Het verschil tussen Simon en de vrouw

Lukas 7

43 Simon antwoordde en zei: Ik denk dat hij het is aan wie hij het meeste kwijtgescholden heeft. Hij zei tegen hem: U hebt juist geoordeeld. 44 En Hij keerde Zich om naar de vrouw en zei tegen Simon: Ziet u deze vrouw? Ik ben in uw huis gekomen: water voor Mijn voeten hebt u niet gegeven, maar zij heeft Mijn voeten met tranen nat gemaakt en met het haar van haar hoofd afgedroogd; 45 u hebt Mij geen kus gegeven, maar vanaf het moment dat zij binnengekomen is, heeft zij niet opgehouden Mijn voeten te kussen; 46 met olie hebt u Mijn hoofd niet gezalfd, maar zij heeft Mijn voeten met zalf gezalfd. (Lukas 7:43-46)

Elk weldenkend mens weet precies het juiste antwoord op de vraag van Jezus. Natuurlijk is het de man die bij wie het meeste is kwijtgescholden. Van zijn schouders is een veel grotere last gevallen dan van de man die maar 50 penningen moest terugbetalen. En dat zijn de vragen die Jezus stelt, vragen die maar één antwoord hebben, we kunnen er niet tussenin gaan zitten, we kunnen het niet relativeren.

En nu Simon deze vraag zo heeft beantwoord, past Jezus het antwoord toe op Simon en deze vrouw. En dat is geen boodschap voor die vrouw, maar het is een boodschap voor Simon. Die vrouw ligt al aan de voeten van Jezus vanaf het moment dat ze binnen kwam en ze heeft niet gestopt met het kussen van de voeten van Jezus. Die vrouw ligt op de juiste plek, die vrouw heeft niets te vrezen.

Maar Simon die moet eens goed nadenken over zijn leven en over hoe hij denkt. Want hij dacht dat zondaars niet bij God konden komen, maar het zijn juist de zondaars die inzien hoe zondig ze zijn die bij God mogen komen. En dat moet er veranderen in het denken van Simon.

Er is namelijk een heel groot verschil tussen het heilig leven uit de genade van God en vroom leven in onze eigen kracht. Het is niet dat Jezus hier zegt dat we maar zoveel mogelijk moeten gaan zondigen, Jezus zegt hier dat we heilig moeten leren leven uit complete afhankelijkheid van God, dat is wat Zijn genade betekent. Simon dacht dat zijn vrome leven goed was voor God, maar in werkelijkheid dacht hij daardoor alleen maar goed van hemzelf. De enige manier om werkelijk heilig te kunnen leven is als wij ons volledig aan Gods voeten werpen.

Eigen vroomheid is als de 50 penningen waarbij wij denken dat we eigenlijk helemaal niet zoveel verkeerd hebben gedaan en dat de zonden die we nu eenmaal doen wel vallen onder de genade van God. Maar hierdoor zal onze liefde voor God eigenlijk niet zoveel zijn. Maar als we ons realiseren dat we het helemaal niet zelf kunnen maar dat het in God wel mogelijk is dan leren we zien dat we bevrijd zijn van de dood, verlost van de zonden in Jezus. Niet theoretisch, maar praktisch, dan leeft Zijn kracht in ons, dan zullen we begrijpen hoeveel liefde wij hebben ontvangen en hoeveel liefde we mogen teruggeven.

This entry was posted in 42 Lukas. Bookmark the permalink.