Tijdloos

2 Petrus 3

8 Maar laat vooral dit u niet ontgaan, geliefden, dat één dag bij de Heere is als duizend jaar en duizend jaar als één dag. (2 Petrus 3:8)

We zitten 4 uur achter de televisie en de tijd is zo om, we staan 15 minuten in een file en we raken geïrriteerd dat het zo lang duurt. De enige reden waarom tijd effect heeft op ons leven is omdat het voor ons een begin en een einde heeft. Tijd is er niet omdat de zon op gaat en onder gaat, de tijd is er niet omdat we seizoenen hebben, de tijd is er omdat het voor ons eenmaal ophoudt.

Denk aan andere planeten, die zijn helemaal niet onderhevig aan de getijden van onze aarde. Als wij daar zouden leven dan hebben we nog steeds het probleem dat ons lichaam aan het aftakelen is. En zo is het op dit moment met elk levend wezen op deze planeet. Van eendagsvlieg tot reuzenschildpad, ze zijn allemaal onderhevig aan een begin en een eind.

En dat is wat Petrus ons hier duidelijk wil maken, God is eeuwig, Hij heeft geen tijdsdruk zoals wij die hebben. En daarom is het hele idee van God die haastig komt niet te interpreteren vanuit ons perspectief. Wij leven geen duizend jaar hier op aarde en daarom is het voor ons wel degelijk van belang wat een dag is en wat duizend jaar is. Voor God is een duizend jaar als een dag.

Wij moeten aan het einde van de dag weer onze slaapkamer opzoeken om ons lichaam, dat constant aan het ontwikkelen is, rust te geven. God heeft die druk niet, voor Hem is een dag als duizend jaar. Hij kan elk moment doen wat Hij moet doen en Hij zal alles op het juiste moment in onze geschiedenis doen.

Het moet ons klein maken, we moeten begrijpen wie wij zijn in deze context. Want eens zullen wij echt mogen proeven van die eeuwigheid waar Hij in wandelt. Wat een arrogantie waar de wereld vandaag de dag in leeft. Ze leven een 60 misschien 100 jaar, meer is het niet wat ze kunnen doen. Maar God is de Alpha en de Omega, het begin en het einde tegelijk. Hij is het die dit alles overstijgt en daar moeten wij op vertrouwen.

This entry was posted in 61 2 Petrus. Bookmark the permalink.