetstuk te zetten.

Paulus voelt zich namelijk ook alleen en verlaten. Paulus weet wel dat God met hem is, maar toch is dat gevoel van eenzaamheid ook aanwezig. Hij is een mens en heeft die aanvallen ook ervaren. Maar daar staat tegenover dat hij wel de waarheid weet, hij weet dat in alles God hem niet verlaten heeft.

We gaan door moeilijkheden in ons leven, dat betekent niet dat we zwak zijn, het betekent dat we mogen groeien in geloof. We voelen ons misschien anders, we voelen ons misschien alleen en vaak hebben we helemaal geen behoefte aan de woorden van Paulus, maar dat zijn wel woorden van geloof.

Geloof moet ons gevoel van eenzaamheid en verlorenheid overstijgen. Geloof moet dan de bron worden van ons leven. Iedereen kan Paulus begrijpen dat hij zich alleen voelde en nu mogen we hem ook begrijpen in het geloof dat hem kracht gaf om door te gaan. Want hij weet dat in alles God niet opgeeft, God hem altijd zal bijstaan.

En ook voor de toekomst weet Paulus dat God altijd bij hem is. Er zullen vast nog momenten komen dat hij het moeilijk heeft en het even niet meer weet, maar hij moet dan weer teruggrijpen op de waarheid in God. En zo moeten wij ook teruggrijpen op deze waarheid. Ook al voelen we het tegenovergestelde, God zal altijd trouw blijven.

2 Timotheus 4

13 Breng, wanneer u komt, de reismantel mee die ik in Troas bij Karpus achtergelaten heb, en de boeken, vooral de perkamenten. 14 Alexander, de kopersmid, heeft mij veel kwaad aangedaan. Moge de Heere hem vergelden naar zijn werken. 15 Wees ook zelf voor hem op uw hoede, want hij is krachtig tegen onze woorden ingegaan. (2 Timotheus 4:13-15)

Dat we ouder worden betekent niet dat we geen toekomst meer hebben. Er hoeft geen bingoavond te worden georganiseerd om de oudjes dan maar bezig te houden terwijl de rest van de wereld gewoon doordraait. We hebben totdat we doodgaan een doel in ons leven en dat is leven tot eer van God in Zijn dienst.

Misschien was Paulus niet meer in de positie om op een zeepkistje te staan en het evangelie te prediken, maar hij kon wel doorgaan met schrijven. En nog steeds plukken wij daarvan de vruchten. En zo is er altijd wat te doen in het Koninkrijk van God. We gaan niet bij de pakken neerzetten en maar net doen alsof we onze tijd uitzitten. We moeten opstaan en zoeken naar een weg die God nog steeds met ons wil gaan.

Er zijn mensen die tot hun laatste adem doorgaan met bidden en verlangen naar de werken van God in hun gemeente. Ook al zullen ze zelf nooit de vruchten van hun gebed zien, het maakt het niet uit, ze zijn hier nog met een reden. Ook al is het verlangen sterk om bij God te zijn we moeten gewoon niet opgeven in goede werken.

Daarom zijn oudere mensen net zo belangrijk als jongere mensen in de gemeente. Misschien zijn ze niet de toekomst zoals wij dat zien, maar ze hebben wel de toekomst in hun gebed. En dat is net zo belangrijk als al die andere werken in de gemeente, zo niet belangrijker. Laten we niet opgeven, laten ze niet behandelen als een last voor de dominee, ze net zoveel onderdeel van het lichaam als dat de jongeren dat zijn.

2 Timotheus 4

9 Beijver u om spoedig naar mij toe te komen, 10 want Demas heeft mij verlaten, omdat hij de tegenwoordige wereld heeft liefgekregen. Hij is naar Thessalonica vertrokken, Krescens naar Galatië, Titus naar Dalmatië. 11 Alleen Lukas is bij mij. Haal Markus op en breng hem met u mee, want hij is voor mij van veel nut voor de ambtelijke bediening. 12 Maar Tychikus heb ik naar Efeze gestuurd. (2 Timotheus 4:9-12)

Paulus begint als een oude man te klinken die alleen wegkwijnt in het bejaardentehuis. Blijkbaar heeft hij toch ook behoefte aan mensen om hem heen die hem bemoedigen. En daarom is het zo belangrijk dat we mensen om ons heen hebben die ons aansporen het goede te doen. De juiste vrienden in ons leven is zo belangrijk.

Natuurlijk moet ons geloof er niet van af hangen, maar als we kijken naar het leven van Paulus dan is dat vol tegenslagen. Bijna dood, in de gevangenis en ga zo maar door, niet echt avonturen om bemoedigt door te raken. Dan hebben we echt wel bemoediging nodig, iemand die naast ons komt staan en ons helpt.

Het probleem in onze tijd is dat als we helpen we er blijkbaar eisen aan mogen stellen. Want wat als we het niet helemaal eens zijn met de theologie die een bepaalde zendingswerker aanhangt. Dan hebben we niet zo’n behoefte aan het helpen, want we willen wel duidelijk hebben dat wij het niet zo eens zijn met die persoon.

In de dienst van God moeten we weten dat we niet alleen staan. Het is een werk dat we als lichaam van Christus mogen doen. En zo moeten we ook met elkaar omgaan, elkaar bemoedigen, elkaar de hand aan reiken, omdat we hetzelfde doel hebben. En de roep om hulp van iemand op het zendingsveld moeten we niet afdoen alsof iemand anders het wel zal doen.

Er zijn natuurlijk altijd mensen die wel wegvallen. We weten niet de exacte geschiedenis van die mensen waar Paulus het over heeft. Maar gezien zijn brief aan Timotheus zal Paulus het niet zomaar hebben laten gebeuren. Hij zal in liefde op hen in hebben gepraat, maar dan komt er een moment dat we het los moeten laten. Het doel blijft het werk van God, de dienstbaarheid voor het evangelie. En daar mogen we met z’n allen op gericht zijn.

2 Timotheus 4

6 Ik word immers reeds als een plengoffer uitgegoten en het tijdstip van mijn heengaan is aanstaande. 7 Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. 8 Verder is voor mij weggelegd de krans van de rechtvaardigheid die de Heere, de rechtvaardige Rechter, mij op die dag geven zal. En niet alleen mij, maar ook allen die Zijn verschijning hebben liefgehad. (2 Timotheus 4:6-8)

Hoe kijken wij terug op ons leven als we oud zijn? Hebben wij dezelfde zekerheid als Paulus of hebben we het idee dat we met de hakken over de sloot de eindstreep halen?

In onze tijd staat euthanasie op de agenda, mensen die een voldaan leven hebben en het wel tijd vinden om er uit te stappen. Voldaan betekent in die context vaak dat ze geen nut meer hebben om te leven. Ze zitten wat achter de geraniums of hebben te maken met ernstige ziekte. Ze hebben misschien erg genoten van het leven, maar ze zien het in de toekomst niet meer gebeuren.

Als christen horen wij zo niet te kijken, ons succes zit hem niet in het comfortabele leven dat we mogen hebben. Ons succes zit hem in het leven voor God. Paulus heeft het over een leven als een plengoffer, dat uitgegoten wordt. Hier in India zien we dat geregeld gebeuren, mensen die aan de kant van de weg voor een god een kom water leeggooien als een offer. Met een langzame straal laten ze het water voor de god vallen.

Zo ziet Paulus zijn leven, hij heeft alle inspanning voor God gegeven en zo langzamerhand raakt hij leeg. Het is voorbij en hij voelt dat God hem naar huis zal halen. En dat is geen verlangen naar Euthanasie, dat is weten dat je leeg bent, je alles hebt gegeven voor God en dat het tijd is dat God de beslissing neemt.

En Paulus mag weten dat hij beloond zal worden, niet omdat hij de genade van God verdient heeft. Maar Paulus heeft zijn leven wel als offerande aan God gegeven en God zal dat belonen. Hij heeft de race ten einde gebracht als een winnaar die de kroon van rechtvaardigheid zal ontvangen. En dat is een doel waar we voor mogen leven.

2 Timotheus 4

3 Want er zal een tijd komen dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar dat zij zullen zoeken wat het gehoor streelt, en voor zichzelf leraars zullen verzamelen overeenkomstig hun eigen begeerten. 4 Ze zullen hun gehoor van de waarheid afkeren en zich keren tot verzinsels. 5 Maar u, wees nuchter in alles. Lijd verdrukkingen. Doe het werk van een evangelist. Vervul uw dienstwerk ten volle. (2 Timotheus 4:3-5)

Uiteindelijk staan we er allemaal alleen voor. Het is natuurlijk heel gezellig om samen een gemeente te zijn en mensen zoeken ook vaak een gemeente waar ze zich thuis voelen. Maar we zullen nooit als gemeente als geheel voor de troon van God komen te staan waar Hij ons zal oordelen. Daarom moeten we uitkijken dat ons geloof niet afhankelijk wordt van de gemeente om ons heen.

Daarom moeten we heel goed luisteren naar vers 5, wij moeten volharden, wij moeten onze taak ten volle vervullen. We mogen er zeker van zijn dat er christenen zullen komen die een eigen theologie zullen verzinnen. Denk aan gemeenten die open staan voor homoseksualiteit, ze wijken af van de waarheid om te kunnen voldoen aan hun begeerten. Ze bouwen een kerkje met hun eigen theologie en verzamelen mensen die hetzelfde denken.

En toch zullen al die mensen persoonlijk voor God staan en zichzelf moeten verantwoorden. Ze zullen zich niet kunnen beroepen op de voorganger die hen heeft misleid. De tijd is hier en wij moeten ons daarvan bewust zijn. We moeten de waarheid verkondigen, hoe simpeler hoe beter.

Daarom moeten we ook uitkijken met de boodschap waarmee we mensen hun gehoor proberen te strelen. Dit betekent niet dat we een haatdragende boodschap moeten gaan vertellen, maar alleen de liefde van God zonder de verlossing van de zonden is niet genoeg. De boodschap moet dicht bij Gods hart liggen en niet bij het hart van de wereld die zijn begeerten volgt.

Zoals al eerder beschreven in de overdenkingen moeten we hongerig zijn naar de waarheid. En dat is verlangen naar wat op Gods hart ligt. En als we daarin leven zijn we anders dan de wereld. We leven niet met de begeerten van deze wereld, maar met het verlangen van Gods hart.

2 Timotheus 4

1 Ik bezweer u, ten overstaan van God en de Heere Jezus Christus, Die levenden en doden zal oordelen bij Zijn verschijning en in Zijn Koninkrijk: 2 predik het Woord. Volhard daarin, gelegen of ongelegen. Weerleg, bestraf, vermaan, en dat met alle geduld en onderricht. (2 Timotheus 4:1-2)

Dit is een overtuiging van Paulus die er stevig in hakt. Min of meer zegt Paulus dat we het verplicht zijn tegenover God om het Woord te prediken. Er komt namelijk een moment dat iedereen voor God zal moeten verschijnen, Hij zal over ons oordelen. En de taak van Timotheus is om mensen daar zoveel mogelijk op voor te bereiden door hen te onderwijzen.

Iedereen moet zelf voor de troon van God staan. Als we daar staan kunnen we niet terugvallen op de dominee of voorganger, ook niet op onze ouders of goede vrienden. Nu is het de tijd voor onderwijs, nu is het de tijd dat we leerlingen zijn en verder studeren. Nu is het de tijd dat we onderwijs geven aan de mensen die nog nieuw zijn in het geloof.

Hoe graag we het ook zouden willen, dit leven is niet om een beetje op ons dooie gemakje doorheen te wandelen. Dit leven is van waarde voor het eeuwige leven. We hebben praktijk opdrachten meegekregen van Jezus om toe te passen in dit leven. Denk aan de oproep om het Koninkrijk van God en Zijn rechtvaardigheid te zoeken in dit leven.

We moeten leren en onderwijzen. We moeten groeien in het kennen van Gods verlangen en dat overdragen aan de mensen om ons heen. Eigenlijk zouden we allemaal een theologie opleiding moeten volgen. Zoeken naar wat God ons wil vertellen en er naar leren leven.

En daarom is dit zo belangrijk en gebruikt Paulus van die heftige woorden. Het is geen grapje, het is Gods weg die Hij met ons wil gaan. Het moge duidelijk zijn, we hebben een opdracht gekregen en daar moeten we mee aan de slag gaan. Vandaag nog.

2 Timotheus 3

14 Blijft u echter bij wat u geleerd hebt en waarvan u verzekerd bent, omdat u weet van wie u het geleerd hebt, 15 en u van jongs af de heilige Schriften kent, die u wijs kunnen maken tot zaligheid, door het geloof dat in Christus Jezus is. 16 Heel de Schrift is door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid, 17 opdat de mens die God toebehoort, volmaakt zou zijn, tot elk goed werk volkomen toegerust. (2 Timotheus 3:14-17)

Het opmerkelijke hier is de nadruk die Paulus legt op de heilige Schriften. Het evangelie staat bij ons in het nieuwe testament, waarvan deze brief een onderdeel is, maar het evangelie staat niet in het oude testament. Waarom is het oude testament dan nog steeds zo belangrijk voor Paulus?

Voor Paulus zijn de heilige Schriften nog steeds te gebruiken voor het onderwijs, voor corrigeren van het leven, voor het opvoeden in rechtvaardigheid. En dat zijn geen kleine ingrepen, dat is een van de hoofd onderdelen van ons geloof. Waarom grijpt Paulus dan terug op het oude testament, de geschriften die nog vallen onder de wetten van Mozes?

Dat heeft te maken met het feit dat God altijd dezelfde is gebleven. De God van het oude testament is precies dezelfde God als het nieuwe testament. En ook Jezus heeft het er over dat er geen komma van de wet zal verdwijnen ondanks het kruis. De woorden van het oude testament zijn net zo het hart van God als de woorden van het nieuwe testament. Het verlangen van God druipt van elke pagina in de bijbel.

En dat is wat Paulus zag en wij ook moeten zien in de bijbel. We kunnen wel zweren bij de bijbel en het zo hoog in het vaandel zetten, maar als we het niet gaan toepassen op ons eigen leven heeft de bijbel geen kracht. We moeten woorden proeven en in ons leven laten rondgaan als een lied dat we niet meer uit ons hoofd kunnen krijgen.

Want als we zo de bijbel gaan lezen dan maakt het van ons mensen die God toebehoren, volmaakt, tot elke goede werken volkomen toegerust.

2 Timotheus 3

13 Maar slechte mensen en bedriegers zullen van kwaad tot erger gaan: zij misleiden en worden misleid. 14 Blijft u echter bij wat u geleerd hebt en waarvan u verzekerd bent, omdat u weet van wie u het geleerd hebt, 15 en u van jongs af de heilige Schriften kent, die u wijs kunnen maken tot zaligheid, door het geloof dat in Christus Jezus is. 16 Heel de Schrift is door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid, 17 opdat de mens die God toebehoort, volmaakt zou zijn, tot elk goed werk volkomen toegerust. (2 Timotheus 3:13-17)

Eigenlijk is het huidige moraal een systeem dat gedoemd is te falen. Het moraal is zo flexibel dat er op een gegeven moment geen houden meer aan is. Waarom mag een man wel met een man trouwen, maar niet met twee vrouwen of welke andere optie er ook mogelijk is? Waarom mag iemand wel veranderen van geslacht, maar wordt men voor gek aangekeken als men thuis blijft om voor de kinderen en de man te zorgen.

Er is simpelweg geen moraal meer dan de lusten waaraan men zichzelf wil overgeven. En dat is gewoon geen moraal, dan is het einde zoek. Men misleid zichzelf en anderen. En daar moeten wij ons verre van houden. Wij hebben de bron van het moraal, het onderwijs van God.

En Paulus roept Timotheus op om daar aan vast te houden. De heilige Schriften waar Paulus het hier over heeft zijn dezelfde geschriften die wij hebben in het oude testament. Want Paulus weet dat de God van het oude testament dezelfde God is als de God die Jezus naar de aarde zond. Die woorden zijn het nog steeds waard om het hart van God te begrijpen.

Wij hebben een moraal die niets te maken heeft met de lusten die in ons leven branden. Wij hebben een moraal die komt van de Schepper van hemel en aarde. Zoals Hij het bedoeld heeft, dat wij werkelijk tot ons recht komen. En zolang de wereld God niet serieus neemt zal het moraal alleen maar erger worden, daar kunnen we met Paulus van uitgaan.

En daarom moeten wij alleen maar sterker worden in onze overtuiging en ons vertrouwen op God en Zijn Woord. Hij is onze leidraad in een goed moraal leven.

2 Timotheus 3

12 En ook allen die godvruchtig willen leven in Christus Jezus, zullen vervolgd worden. (2 Timotheus 3:12)

Hoe komt het dat we als christenen in Nederland weinig last hebben van vervolging? Heeft het te maken met onze geschiedenis waarin zowat iedereen christen was?

We hebben inderdaad een lange geschiedenis in het christendom. Maar er zit een gevaar aan een christelijke maatschappij, het christendom wordt dan een cultuur waarbij mensen zich voelen aangetrokken. Het is dan de cultuur die de basis wordt van het geloof en niet het vertrouwen in God. En dat kunnen we sterk zien in Nederland.

Nu de cultuur aan het veranderen is, veranderen ook veel christenen. Want wat vroeger niet als normaal werd gezien, wordt nu wel geaccepteerd onder christenen. We worden langzaam meegetrokken met de cultuur van onze maatschappij zonder dat we er bij nadenken. Maar als we de christelijke cultuur nu tegen het licht van de bijbel houden zullen we grote verschillen zien.

In dit vers legt Paulus heel duidelijk een link tussen het godvruchtig willen leven en de vervolging. En het godvruchtig willen leven heeft te maken met het verlangen om God lief te hebben. Het is een persoonlijke keuze waarin we ons niet laten beïnvloeden door de cultuur om ons heen. Het evangelie, het verlangen van God wordt dan onze basis.

En op het moment dat we die keuze maken gaan we niet langer mee met de stroom van de cultuur. Het verlangen om godvruchtig te leven brengt ons in een positie die de rest van de wereld niet kan en wil accepteren. En daar komt dan de vervolging vandaan. Het verlangen om godvruchtig te leven is geen veilig verlangen hier op aarde, maar wel het goddelijke verlangen.