26 En toen zij Hem wegleidden, grepen zij een zekere Simon van Cyrene, die van de akker kwam, en legden hem het kruis op om het achter Jezus aan te dragen. 27 En een grote menigte van volk volgde Hem; ook een menigte van vrouwen, die zich op de borst sloegen en Hem beklaagden. 28 En Jezus keerde Zich naar hen om en zei: Dochters van Jeruzalem, huil niet over Mij, maar huil over uzelf en over uw kinderen, 29 want zie, er komen dagen waarin men zal zeggen: Zalig zijn de onvruchtbaren en de schoten die niet gebaard hebben, en de borsten die niet gezoogd hebben. 30 Dan zullen zij beginnen te zeggen tegen de bergen: Val op ons, en tegen de heuvels: Bedek ons. 31 Want als zij dit doen met het groene hout, wat zal er dan met het dorre gebeuren? 32 En er werden ook twee anderen weggeleid, misdadigers, om met Hem ter dood gebracht te worden. (Lukas 23:26-32)
Lukas haalt allemaal details aan die de gang naar het kruis omringen. Simon van Cyrene, het volk dat Jezus volgt, de misdadigers die met Jezus aan het kruis worden gehangen. Allemaal feiten die men kan controleren. Alleen sommige details grijpt Lukas aan om nog meer te kunnen vertellen, een boodschap die de lezers niet alleen moet overtuigen van de echtheid van Jezus, maar ook geloof moet geven.
En dat detail is de vrouwen die over Jezus aan het wenen zijn. Of ze ook werkelijk begrepen dat Jezus de Zoon van God was weten we niet, maar zij zagen echt iets in Jezus waardoor ze wisten dat dit een heel triest moment was. Maar in plaats van kracht te vinden in de compassie van deze vrouwen pakt Jezus dit moment aan om de wereld voor te bereiden voor wat er gaat komen.
En dat is belangrijker dan een beetje compassie. Want dit is nog niets, als de wereld Jezus de Zoon van God al zo behandeld hoe zullen ze Zijn volgelingen gaan behandelen als Hij er niet meer is. Wat zal er van de wereld komen als ze in deze hoogtijdagen zo reageren op Gods werk?
Daarom roept Hij de vrouwen op om te wenen over de toekomst van hun nageslacht. De wereld heeft Hem niet geaccepteerd en zal iedereen die God werkelijk wil dienen niet kunnen accepteren. Het is zo in contrast met hoe wij nu als christenen leven, vooral tijdens deze feestdagen. We proppen ons vol met van alles en bezoeken leuke kerstfestiviteiten, maar moeten we ons niet altijd voor ogen houden dat deze baby Jezus helemaal niet geaccepteerd is door de wereld.
En eigenlijk kunnen we dat ook wel zien om ons heen. De kerstman neemt Jezus’ plaats in, de cadeautjes nemen de plaats in van het werkelijke cadeau. Denk eens aan de herders daar in het veld en de engelen die hen het grote nieuws komen brengen, is dat de kerst dat wij vieren? De kerst is de tijd van het licht dat Jezus kwam schijnen in ons donkere hart. Laten we dat licht niet verwarren de kerstboomlichtjes, maar laten we dit licht werkelijk schijnen in deze droge periode van duisternis.