Ikzoek.Godshart.nl

Handelingen 17

24 De God Die de wereld gemaakt heeft en alles wat daarin is, Deze, Die een Heere van de hemel en van de aarde is, woont niet in tempels die met handen gemaakt zijn. 25 Hij wordt ook door mensenhanden niet gediend alsof Hij iets nodig heeft, omdat Hij Zelf aan allen het leven, de adem en alle dingen geeft. 26 En Hij maakte uit één bloed heel het menselijke geslacht om op heel de aardbodem te wonen; en Hij heeft de hun van tevoren toegemeten tijden bepaald, en de grenzen van hun woongebied, 27 opdat zij de Heere zouden zoeken, of zij Hem misschien al tastend zouden mogen vinden, hoewel Hij niet ver is van ieder van ons. (Handelingen 17:24-27)

Zien wij het kerkgebouw ook als het huis van de Heere? Als we de psalmen lezen en het gaat over de tempel denken we dan ook aan het gebouw waar we inzitten? Nergens in de bijbel wordt deze manier van denken aangemoedigd, zeker niet in het Nieuwe Testament. Er zijn momenten dat God zich aan een bepaalde plek verbindt, maar dat zijn bijzondere momenten.

Het gevaar van die manier van denken is dat we weer een afstand scheppen tussen God en ons. Het is vooral het moment op zondag dat we ons even dicht bij God voelen. Het gebouw bepaalt het heilige moment en als we thuis een bijbelkring hebben dan is dat net even iets anders. Het gebouw staat voor de God die wij dienen.

Het staat in de weg voor de preek van Paulus. Want als we de preek van Paulus echt leren begrijpen dan zien we een God die geen enkele andere religie heeft (naast de joodse natuurlijk). Een God die niet zozeer van ons religieuze handelingen verlangt, maar juist er voor ons wil zijn. Een God die niet in een hokje geduwd wil worden, maar de God van hemel en aarde is.

En als we deze God leren kennen dan weten we dat we te maken hebben met een hele andere wereld dan wat we zien met onze ogen. Want dan kunnen we geestelijk zien dat er een God is de een relatie met ons wil aangaan, een God die gevonden wil worden. Dan valt alles wat religie voorstelt weg en staat daar een Schepper voor ons die niet ver is en zich openbaart aan een ieder die zoekt.

Laten we de dingen die tussen ons en God in komen te staan naast ons neerleggen. Laten we niet langer zoeken naar iets waardoor we God tastbaar kunnen maken. God wil gevonden worden, maar Hij is Geest en Hij zoekt aanbidders in geest en waarheid.

Handelingen 17

22 En Paulus, die midden op de Areopagus stond, zei: Mannen van Athene! Ik merk dat u in alle opzichten zeer godsdienstig bent. 23 Want toen ik de stad doorging en uw heiligdommen bekeek, trof ik ook een altaar aan waarop het opschrift stond: AAN EEN ONBEKENDE GOD. Deze dan, Die u dient zonder dat u Hem kent, verkondig ik u. 24 De God Die de wereld gemaakt heeft en alles wat daarin is, Deze, Die een Heere van de hemel en van de aarde is, woont niet in tempels die met handen gemaakt zijn. (Handelingen 17:22-24)

Een onbekende god? Waar halen deze mensen dat vandaan? Het lijkt wel of deze mensen meer vrees hebben voor God dan vele christenen. De angst dat ze een god vergeten beweegt hen er toe om zelfs een plek voor een onbekende god te maken. En daar kunnen we wat van leren.

Paulus komt niet voor niets tot de conclusie dat ze zeer godsdienstig zijn en dat zijn juist de mensen die hele goede christenen worden. We zien het hier in India, een hindu die heel religieus is en dan christen wordt is vaak radicaler dan een simpele hindu die het niet erg vindt om te veranderen van religie. Als de mensen als serieus met hun religie bezig zijn betekent het dat ze een god serieus nemen. Ze zijn al bezig met dat wat ze niet kunnen zien en toch geloven.

En Paulus maakt daar mooi gebruik van door de mensen er op te wijzen dat hij die onbekende God kent. Het is een gewaagde uitspraak want daarmee wil hij ook aangeven dat er echt niets anders is. De God van hemel en aarde wil hij aan deze mensen bekend maken. En dat moet deze mensen wel prikkelen, want als ze al zo serieus zijn dan kunnen zo’n uitspraak niet naast zich neerleggen.

En de preek die Paulus hier dan geeft is ook voor deze mensen bedoeld. Maar ook wij moeten weten dat we de God van hemel en aarde dienen. Niet alleen met ons verstand, maar in alles dat we doen. Want dat is wat het betekend om God te vrezen. Wij dienen werkelijk een God die niet te vergelijken is met een andere manier van religie, wij dienen de God die niet past in tempels door mensenhanden gemaakt.

Dit is de God die wij verkondigen, Hij is de God van wie de hele wereld te weten moet komen Wie Hij is. En elk moment die wij kunnen gebruiken moeten we Hem verkondigen. We hebben het niet over een theologie, we hebben het over de Schepper van hemel en aarde die niet afgebeeld kan worden met een beeld, maar die in ons wil komen wonen.

Handelingen 17

18 En enige epicurische en stoïsche wijsgeren raakten met hem in een twistgesprek. En sommigen zeiden: Wat zou deze praatjesmaker toch willen zeggen? Maar anderen zeiden: Hij schijnt een verkondiger te zijn van vreemde goden; want hij verkondigde hun Jezus en de opstanding. 19 En zij namen hem mee en brachten hem op de Areopagus, en zij zeiden: Mogen wij weten wat die nieuwe leer inhoudt waar u over spreekt? 20 Want u laat ons enkele vreemde dingen horen; wij willen daarom weten wat die te betekenen hebben. 21 (Alle inwoners nu van Athene en de vreemdelingen die daar verbleven, besteedden hun tijd aan niets anders dan om wat nieuws te zeggen en te horen). (Handelingen 17:18-21)

Athene was een stad die vooruitstrevend wilde zijn. Ze moesten het nieuwste van het nieuwste hebben op het gebied van filosofie en volkswijsheid. Dit zal zeker voor een bepaalde soort arrogantie hebben gezorgd, want zij waren de experts. En door die houding zagen ze Paulus aan voor een praatjesmaker. Ze dachten dat ze alles wel gehoord hadden, maar nu komt er een man (waarschijnlijk alleen) die zegt de waarheid te hebben.

Waarschijnlijk had in Athene ieder zijn eigen waarheid en werd dat alom geaccepteerd. Men wil geen confrontatie, maar wil vooral kunnen vasthouden aan de eigen overtuiging. We zien het in onze tijd ook, men wil vooral niet toegeven en accepteert daarom maar het idee dat er vele wegen zijn. Ieder zijn eigen weg.

En als Paulus dan met het verhaal komt dat de God van hemel en aarde Zijn Zoon naar de aarde heeft gestuurd voor onze redding dan heeft dat nogal wat gevolgen voor al die andere theorieën. En dan is het makkelijker om het af te doen als kletspraat, dan hoeft er niet serieus over nagedacht te worden.

Maar het mooie hier is dat de nieuwsgierigheid toch de overhand krijgt, want wat hier wordt verkondigt hebben ze nog niet eerder gehoord. Paulus kreeg de kans om in het hart van de filosofie uit te leggen wat God heeft gedaan.

Vandaag de dag zien we veel filosofie geloof. Mensen die met yoga bezig zijn, mensen die verschillende methoden combineren op zoek naar verlichting en bevrijding. Ze zoeken naar het wonder van het leven door eigen inspanning. Veel christelijke stromingen laten deze manier van geloven ook toe. Bepaalde vormen van meditatie om toch maar iets wonderlijks te kunnen ervaren.

Maar het echte wonder zal komen als de waarheid van Jezus te midden van al deze filosofie werkelijkheid wordt in het leven van mensen. Een ervaring die niet komt door meditatie of ander menselijke inspanning, maar een ervaringen die komt uit het leven met God.

Handelingen 17

15 En zij die Paulus begeleidden, brachten hem tot aan Athene. En nadat zij opdracht gekregen hadden om Silas en Timotheüs te zeggen dat zij zo spoedig mogelijk naar hem toe moesten komen, vertrokken zij. 16 En terwijl Paulus in Athene op hen wachtte, raakte zijn geest in hem geprikkeld, want hij zag dat de stad vol afgodsbeelden stond. 17 Hij ging dan in de synagoge in gesprek met de Joden en met hen die godvrezend waren, en iedere dag op de markt met hen die hij er tegenkwam. (Handelingen 17:15-17)

Paulus wordt door wat mensen naar Athene gebracht, maar die mensen die laten hem daar achter. Ze gaan weer terug naar Berea en daar moeten ze Silas en Timotheüs vertellen dat ze zo snel mogelijk naar Athene moeten komen. Maar Paulus kan niet wachten, zijn geest prikkelde in hem.

De woorden in Jakobus 5 waar Jakobus schrijft dat Elia net zo iemand is als wij, kunnen we hier ook toepassen. Paulus is ook een man van vlees en bloed, wij zijn net als hij. We moeten hem niet op een voetstuk gaan zetten zodat wat er hier gebeurd ons niet confronteert. Want dat moet het juist wel doen.

De geest van Paulus raakt geprikkeld, het lijkt alsof hij zichzelf niet kan stoppen om de mensen te vertellen over het heerlijke evangelie dat Jezus heeft gebracht. Hij kan niet stilzitten en gaat er op uit om de mensen het heerlijke nieuws te verkondigen. Dit heeft te maken met het kennen van Gods hart voor de mensen.

Wat prikkelde Paulus? Lukas beschrijft het als de vele afgoden die Paulus zag, het zijn die afgoden die de geest van Paulus prikkelde. Hij ziet de leegte waarin de mensen leven en hij weet dat hij het antwoord heeft. De lege goden staan voor een verlangen die men maar niet kan beantwoorden. Deze goden staan voor de wanhoop om toch maar een god in het leven te hebben.

En als wij werkelijk vervuld zijn met de heerlijkheid van God dan moet in ons hetzelfde gebeuren als we bijvoorbeeld de tv aanzetten. Want dan zien wij ook de leegte waarin deze wereld leeft. Ze hebben helemaal niets waarin ze kunnen wandelen. Zij hebben ook het evangelie nodig. De geest prikkelt in ons omdat wij iets hebben dat de wereld nodig heeft.

Handelingen 17

10 En meteen stuurden de broeders Paulus en Silas ‘s nachts weg naar Berea. Die gingen, toen zij daar gekomen waren, naar de synagoge van de Joden. 11 En dezen waren edeler van gezindheid dan die in Thessalonica, want zij ontvingen het Woord met grote bereidwilligheid en onderzochten dagelijks de Schriften om te zien of die dingen zo waren. 12 Velen dan van hen geloofden, en van de aanzienlijke Griekse vrouwen en mannen niet weinigen. 13 Maar toen de Joden van Thessalonica te weten gekomen waren dat het Woord van God door Paulus ook in Berea verkondigd werd, kwamen zij ook daar de menigten in verwarring brengen. 14 Maar de broeders stuurden Paulus toen meteen weg, in de richting van de zee; maar Silas en Timotheüs bleven daar achter. (Handelingen 17:10-14)

Daar gaan ze weer, naar de volgende halte. Maar ook daar kunnen ze niet lang blijven omdat een groep joden hen achterna reist om te voorkomen dat er in hun ogen nog meer slachtoffers gaan vallen. Maar eigenlijk zijn zij het die slachtoffers maken, want ze zaaien alleen maar verwarring. Nogmaals, het gaat niet zozeer om deze joden, het is een geestelijke strijd waar Paulus tegenaan loopt. De duivel zal altijd willen voorkomen dat het evangelie zijn weg in de harten van mensen vind.

En vanuit het perspectief van de duivel moest er zeker wat gebeuren in Berea. Want de mensen hier waren oprecht in hun vrees voor God. Ze sloegen de pogingen van Paulus niet zomaar af, maar gingen oprecht op onderzoek uit of het evangelie wel echt van God kwam. Ze bestudeerden samen met Paulus de geschriften en vele van hen kwamen tot de conclusie dat God echt Jezus naar de aarde had gezonden.

Velen van hen geloofden, dat betekent dat velen van hen vanaf dat moment hun vertrouwen op Jezus stelden. Ze waren discipelen geworden die gaan leren wat het betekent om Jezus te volgen. En dat klinkt logisch, maar de realiteit is niet zo logisch. Want hoeveel christenen staan niet stil in hun geloofsleven?

We zien dat alleen Paulus weer verder gaat, de andere twee blijven achter. De gemeente in Berea moet namelijk nog veel leren. Ze kunnen niet aan hun lot worden overgelaten. Maar dat is niet het enige wat we hier moeten concluderen. Een echte discipel blijft leren, blijft groeien in geloof.

Een preek op zondag, een bijbelstudie in de week is niet voldoende. God roept ons op om te blijven groeien, te blijven zoeken naar het Koninkrijk van God met en zonder bijbel. En daarom moeten we een hart hebben als deze mensen in Berea. Oprecht zoeken naar de weg van een discipel. Ben jij een discipel?

Handelingen 16

5 Maar de Joden die ongehoorzaam waren, werden jaloers en namen enkele slechte mannen uit het marktvolk apart, veroorzaakten een oploop en verstoorden de orde in de stad; en zij kwamen op het huis van Jason af en probeerden hen voor het volk te brengen. 6 Maar toen zij hen niet vonden, sleepten zij Jason en enkele broeders voor de bestuurders van de stad en riepen luid: Deze mensen, die de wereld in rep en roer gebracht hebben, zijn ook hier gekomen, 7 en Jason heeft hen in huis genomen; en deze mensen handelen allen tegen de geboden van de keizer, want zij zeggen dat er een andere koning is, namelijk ene Jezus. 8 En zij brachten de menigte en de bestuurders van de stad, die dit hoorden, in verwarring. 9 Maar toen zij van Jason en de anderen een borgsom ontvangen hadden, lieten zij hen gaan. (Handelingen 17:5-9)

We moeten altijd in ons achterhoofd houden dat we niet te strijden hebben met vlees en bloed maar tegen geestelijke overheden. Het is een geestelijke strijd waarin we ons verkeren en daar moeten we dus ook geestelijke wapens voor gebruiken. We kunnen wel gaan proberen de confrontatie aan te gaan, maar het enige waar wij voor geroepen zijn is om een licht te zijn in deze wereld.

We moeten ons niet verlagen tot het niveau van deze mensen. Zij willen hun gelijk halen, zij willen er voor zorgen dat ze hun wil gedaan krijgen. Met alle geweld proberen ze Paulus en Silas te pakken te krijgen. Als ze hen niet kunnen vinden dan nemen ze de mensen die Paulus en Silas in huis hadden genomen maar mee. De redelijkheid is verdwenen.

En dat gebeurt op het moment dat we bezig zijn met ons eigen verhaal. Wij willen dat onze overtuiging de leidraad word, wij willen er voor vechten. En dat is geen geestelijk gevecht, dat is een natuurlijk gevecht ondanks dat het met woorden is. Een geestelijk gevecht weet dat de Geest der Waarheid in ons woont en het is deze Geest die uiteindelijk moet overtuigen van waarheid.

De vruchten van deze jaloerse mannen zijn duidelijk, ze brengen verwarring. En dat moeten niet onze vruchten zijn. Maar Jason gaat er niet tegen in, hij betaald zelfs een borg en kan er vandoor. Jezus was er ook duidelijk over, we moeten de parels niet voor de zwijnen gooien. Het is een geestelijke strijd en zo moeten wij ook in die strijd staan. God heeft alles in Zijn hand, Jezus is de Heer der heren en de Koning der koningen.

Handelingen 16

1 En zij namen de weg door Amfipolis en Apollonia en kwamen in Thessalonica, waar een synagoge van de Joden was. 2 En Paulus ging naar zijn gewoonte bij hen naar binnen en drie sabbatten lang ging hij met hen in gesprek vanuit de Schriften. 3 Hij opende die en zette voor hen uiteen dat de Christus moest lijden en opstaan uit de doden, en dat deze Jezus de Christus is, Die ik – zo zei hij – u verkondig. 4 En sommigen van hen raakten overtuigd en sloten zich bij Paulus en Silas aan, en van de godvrezende Grieken een grote menigte, en van de vooraanstaande vrouwen niet weinigen. (Handelingen 17:1-4)

Wat Paulus hier doet is dat hij stap voor stap door het Oude Testament gaat om te laten zien wat er met de Messias moest gebeuren. Hij wil op basis van de geschriften die heilig zijn voor de joden laten zien wat Gods plan is. En dan wordt duidelijk dat de Messias moest lijden en opstaan uit de dood.

Wat we kunnen leren bij de televisie serie CSI (Crime Scene Investigation) is dat de waarheid (bijna) altijd te achterhalen is. Op het eerste gezicht is er niets te zien, maar als men bepaalde technieken toe gaat passen komt men vanzelf achter de waarheid. En zo hebben wij de uitspraak: ‘al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.’

Als we echt de waarheid willen weten, dan kunnen we daar echt achter komen. De wetenschap zou eens een poging moeten wagen, want als er een God is dan moet dat ook te bewijzen zijn. Misschien is het op het eerste gezicht niet duidelijk en hebben we niet de juiste gereedschap, maar als we echt zoeken dan moet de waarheid naar de oppervlakte komen.

Geloof hoeft niet te betekenen dat het niet zichtbaar is dat het slechts een gevoelswaarde is. We mogen zeker weten dat God er is, we mogen de waarheid echt leren kennen tussen al de leugens. En zo ging Paulus bij deze joden aan de slag. Vanuit de geschriften liet hij heel duidelijk zien wat er met de Messias moest gebeuren. En dan komt hij bij Jezus en die voldoet aan alle eisen die het oude testament aan de Messias stelt.

En veel van zijn hoorders komen tot dezelfde conclusie, Jezus is werkelijk de beloofde Messias. De waarheid is er en het is een leugen dat we er niet achter kunnen komen. Zo vaak gebruikt men de argumentatie dat er nog niemand is teruggekomen om het ons te vertellen. Maar dat is onze schuld omdat wij van het geloof een sprookje hebben gemaakt die pas bevestigd wordt op het moment dat we komen te overlijden. Maar Jezus is al aan het kruis gestorven en Zijn werk kan nu effect hebben in ons leven. De bewijzen liggen voor het oprapen.

Handelingen 16

35 En toen het dag geworden was, stuurden de magistraten de gerechtsdienaars en zeiden: Laat die mensen los. 36 En de cipier nu berichtte deze woorden aan Paulus: De magistraten hebben het bericht gestuurd dat u losgelaten moet worden; vertrek dan nu en reis in vrede. 37 Maar Paulus zei tegen hen: Zij hebben ons, die Romeinen zijn, onveroordeeld in het openbaar gegeseld en in de gevangenis geworpen en werpen zij ons daar nu onopgemerkt uit? Zo gaat dat niet! Laten zij zelf komen en ons uitgeleide doen. 38 En de gerechtsdienaars nu berichtten deze woorden aan de magistraten; en die werden bevreesd toen zij hoorden dat zij Romeinen waren. 39 En zij kwamen smekend naar hen toe; en toen zij hen uitgeleide gedaan hadden, vroegen zij hun de stad te verlaten. 40 En nadat zij de gevangenis uitgegaan waren, gingen zij naar Lydia; en toen zij de broeders gezien hadden, bemoedigden zij hen en gingen de stad uit. (Handelingen 16:35-40)

Het nieuws was de hele stad doorgegaan en de leiders werden bang. Dit is een andere soort vrees dan de cipier had, dit is een angst voor de consequenties van hun handelen. Ze dachten dat ze de goden boos hadden gemaakt. En daarom wilden ze zo snel mogelijk dit probleem uit de weg ruimen. Deze Paulus en Silas zorgen alleen maar voor onrust met hun God.

Het verschil tussen de cipier en de magistraten is dat de cipier van God afhankelijk wilde zijn, hij wilde God oprecht dienen. De magistraten gebruikten hun goden voor hun eigen gewin, ze hadden er geen behoefte aan om zichzelf een spiegel voor te houden over hoe ze in het leven stonden. En daarom was er ook geen behoefte naar de zaligmaking die in Jezus is.

Maar ze krijgen nog een les van Paulus. Wat precies de motivatie is van deze stap die Paulus hier zet is niet echt duidelijk. Misschien wil hij proberen dat ze wel naar zichzelf gaan kijken, dat ze onredelijk waren en dat ze net als de cipier tot hetzelfde inzicht moeten komen. Het kan ook zijn dat hij een duidelijk punt wil maken dat ze niet zomaar kunnen doen wat ze willen met christenen. Hij creëert een soort bescherming voor de volgelingen in deze stad.

Het is duidelijk dat ze ook na deze waarschuwing van Paulus nog niet dezelfde vrees hebben als de cipier. Het enige wat ze doen is een nederigheid laten zien zodat ze maar van het probleem afkomen. Maar Paulus voelt zich gesterkt en blijft nog even. Hij wil vooral dat de christenen zich bemoedigd voelen. Ze moeten sterk blijven in hun geloof, wat hem ook overkomen is maakt niet uit.

En dit wordt ook duidelijk in de brieven die hij schrijft. Het geloof moet gesterkt worden, men moet groeien in de kracht van God, wat er ook gebeurd. In de 24 uur werd hij geslagen, geboeid en in de gevangenis gesmeten, in dezelfde 24 uur werden zijn wonden verzorgd, kwamen de leiders smekend terug. Het geloof moet blijven groeien, het evangelie moet doorgaan.

Handelingen 16

31 En zij zeiden: Geloof in de Heere Jezus Christus en u zult zalig worden, u en uw huisgenoten. 32 En zij spraken het Woord van de Heere tot hem en tot allen die in zijn huis waren. 33 En hij nam hen in dat nachtelijke uur met zich mee en waste hun striemen, en hij werd onmiddellijk gedoopt, en al de zijnen. 34 En hij bracht hen in zijn huis en richtte voor hen de tafel aan. En hij verheugde zich dat hij met al zijn huisgenoten tot geloof in God gekomen was. (Handelingen 16:31-34)

Als we zien wat hier gebeurd dan moeten we net zo blij zijn als deze cipier. Elke keer als we getuigen zijn van Gods heerlijkheid dan moet het ons hart laten overlopen van geestelijke vreugde. Het moment dat deze man vervuld raakt met de Heilige Geest beginnen de vruchten zichtbaar te worden. Hij gaat Paulus en Silas helpen met de wonden die ze hebben.

Want niemand had wat aan die wonden gedaan. Ze waren al bloedend de cel ingegooid, ze werden niet behandeld als mensen maar als lichamen die toch wel zouden sterven. Dat maakt de lofzang van Paulus en Silas nog krachtiger. Dit moet al die gevangenen en deze cipier in het hart hebben geraakt.

En het is duidelijk want de cipier begrijpt gelijk waar het om gaat. Hij gaat alles rechtzetten wat verkeerd was gedaan. Ze worden uit de cel gehaald, ze krijgen verzorging en te eten. En zijn hele huis wordt gedoopt, zijn beslissing is radicaal, hier wil hij bij horen. En als iemand er bij wil horen nadat men getuigen is geweest van Paulus en Silas die zo zijn behandeld dan wil dat echt wel wat betekenen.

Het gevolg is blijdschap en het kan ook niet anders als we echt begrijpen wat het betekend als iemand zich radicaal aan Jezus overgeeft. Vreugde om de bevrijding die men heeft ontvangen, vreugde om de ogen die open gaan. Dit is wat het evangelie in ons hart moet doen, zo moeten wij ook geraakt zijn door de liefde van Jezus.

Handelingen 16

31 En zij zeiden: Geloof in de Heere Jezus Christus en u zult zalig worden, u en uw huisgenoten. 32 En zij spraken het Woord van de Heere tot hem en tot allen die in zijn huis waren. 33 En hij nam hen in dat nachtelijke uur met zich mee en waste hun striemen, en hij werd onmiddellijk gedoopt, en al de zijnen. 34 En hij bracht hen in zijn huis en richtte voor hen de tafel aan. En hij verheugde zich dat hij met al zijn huisgenoten tot geloof in God gekomen was. (Handelingen 16:31-34)

Het is niet moeilijk, het enige wat deze man moet doen is geloven in de Heere Jezus Christus, dan zal hij zalig worden. Maar voordat we te kort door de bocht gaan, moeten we eerst begrijpen wat dat betekende voor deze man.

Zoals in de vorige overdenking beschreven hadden die mensen een afhankelijkheid nodig in het leven. Ze hadden niet alles met verzekeringen ingedekt en zochten daarom een houvast die buiten henzelf lag. Ze waren bezig met het dienen van een god waardoor ze hoopten dat die god er voor hen zou zijn. Die god zou er dan voor zorgen dat hen niets overkwam in het leven. En dat is de betekenis van het geloof, zij vertrouwden er op dat die goden er voor zorgden dat hen niets overkwam.

Voor niet-christenen is dit juist het argument om te laten zien dat we een god gebruiken om aan een bepaalde behoefte te voldoen. En dat we dus eigenlijk onze eigen gevoelens projecteren en daarmee onze eigen god creëren. Maar men vergeet dan dat blijkbaar iedereen deze behoefte heeft maar dat het door hen anders wordt opgevuld.

We hebben juist een god nodig en dat begreep deze man. En toen realiseerde hij zich dat de god die hij al die tijd had gediend niets was vergeleken met de God van Paulus. Zoals Jezus tegen de Samaritaanse vrouw had gezegd dat als ze wist wie Hij was dan zou ze Hem om levende water vragen. Nu is het deze cipier die zich realiseerde wie de God van Paulus is en vroeg daarom om de weg naar zaligmaking.

En dat moeten wij ons ook realiseren, we hebben God nodig. Voor alles in ons leven zijn we afhankelijk van Zijn liefde en trouw. En dat is wat het betekent voor deze cipier om te geloven in Jezus. Jezus wordt nu de kern van zijn leven, Jezus wordt de bron van het leven en het eeuwige leven. Betekent Jezus voor ons ook alles in het leven?