5 En het gebeurde de volgende dag dat hun leiders en oudsten en schriftgeleerden in Jeruzalem bijeenkwamen, 6 ook Annas, de hogepriester, en Kajafas, Johannes, Alexander en allen die tot het hogepriesterlijk geslacht behoorden. 7 En toen zij hen in het midden hadden doen staan, vroegen zij: Door welke kracht of door welke naam hebt u dit gedaan? 8 Toen zei Petrus, vervuld met de Heilige Geest, tegen hen: Leiders van het volk en oudsten van Israël! (Handelingen 4:5-8)
Dat is handig, ze hoeven in ieder geval niet deur aan deur om deze mensen te bereiken met het evangelie. De religieuze leiders zorgen namelijk zelf voor een mooi moment waarop ze allemaal bij elkaar komen en naar de woorden van Petrus kunnen luisteren. Wij zouden steen en been klagen, want ze hebben christenen gearresteerd en dat mag niet. Voor Petrus werkt het zo niet, het gaat niet om zijn comfortabele leven, het gaat om het evangelie.
Gelukkig zijn de religieuze leiders nog niet zo ver afgedreven als vele christenen. Zij nemen dit wonder namelijk wel serieus. Wij staan meestal kritisch tegenover wonderen, alsof het vandaag de dag niet meer zou gebeuren. Wij hebben elke link met de geestelijke kracht verloren en hebben daarom behoefte om bij elke getuigenis vraagtekens te zetten over de echtheid.
De religieuze leiders stellen dus wel de juiste vraag. Waar komt dit wonder vandaan? Petrus had de andere toehoorders er al op gewezen dat hij het niet was, maar dat snappen deze religieuze leiders wel. Maar waar komt het dan wel vandaan?
En dan gebeurd zoals Jezus dat had voorzegd, de trooster, de Heilige Geest zal met hen zijn en de woorden geven om te spreken. Geen woorden voor een mooi debat, maar de woorden die snijden als een tweesnijdend zwaard. Woorden die recht door het hart gaan, woorden waarbij maar twee keuzes zijn, accepteren of keihard afwijzen.
Daar staan ze in het midden, nu is het hun beurt om God te verheerlijken. Ze hebben het Jezus zo vaak zien doen, maar nu mogen zij vol zijn van de Heilige Geest en woorden van leven spreken in deze vijandige omgeving. Wat de religieuze leiders bedoeld hadden als een moment om het voor eens en altijd de mond te snoeren is voor Jezus een heerlijk moment waarop Hij Zijn discipelen ziet doen wat Hij van hen verlangt.