Ikzoek.Godshart.nl

2 Timotheus 2

14 Breng deze dingen in herinnering en bezweer hun, ten overstaan van de Heere, dat zij geen woordenstrijd voeren, die nergens toe dient dan tot de ondergang van de hoorders. (2 Timotheus 2:14)

Dit is een interessant vers, want het staat misschien een beetje haaks op wat veel christenen doen. Soms gaan we eindeloos door in het discussiëren met mensen over de bijbel en het geloof, maar Paulus is daar heel sterk op tegen. Sterker nog hij ziet het eindeloos discussiëren als de bron voor de ondergang van die mensen.

En dat is een sterke boodschap, het gaat niet zomaar over wat goed of slecht sociaal gedrag is, het gaat om de redding van de mensen met wie wij spreken. En het discussiëren heeft volgens Paulus uiteindelijk tot effect dat de mensen hun hart verharden en dat moet niet het doel zijn. Het gevaar is namelijk dat wij gelijk willen hebben, maar als christen hoeven we daar niet naar te verlangen, want de waarheid staat.

Het heeft geen zin om te discussiëren over de waarheid. Iemand die oprecht verlangt naar de waarheid zal de waarheid vinden. En daar mogen wij echt wel bij helpen door mensen te onderwijzen, maar op het moment dat mensen tegen de waarheid in gaan moeten wij het er bij laten. Iemand die oprecht er naar verlangt om de waarheid te kennen zal het door God worden geopenbaard.

En dat is waarom Paulus er op tegen is dat we de discussies aangaan. Want op het moment dat we wel gaan discussiëren met mensen die helemaal niet geïnteresseerd zijn in de waarheid, wordt hun hart alleen nog maar harder. Willen ze alleen nog maar sterker in hun eigen overtuiging staan. En dat moeten wij niet willen.

Laten we een licht zijn in deze wereld, laten we de waarheid uitbeelden. Dat is wat Jezus van ons vraagt. En als we dan de kans hebben om de waarheid te spreken, dan mogen we die gebruiken. Maar wat we niet moeten doen is onszelf gaan verdedigen, de waarheid spreekt voor zich.

2 Timotheus 2

11 Dit is een betrouwbaar woord. Want als wij met Hem gestorven zijn, zullen wij ook met Hem leven. 12 Als wij volharden, zullen wij ook met Hem regeren. Als wij Hem verloochenen, zal Hij ons ook verloochenen. 13 Als wij ontrouw zijn, blijft Hij getrouw. Hij kan Zichzelf niet verloochenen. (2 Timotheus 2:11-13)

Paulus had het in de vorige verzen over de volharding in zijn leven, de volharding in de moeilijke tijden, de gevangenschap. In de vorige overdenking was het al duidelijk, Paulus laat geen traan om zijn boeien, omdat het evangelie zoveel heerlijker is dan zijn persoonlijke leven. Laat het evangelie rondgaan, laat iedereen worden aangeraakt met het heerlijke nieuws, want dan is zijn lijden in die context helemaal geen probleem.

Maar dat is niet alles, want Paulus weet ook dat er een toekomst is. Een toekomst waarin wordt gekeken naar ons leven hier op aarde. Want de boeien waarin Paulus is gebonden is niet de eeuwige toekomst voor hem. Hij weet dat het moment er aan komt dat hij zal opstaan met Jezus.

Sterker nog, als Paulus zal volharden in dit leven dan zal hij met Jezus mogen regeren. Er ligt een toekomst voor ons open, een toekomst die niets is vergeleken met het meest luxueuze leven dat wij hier op aarde kunnen hebben. Maar ja, dan moeten we dat wel geloven. Want alleen als we dat echt geloven zullen we er naar wandelen.

Maar helaas is er ook een andere kant, want als we Hem verloochenen in ons leven dan zal Hij ons ook verloochenen. En dan moeten we denken aan het verloochenen dat Petrus deed. Het is niet slechts een verloochenen met woorden, maar een verloochenen in onze daden. Een verloochenen waarin we niet willen laten zien dat we bij Jezus horen.

Het enige wat Jezus niet zal kunnen is ons ontrouw zijn, ons bedriegen. Want Hij is altijd trouw, ook al zijn wij ontrouw. Laten we daar aan vasthouden, laten we zoeken naar het verlangen in God. Laten we zoeken hoe wij kunnen volharden in dit leven, want er is een eeuwige toekomst dat afhangt van dit leven.

2 Timotheus 2

8 Houd in gedachten dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt, uit het nageslacht van David, overeenkomstig mijn Evangelie. 9 Daarvoor lijd ik verdrukkingen en draag zelfs boeien als een misdadiger. Maar het Woord van God is niet gebonden. 10 Daarom verdraag ik alles ter wille van de uitverkorenen, opdat ook zij de zaligheid in Christus Jezus zouden verkrijgen, met eeuwige heerlijkheid. (2 Timotheus 2:8-10)

Als we vandaag de dag getuigen zijn van iemand die uit de dood opstaat dan zal dat een blijvende indruk achter laten. Dat is zo’n enorme ervaring die ons leven op z’n kop zet. En zo moeten we ook naar de opstanding van Jezus kijken, maar dan nog extremer. Want dit is niet zomaar een opstanding, dit is het kruispunt waar de geschiedenis van de wereld een hele andere kant op ging.

Radicaal werd het leven omgebogen en mogen we getuigen zijn van het nieuwe seizoen dat de opstanding van Jezus bracht. Een seizoen waarin wij met Jezus ook uit de dood zijn opgestaan. Niet langer zijn wij slaven van de dood en het verderf, maar in Jezus zijn wij overwinnaars over de dood en mogen wij eeuwig leven.

En daarom kan Paulus zo luchtig zeggen dat hij om dit evangelie verdrukking lijd. Het is alsof Paulus wil zeggen: wie wil er hier nu niet om lijden? Want deze werkelijkheid is zo machtig en mooi, dit gaan we niet opgeven, zelfs niet als we gevangen worden genomen om dit evangelie.

Paulus gaat nog een stap verder, want hij weet dat dit evangelie verder gaat ook al zit hij gevangen. Eerst heeft hij het over zijn evangelie, de boodschap die hij predikt en dan heeft hij het over het evangelie dat niet gestopt kan worden. Want het woord van God is niet gebonden door boeien, niets kan het stoppen. En dat is de waarheid, de waarheid kan nooit en te nimmer worden tegengehouden.

Laten we stoppen met ons klagen en jammeren. Het is zo zielig wat we elke keer weer doen, het klagen over de luxe dat we missen of de liturgie die net even anders zou moeten. We leven voor het evangelie en daar moeten we alles voor over hebben. Hij is waardig alle lof en eer, de opstanding van Jezus het keerpunt van ons leven.

2 Timotheus 2

7 Denk na over wat ik zeg, maar laat de Heere u inzicht geven in alle dingen. (2 Timotheus 2:7)

Dit is 1 van de belangrijkste uitgangspunten van de overdenkingen die hier worden gepubliceerd. De overdenkingen hebben niet tot doel om mensen te overtuigen van een bepaalde mening maar mensen aan het denken te zetten. Want uiteindelijk zijn het niet de woorden die mensen moeten aanraken, maar is het de openbaring die van God komt.

We hebben misschien wel van het woord meditatie gehoord, waarschijnlijk hebben we daar niet een al te goed beeld van. We denken dan aan zweverige types die aan het hummen zijn. Maar er is wel degelijk een bijbelse vorm van meditatie en dat is waar Paulus het hier over heeft.

Op het moment dat wij na gaan denken over de woorden van God zijn we net als Nathanael die onder een boom zit. We overdenken de woorden van God en laten daarmee zien dat we werkelijk de waarheid willen weten. Als we altijd maar druk zijn met ons leven en geen tijd nemen om de woorden van God te overdenken laten we duidelijk merken dat we niet geïnteresseerd zijn. Maar op het moment dat we daar wel de tijd voor nemen is het God die ons inzicht zal geven.

Deze overdenkingen zijn niet de sleutel voor een beter geestelijk leven. Het is onze houding, ons verlangen dat God zal beantwoorden met Zijn openbaring. Als wij bereidt zijn om Zijn woorden te overdenken, dan zal God daarop antwoorden. Maar wij zijn aan zet, wij zijn degene die met een open hart moeten verlangen naar Zijn woorden.

Ook al is het in het begin moeilijk, blijf volharden, blijf zoeken naar de waarheid. En God zal ons die geven. Blijf denken over de woorden die God ons gegeven heeft en Hij zal onze ogen openen. Dat is de enige sleutel er is geen geheime methode, er is geen speciale manier van mediteren, het is ons verlangen dat we laten zien door te blijven denken aan Zijn woorden.

2 Timotheus 2

1 U dan, mijn zoon, word gesterkt in de genade die in Christus Jezus is. 2 En wat u van mij gehoord hebt onder vele getuigen, vertrouw dat toe aan trouwe mensen die bekwaam zijn om ook anderen te onderwijzen. 3 Lijd verdrukkingen als een goed soldaat van Jezus Christus. 4 Niemand die in het leger dient, wordt verwikkeld in de zaken van het levensonderhoud, opdat hij hem kan behagen die hem voor de krijgsdienst aangenomen heeft. 5 En ook als iemand aan een wedstrijd deelneemt, krijgt hij geen krans als hij de spelregels niet in acht heeft genomen. 6 De landbouwer die zware arbeid verricht, moet als eerste in de vruchten delen. (2 Timotheus 2:1-6)

Dit is een bemoediging of we het nu willen aannemen of niet, Paulus heeft tot doel om Timotheus te sterken in zijn geloof. Hij moet weten dat hij er niet alleen voor staat, dit werk is niet bedoeld voor mensen die het in hun eentje willen doen. Zelfs Paulus wil dit niet alleen doen en daarom bemoedigt hij Timotheus om ook andere mensen te onderwijzen die er ook op uit kunnen gaan.

Een zendingsorganisatie die opgebouwd is door een bepaalde persoon en daar zijn naam aan het verbonden, heeft deze verzen niet begrepen. Maar ook mensen die alles verwachten van een dominee, hij moet bezoeken afleggen, hij moet mensen trouwen, hebben het ook niet begrepen. Zo werkt het Koninkrijk van God niet.

We zijn met elkaar en moeten daarin groeien. En zo werkte Paulus ook in zijn leven. Hij mocht dan een roeping hebben, maar die roeping bleef hij delen met de mensen die hij aanraakte met het evangelie. En als we dan de voorbeelden zien waar Paulus het over heeft dan zien we dat we daarin gefocust moeten blijven.

Hij heeft het over een soldaat die gefocust moet blijven op zijn werk, iemand anders zorgt wel voor het eten. Een atleet die gefocust moet blijven op de eindstreep maar daarbij niet probeert om vals te spelen. Een landbouwer die hard moet werken mag weten dat hij de eerste zal zijn die er van mag genieten. We hebben een doel, we mogen vooruit kijken, maar het doel is niet dat wij alles alleen voor elkaar moeten boksen.

Laten we gefocust blijven op wat God op ons pad legt, laten we daarin trouw zijn. Laten we samenwerken en de verantwoording delen met andere mensen. Uiteindelijk mogen we weten dat we beloond zullen worden voor het werk dat we hebben ontvangen van God. En dat is de bemoediging, we staan er niet alleen voor, maar het kleine deel dat we mogen doen laten we het met volle overtuiging doen.

2 Timotheus 1

15 Dit weet u dat allen die in Asia zijn, zich van mij afgekeerd hebben. Tot hen behoren Fygellus en Hermogenes. 16 Moge de Heere aan het huis van Onesiforus barmhartigheid bewijzen, want hij heeft mij vaak bemoedigd en heeft zich voor mijn boeien niet geschaamd. 17 Integendeel, toen hij in Rome aangekomen was, heeft hij mij ijverig gezocht, en hij heeft mij gevonden. 18 Moge de Heere hem geven dat hij barmhartigheid vindt bij de Heere op die dag. En hoezeer hij in Efeze gediend heeft, weet u zelf het beste. (2 Timotheus 1:15-18)

In de voorgaande verzen heeft Paulus het er over gehad dat hij zich het evangelie niet schaamt. Het boeit hem niet in wat voor omstandigheden hij zich bevind en zeker niet wat mensen er van vinden. En daar plakt Paulus nu een stukje praktijk ervaring aan vast voor Timotheus. ‘Ik ben het voorbeeld van wat ik je net heb geschreven.’

Maar dat is niet het enige voorbeeld dat Paulus hier geeft. Hij laat Timotheus ook kijken naar de mensen die zich wel voor hem schamen. Mensen die maar niet kunnen begrijpen dat Paulus gevangen zit. Mensen waar hij waarschijnlijk de geestelijke vader van was. Succes gaat niet altijd over rozen in het koninkrijk van God, succes wordt heel anders gemeten.

Dat die mensen zich van hem hebben afgekeerd is hun keuze, niet die van Paulus. Zij moeten zich verantwoorden voor God. Maar Paulus’ hart gaat wel uit naar die mensen die hem blijven helpen ondanks dat het er niet zo goed uit ziet. En dat is ook een hele goede les voor ons christenen in Nederland. Want hoe vaak zien we dat het support voor zendelingen afneemt nadat er misschien niet zoveel gesproken wordt over succes?

Als we als gemeente mensen steunen die werken voor God, moeten we dat onder alle omstandigheden volhouden. Ook als het er even niet goed uit ziet, moeten we doorgaan met het steunen van die mensen. Ook als er nieuwe goede doelen komen die meer populair zijn, moeten we ons blijven afvragen, waarom geef ik?

Zelfs in het geven leven wij in een luxe maatschappij. We willen keuzes hebben, we willen aan het beste doel geven. En na een tijdje willen we weer iets anders kiezen. Laten we daarmee stoppen, laten we achter iemand gaan staan die het nodig heeft. En als we die keuze hebben gemaakt, moeten we daarin volharden.

2 Timotheus 1

12 Daarom onderga ik ook deze dingen. Maar ik schaam mij niet, want ik weet Wie ik geloofd heb, en ik ben ervan overtuigd dat Hij bij machte is mijn pand, bij Hem weggelegd, te bewaren tot die dag. 13 Houd u aan het voorbeeld van de gezonde woorden, die u van mij gehoord hebt, in geloof en liefde, die in Christus Jezus zijn. 14 Bewaar door de Heilige Geest, Die in ons woont, het goede pand, dat u toevertrouwd is. (2 Timotheus 1:12-14)

Misschien kennen we het programma ‘wie van de drie’, een programma waarin 1 persoon de waarheid spreekt en de twee anderen liegen. De vraag is dan wie geloof je? En op deze manier moeten we het woord geloof ook gebruiken in onze relatie met God. Wie geloof je? Op Wie vertrouw je? Is God een leugenaar, maakt Hij er maar een spelletje van?

Voor Paulus is het duidelijk, hij gelooft God, hij vertrouwt er op dat Hij bij machte is. Paulus vertrouwt er op dat God iets heeft voor hem en hij dat zal ontvangen op die grote dag. Het gemis in dit leven weegt niet op tegen dat wat God voor hem heeft klaarliggen. Paulus ondergaat al deze verdrukking omdat hij werkelijk er op vertrouwt dat het niets is vergeleken met wat er voor hem klaarligt.

Dit is een teken van oprecht geloof. Paulus laat met zijn leven zien dat het menens is voor hem. Wat maakt zo’n nieuwe auto nu uit, waarom moeten we een huis met een zwembad, moeten we echt steeds meer geld vergaren? Geloof jij echt dat God bij machte is om iets klaar te hebben liggen voor jou? Jezus is er heel duidelijk over, er wordt een plek voorbereidt voor ons.

Echt geloof gaat verder dan het vertrouwde riedeltje op onze ‘heilige’ zondag. Geloof is als een zaadje dat in ons hart moet gaan groeien. Het onderwijs van God moet dan een plek vinden in ons leven waardoor er naar gaan handelen. Het vertrouwen op God wordt dan de leidraad voor wat we doen. Laten we werken aan dit geloof, een vertrouwen in een God die niet liegt. Zijn woorden zijn onze enige hoop in dit leven en het eeuwige leven.

Laten we bidden tot de Heilige Geest dat we worden beschermd, dat dit zaadje dat in ons groeit niet zal sterven. Want dat is waar Paulus Timotheus toe oproept. Wees sterk in de Heilige Geest, bescherm jezelf tegen de doorns van deze wereld. Werk samen met de Trooster die altijd bij je is om je op het goede pad te leiden. Dit is niet passief wachten op wat de Heilige Geest gaat doen, maar actief de Heilige Geest betrekken bij jouw leven. Geloof jij dat?

2 Timotheus 1

8 Schaam u dan niet voor het getuigenis van onze Heere, en ook niet voor mij, Zijn gevangene, maar lijd met mij verdrukking om het Evangelie, overeenkomstig de kracht van God. 9 Hij heeft ons zalig gemaakt en geroepen met een heilige roeping, niet overeenkomstig onze werken, maar overeenkomstig Zijn eigen voornemen en genade, die ons gegeven is in Christus Jezus vóór de tijden der eeuwen, 10 maar nu is geopenbaard door de verschijning van onze Zaligmaker, Jezus Christus, Die de dood tenietgedaan heeft, en het leven en de onvergankelijkheid aan het licht gebracht door het Evangelie, 11 waarvoor ik aangesteld ben als prediker, apostel en leraar van de heidenen. (2 Timotheus 1:8-11)

Niets weegt op tegen de heerlijke boodschap van het evangelie. In de vorige overdenking hebben we kunnen lezen dat er geen reden is om ons te schamen voor het evangelie en Paulus helpt ons daarbij door ons te wijzen op wat God doet en heeft gedaan. Als wij onze ogen op het heerlijke werk van Jezus richten dan valt elke reden van schaamte van ons af.

Als we deze verzen gebruiken om na te denken over Gods hart, Zijn verlangen en Zijn werken, komen we op een hele mooie plek. God heeft ons namelijk zalig gemaakt en geroepen met een heilige roeping. Hij heeft iets van ons gemaakt dat we niet waren en we zelf ook nooit konden bereiken en daarna heeft Hij ons in die positie een taak gegeven die boven alles uitstijgt, die heilig is.

We moeten kijken naar het leven van Jezus en de kracht waarin Hij wandelde. Soms kijken we een beetje teveel naar de wonderen en tekenen die Hij heeft gedaan, maar als we daarachter kijken, zien we een mens die zalig was. Dan moeten we denken aan al het onderwijs dat Hij aan Zijn discipelen gaf, want dat is het zalige leven waarin hijzelf ook wandelde.

En dat zalige leven van Jezus heeft de dood overwonnen en dat is het leven dat God ook aan ons gegeven heeft. En in dat leven hebben we een heilige roeping ontvangen, een taak die we alleen kunnen volbrengen als we in die zaligheid van Jezus wandelen. Dit is het hele verlangen van God al die tijd geweest, mensen die in dit nieuwe zalige leven wandelen en van daaruit Hem dienen.

Jezus heeft het gebracht, Hij heeft de onvergankelijkheid geopenbaard, het is mogelijk, het is een werkelijkheid dat wij vandaag de dag mogen ervaren. En daar ga we ons niet voor schamen, dat is iets om te omarmen en niet meer los te laten. Dat is het Koninkrijk van God dat wij blijven zoeken in ons leven en niet meer opgeven. En dat moet ons verlangen zijn, juist vandaag.

2 Timotheus 1

8 Schaam u dan niet voor het getuigenis van onze Heere, en ook niet voor mij, Zijn gevangene, maar lijd met mij verdrukking om het Evangelie, overeenkomstig de kracht van God. 9 Hij heeft ons zalig gemaakt en geroepen met een heilige roeping, niet overeenkomstig onze werken, maar overeenkomstig Zijn eigen voornemen en genade, die ons gegeven is in Christus Jezus vóór de tijden der eeuwen, 10 maar nu is geopenbaard door de verschijning van onze Zaligmaker, Jezus Christus, Die de dood tenietgedaan heeft, en het leven en de onvergankelijkheid aan het licht gebracht door het Evangelie, 11 waarvoor ik aangesteld ben als prediker, apostel en leraar van de heidenen. (2 Timotheus 1:8-11)

Schamen is niet slechts een gevoel, het is een handeling waarin we proberen iets te verbergen wat we niet willen laten zien aan de wereld. Op de een of andere manier zijn we bang voor wat mensen over ons zullen denken als ze het wel zien. En dat kan het geval zijn bij ons vertrouwen op God. Want de wereld heeft heel duidelijk laten weten, dat vertrouwen op God achterhaald is.

Het leven van Paulus ziet er radicaal uit, veel mensen zullen niet echt positief over hem hebben gedacht. Het christendom was nog niet geaccepteerd als een echte religie en daarom werd men raar aangekeken. Hier in India zijn christenen ook in de minderheid, ze worden gezien als de minsten op de sociale ladder. Om er echt volmondig voor uit te komen is dus geen pretje, zeker als de familie er niet in meegaat.

In deze situatie is het dus erg gemakkelijk om je te schamen. En Paulus schijnt dan ook een beetje bang te zijn dat Timotheus zichzelf hier tegen wil beschermen. Maar hoe kunnen we hier tegen vechten, hoe kunnen we onszelf stoppen voor het schamen voor het evangelie? Heel makkelijk, gewoon doen wat Paulus hier doet.

Paulus somt namelijk de gigantische werken van God op. Hij wil dat Timotheus daar op gericht blijft, niet kijken naar wat andere mensen zullen gaan denken, maar kijken naar wat God aan het doen is. Want dan valt alle reden voor schamen weg, dan hebben we niets meer te verbergen.

Dit is het antwoord voor onze standvastigheid, dit is het antwoord voor elke aanval op ons leven, Gods heerlijkheid is zoveel groter, Zijn werk in ons leven is zoveel machtiger. Er is geen reden om te twijfelen, er is geen reden om ons te schamen. Een leven in de kracht van God is een leven vol van blijdschap en vrede, omdat Hij aan het werk is in ons. En daarvoor hoeven wij ons niet te schamen, nooit niet.

2 Timotheus 1

6 Daarom herinner ik u eraan de genadegave van God die in u is door de oplegging van mijn handen, aan te wakkeren. 7 Want God heeft ons niet gegeven een geest van vreesachtigheid, maar van kracht en liefde en bezonnenheid. (2 Timotheus 1:6-7)

Zouden we uit deze verzen kunnen concluderen dat als wij wel vreesachtig zijn we op dat moment in ieder geval niet worden geleid door de Heilige Geest? Op de een of andere manier heerst er een soort taboe op de Heilige Geest in onze gemeenten. We schijnen het te hebben, maar we praten er nooit over. En als er over gepreekt wordt dan gaat dat meer in algemene termen, maar het komt niet echt dichtbij.

Zoals Paulus er hier over praat, komt het wel dichtbij. Ten eerste heeft Paulus het over het ontvangen van de genadegave door de oplegging van zijn handen. Blijkbaar vond er een overdracht plaats op het moment dat Paulus voor Timotheus bad en zijn handen op hem legde. Paulus koos er voor op dat moment om Timotheus wat te geven.

Waarschijnlijk had Paulus Timotheus al vele keren aangeraakt, misschien z’n hand geschud of een klop op de schouder, maar dit moment is een geloofsmoment. Paulus had zelf wat ontvangen en dat wilde hij doorgeven in geloof. Hebben wij ook wat dat wij aan andere mensen kunnen doorgeven, zijn wij vol van de Heilige Geest, van Gods genadegave?

Misschien wel, maar dat is niet genoeg, want Paulus heeft het ook over het aanwakkeren van die gaven. Het is niet genoeg om het te ontvangen, daarna moeten we er actief mee aan de gang gaan. En misschien zag Paulus in het leven van Timotheus andere vruchten, vruchten die niets met de genadegave te maken hadden. Paulus heeft het bijvoorbeeld over vreesachtig zijn en dat kan niet als we de Heilige Geest van God in ons leven aanwakkeren.

Want dan wordt de geest een kracht van liefde en bezonnenheid. Sterker nog, op het moment dat de Heilige Geest in ons leven wordt aangewakkerd neemt dat niet onze vrijheid weg, maar het geeft ons juist de vrijheid. We worden niet langer lastig gevallen door negativiteit die ons leven beheerst, maar juist door de vrijheid van ons eigen handelen in de kracht van Gods genade.