1 Petrus nu en Johannes gingen samen naar de tempel tijdens het uur van het gebed, het negende uur. 2 En een man die vanaf de moederschoot kreupel was, werd daarheen gedragen. Men zette hem dagelijks bij de tempelpoort die de Schone genoemd wordt, om een liefdegave te vragen aan hen die de tempel binnengingen. 3 Toen hij Petrus en Johannes zag op het moment dat zij de tempel zouden binnengaan, vroeg hij of hij een liefdegave mocht ontvangen.(Handelingen 3:1-3)
Het verschil tussen echt geloof hebben en simpel religieus zijn is helemaal niet zo makkelijk te zien. Petrus en Johannes waren niet de enige die naar de tempel gingen voor het negen uur gebed. Ook waren zij niet de eersten bij wie deze kreupele man zijn hand ophield.
Vele christenen worden op een bepaald moment serieus in hun geloof. Ze worden echt geraakt in hun hart en willen niets liever dan God lief hebben boven alles. Maar dan komt er ook een verlangen om het te kunnen laten zien. Ze willen hun dagelijkse religieuze routine radicaal omgooien.
Maar Petrus en Johannes die willen dat juist niet, ze willen trouw blijven aan hun religieuze opvoeding. Ze zetten zich niet af om zo een punt te kunnen maken, ze doen zoveel mogelijk om onderdeel te blijven van het origineel.
Het moet ons duidelijk worden, ze hebben geen ander geloof. Het is hetzelfde geloof in dezelfde God als voorheen dat alleen maar sterker wordt. We moeten niet arrogant doen alsof een bepaalde stroming beter is dan een andere stroming. Het gaat om ons hart, in elke denominatie zitten mensen die het eeuwige leven hebben, maar ook mensen die het niet hebben.
Ze gingen naar de tempel om te bidden. Daar gaat het om, dat is de kern van het geloof, doorgaan met een focus die op God gericht is. Het is duidelijk voor de nieuwe volgelingen van Jezus, hun leiders zijn geen oproerkraaiers, ze zijn toegewijd aan de God van Abraham.