10 In het bijzonder echter hen die in onreine begeerte het vlees achternalopen en het gezag verachten; die roekeloos zijn, eigenzinnig en er niet voor terugschrikken om al wat eer toekomt, te lasteren, 11 terwijl de engelen, die in sterkte en kracht hun meerdere zijn, geen aanklacht wegens lasterlijk oordeel tegen hen indienen bij de Heere. 12 Maar deze mensen lasteren wat zij niet kennen, als redeloze dieren, geboren met een natuur om gevangen te worden en te gronde te gaan. Zij zullen in hun verdorvenheid ten verderve gaan, (2 Petrus 2:10-12)
Het gaat om ons hart, onze motivatie in dit leven. Zijn wij werkelijk bezig met het oprecht vrezen van onze Vader in de hemel of komt er toch nog een hoop andere rotzooi uit ons hart? Geloven wij werkelijk dat God het beste met ons voorheeft of klagen we altijd maar weer over ons leven?
De bewoordingen die Petrus hier gebruikt is vrij extreem, hij beschrijft mensen die God niet helemaal serieus nemen of zelfs helemaal niet. Het zijn mensen die maar de begeerten van het vlees achternalopen. Mensen die maar doen wat hun hart ingeeft zonder dat men zich afvraagt of er een God is die er blij mee is. Het boeit hen niet, ze willen alleen dingen doen waardoor ze zich goed gaan voelen.
Maar helaas zijn er veel christenen die deze mentaliteit hebben overgenomen. Ze zijn gaan zoeken naar manieren om net niet helemaal op het pad te wandelen waar God hen wil hebben, maar ook niet helemaal op het brede pad. Maar wat is dan het verschil, we nemen dan God toch nog steeds niet serieus?
Want dat is het punt dat Petrus hier wil maken, mensen die God niet serieus nemen. Mensen die God lasteren door hun daden en hun mond. Het moet dus bijvoorbeeld duidelijk zijn dat we de naam van Jezus nooit en te nimmer mogen misbruiken. Maar hoe zit het dan met een film waar de naam van Jezus wordt misbruikt? Het antwoord moet duidelijk zijn, heb er geen enkele affiniteit mee, wij dienen de schepper van hemel en aarde daar kunnen we geen spelletje mee spelen.
Wij moeten weten wie wij zijn in de relatie met God, wij zijn Zijn kinderen, wij moeten luisteren naar Zijn woorden. We kunnen niet zomaar onze eigen weg gaan in onze relatie met de Vader. Hij is onze kracht, Hij is ons leven, Hij is onze enige hoop, daar kunnen we niet mee omgaan als een wegwerp batterij. Misschien klinken deze verzen van Petrus ver weg, maar als we onze eigen motivatie bekijken is het dichterbij dan we hadden gehoopt.