Ikzoek.Godshart.nl

Psalm 43

5 Wat buigt u zich neer, mijn ziel,
en wat bent u onrustig in mij?
Hoop op God, want ik zal Hem weer loven;
Hij is de volkomen verlossing van mijn aangezicht en mijn God. (Psalm 43:5)

Waar kijk jij naar uit, wat zijn jouw grootste verlangens? Want dat is wel de vraag die wij onszelf moeten stellen in het leven. Want het zijn die verlangens die bepalen waar ons hart ligt. En waar je hart vol van is, daar stroomt je mond van over. Dus het is best te checken, waar heb jij het altijd over?

Is het het laatste nieuws, is het de nieuwste roddel? Gaat het over de dominee of de liturgie? Of gaat het over het hart van de Vader. Want een echt christen zoekt het koninkrijk van God, het koninkrijk waar Zijn hart ligt. Het koninkrijk van God is geen fysieke plaats, het is daar waar Zijn hart tot uiting komt, Zijn verlangens worden geleefd.

Niet op een wettische manier, maar met het verlangen van ons hart. En als we dat verlangen niet hebben moeten we het voeden. Want dat is wat de wereld constant met ons doet, constant worden wij gevoed met de ‘onschuldige’ verlangens van deze wereld. Het komt overal op ons af, van alle kanten worden we overgoten.

Daarom is het belangrijk om onszelf te voeden met het koninkrijk van God. Mijn ziel wat buig je neer, waarom ben je onrustig? Hoop op God want bij Hem zullen we aankomen, bij Hem mogen we wonen. De volkomen verlossing is in Jezus, onze kracht om een nieuw leven te hebben, een leven in Zijn koninkrijk.

Je verlangens zijn niet aangeboren, ze zijn niet genetisch, ze zijn gevoed. En daarom mogen wij onszelf God voor ogen houden en naar Hem verlangen. Dan raak je er zelf vol van.

Psalm 43

3 Zend Uw licht en Uw waarheid;
laten die mij leiden,
mij brengen tot Uw heilige berg
en tot Uw woningen,
4 zodat ik kan gaan naar Gods altaar,
naar God, mijn blijdschap, mijn vreugde;
en ik U met de harp kan loven,
o God, mijn God! (Psalm 43:3-4)

Wat is voor jou de reden om te bidden? Wat is voor jou de reden dat God moet luisteren naar jouw verlangens? Is het omdat jij het nodig hebt, is het omdat je leven er niet zo leuk uitziet en je wel wat wonderen kunt gebruiken? Want dat is niet waarom de schrijver van deze psalm tot God bidt.

We zien het ook in de psalmen van David, het uiteindelijke doel is om bij God te zijn, in Zijn aanwezigheid te wandelen. En dit verlangen moet de bron zijn van elk gebed dat wij bidden. Natuurlijk als we babies zijn in het geloof dan mogen we echt wel baby gebeden bidden, maar als we volwassen horen te zijn dan moet de basis van ons gebed het verlangen naar God zelf zijn.

En dat is vaak ook de reden dat gebeden wel of niet worden beantwoord. Soms zien we gebeden van nieuwe christenen die gelijk beantwoord worden, we begrijpen het niet, want wij hebben jaren gebeden en nog steeds hebben we geen antwoord. Dat komt omdat bij het volwassen worden we moeten verlangen naar God zelf en niet Zijn beloningen.

Verlang daarom naar het levende water, het vuur, de Heilige Geest, niet omdat het zo leuk is, maar omdat het ons dicht bij God brengt. Zodat we in Zijn aanwezigheid kunnen komen en Hem alle lof en eer mogen geven. Laat dat je verlangen zijn, dan zul je het leven echt vinden. Het leven waar Jezus het over had, het leven dat uit God is.

Psalm 43

3 Zend Uw licht en Uw waarheid;
laten die mij leiden,
mij brengen tot Uw heilige berg
en tot Uw woningen, (Psalm 43:3)

Bidden is veel meer dan je ogen dicht doen en een gebed uitspreken. Omdat het ons vanaf onze geboorte met de paplepel ingegoten is, zien wij bidden als een ritueel voor het eten en tijdens de kerkdienst. Bidden is een soort onderdeel van het leven geworden dat het ontwenningsverschijnselen zou opleveren als we er mee zouden stoppen. En hoe mooi dat ook klinkt, toch is de kans groot dat er maar weinig kracht in ons gebed zit.

Maar God hoort toch? Natuurlijk hoort God, Hij weet zelfs al wat we nodig hebben voordat we bidden. We bidden niet om God te laten weten wat we nodig hebben, we bidden niet om onze dienst meer geestelijk te maken. Bidden is niet het geestelijke sausje dat ons geloof afmaakt. Bidden is een worstelen met het leven dat we zien en het leven dat we in God kunnen hebben. Het is een worsteling tussen onze werkelijkheid en de geestelijke werkelijkheid.

Bidden is een verlangen naar het licht en de waarheid die in God is. En vele christenen zullen dat beamen totdat we er op gewezen worden dat het licht en die waarheid in contrast staat met onze werkelijkheid. Want als dat licht en die waarheid werkelijk in ons leven zou komen dan zal ons leven radicaal veranderen. Dan is het niet meer het leven waar zo veilig zijn en bidden voor de maaltijd. Maar dan is het al het andere in ons leven dat niet klopt met de geestelijke werkelijkheid.

Gebed maakt van ons geen geestelijke mensen. Echt gebed veranderd ons leven zodat ons leven er op gericht is om die waarheid en het licht te ontvangen. God weet alles al, Hij weet al wat wij bidden voordat we het gezegd hebben. Gebed is ons voor Gods troon zetten en laten zien dat het verlangen leeft. God ik wil van U ontvangen, in U wil ik leven. Uit U en U alleen wil ik de waarheid ontvangen.

Psalm 43

1 Doe mij recht, o God,
en voer mijn rechtszaak;
bevrijd mij van het volk zonder goedertierenheid,
van de man van bedrog en onrecht.
2 Want U bent de God van mijn kracht.
Waarom verstoot U mij dan?
Waarom ga ik steeds in het zwart gehuld,
door de onderdrukking van de vijand? (Psalm 43:1-2)

Het lijkt zo dubbel dit vers. Aan de ene kant het vertrouwen en hopen op God aan de andere kant het niet snappen waarom God niet luistert. En dat spanningsveld is tegelijk zo moeilijk en irritant maar ook zo diep en wonderlijk. Want blijkbaar is God geen machine die precies doet wat we Hem vertellen, maar is een relatie waarin God ons door en door kent en handelt vanuit die kennis.

Het ergste dat we kunnen doen in dit dilemma is het opgeven. En helaas hebben veel christenen dat gedaan, beloften die in de bijbel staan schrijven ze toe aan exclusief voor de apostelen. Bidden is meer een vragen staat vrij, maar of je een antwoord krijgt moet je nog maar zien. Maar dat is niet het antwoord op dit dilemma, daarmee beschermen we onszelf alleen maar voor falen. We willen God niet ‘uitproberen’, we durven het niet aan om echt er op te vertrouwen dat Hij wil antwoorden.

Geloven is een weg, niet een statisch moment. Geloven groeit en wordt sterker, geloven gaat door onwetendheid en machteloosheid heen voor het bij het antwoord komt. En dat moeten we ons realiseren, het gaat niet altijd perfect, het komt niet altijd op zijn pootjes terecht. Soms moeten we net even wat verder vallen zodat er een nog groter wonder nodig is.

De schrijver van deze psalm snapt het niet, hij weet dat God rechtvaardig is, hij weet dat God zal antwoorden, maar waarom gaat hij dan nog in het zwart gehuld? Het is een worsteling waar weinig christenen zelfs maar aan beginnen. Het is een weg waar wij liever omheen lopen. Maar het is juist een weg waarin we mogen weten dat God antwoord, Hij hoort en zal ons er uit halen. Het lijkt misschien niet te werken, maar als wij willen groeien in geloof zullen we er toch echt doorheen moeten.

Psalm 42

10 Ik zeg tegen God:
Mijn rots, waarom vergeet U mij?
Waarom ga ik in het zwart gehuld,
door de onderdrukking van de vijand?
11 Met een doodsteek in mijn beenderen
honen mijn tegenstanders mij,
omdat zij de hele dag tegen mij zeggen:
Waar is uw God?
12 Wat buigt u zich neer, mijn ziel,
en wat bent u onrustig in mij?
Hoop op God, want ik zal Hem weer loven;
Hij is de volkomen verlossing van mijn aangezicht en mijn God. (Psalm 42:10-12)

We gaan allemaal door moeilijke tijden en juist in die tijden moeten we op God gericht zijn en blijven. We mogen best een beetje hard zijn voor onszelf. Elke keer die zelfmedelijden het maakt ons zwakke mensen, zwak in geloof. Want zelfmedelijden maakt onze positie en onze emoties belangrijker dan ze in werkelijkheid zijn.

Ja we mogen die vragen stellen, we mogen God vragen waarom het niet goed gaat. Er is helemaal verkeerds aan om die vragen te stellen, maar het gaat fout als het klagen wordt. Als die vragen het lied van ons leven wordt. Want dan is het niet langer een werkelijk verlangen naar God, maar dan is het zelfmedelijden.

Hoop op God en die hoop roept het uit naar God en klaagt niet naar de buren. De hoop op God blijft ver weg van zelfmedelijden en zoekt Gods verlossing. Hoop op God strijd tegen het vast zitten in onze eigen wanhoop en zoekt de hoop die God wil geven.

Wat buigt u neer mijn ziel, hoop op God. De rampspoed is echt, de doodsteek is echt, maar Gods verlossing is altijd groter en sterker. Hij is de hoop waar we op gericht mogen blijven, bij Hem mogen we komen met onze wanhoop om weer hoop te krijgen.

Ja, je problemen zijn echt, maar zwelgen in die problemen lost niets op. Mijn ziel, wees niet bedroefd, hoop in God alleen.

Psalm 42

8 Watervloed roept tot watervloed,
terwijl Uw waterkolken bruisen;
al Uw baren en Uw golven
zijn over mij heen gegaan.
9 Maar de HEERE zal overdag Zijn goedertierenheid gebieden;
‘s nachts zal Zijn lied bij mij zijn,
een gebed tot de God van mijn leven. (Psalm 42:8-9)

Het is poëzie, maar wel poëzie dat een geestelijk leven en een geestelijk verlangen laat zien. En de reden dat dit geestelijk is is omdat het diep gaat, van watervloed tot watervloed. En dat is een geestelijk leven. Dat gaat dieper, dat zoekt plekken en momenten in het leven waar we niet zomaar bij komen.

In de tegenwoordige tijd is alles zo oppervlakkig, van tv tot internet, van het leven van alledag tot de kerkdienst. Er zit geen diepgang in, we hebben liever dat de dominee wat korter preekt zodat we wat eerder naar huis kunnen. En dat we dan thuis de tijd nemen om eens een half uur stil voor God te komen is helemaal teveel gevraagd.

Dat is geen geloof, dat is religie waarin we God niet serieus nemen. We zijn dan christen met het doel om een ticket naar de hemel te krijgen die misschien wel of niet bestaat. En dat is een oppervlakkig christelijk leven dat nog erger is dan de vijf dwaze maagden. Dat is een leven dat niet eens een beetje olie heeft om de Koning te kunnen ontvangen.

Deze verzen spreken van een diep geloof een geloof dat het hele leven omvangt. Het is tijd dat we als christenen beginnen te graven, dieper dan het oppervlakkige. Vergeet even alle theologie en rituelen waar we zo aan vasthouden en ga dieper dan wat het natuurlijke oog ziet. Het leven in God is een geestelijk leven en dat krijgen we er niet automatisch bij, dat is een keuze die we moeten maken.

Watervloed roept tot watervloed, in alle golven van het leven, alles dat over ons heen komt, is het God die diep van binnen zal zingen en een gebed zal doen opstijgen. Het is poëzie, maar het is zoveel meer. Het is graven in een geestelijk leven waarin we God echt mogen ontmoeten.

Psalm 42

7 Mijn God, mijn ziel buigt zich neer in mij,
daarom denk ik aan U
vanuit het land van de Jordaan en het Hermongebergte,
vanuit het laaggebergte. (Psalm 42:7)

Het klinkt misschien niet zo logisch, maar toch is het voor veel mensen heel moeilijk om eerlijk met God te zijn. Ook al weten we dat God alles ziet en dat er geen geheimen voor Hem zijn, we kunnen niet alles voor Zijn troon brengen. We houden dingen achter omdat we het maar niet los kunnen laten. We willen wel bidden maar het blijft summier, want als we eenmaal de poorten van ons hart open zetten dan ziet God wie we werkelijk zijn.

Dit vers doet precies wat een mens moet doen, mijn ziel buigt zich neer in God. Het is niet langer onze ziel die bepaalt hoe wij denken en wat wij doen, het is ons verlangen naar God. Waar we ook zijn en wat we ook doen, het is dit verlangen om God te dienen met heel ons hart en al onze kracht en heel ons verstand dat de basis wordt van ons geloof. En dat is ook waarom Jezus dit van ons verlangde.

Het is tijd dat we eerlijk worden met God, dat we ons hele leven open durven te geven voor Hem. Neem alles in mij, maak mij, vul mij, laat het Uw Woord en Uw kracht zijn dat de basis is van mijn leven. Mijn ziel buigt zich neer, mijn God, U alleen zij alle lof en eer. Wees eerlijk met God, in je zwakheid in het leven dat soms niet overtuigend christen is. God kijkt daar niet naar, Hij kijkt naar de ziel die zich voor Hem durft neer te leggen, open en bloot.

Mijn God, ik leg mijn ziel voor U neer, er zijn geen geheimen, ik wil geen facade geloof. Maak mij oprecht, maakt mijn leven een echt offer voor Uw troon. Mijn zonden zijn altijd voor mij, maar het is U die mij wil reinigen. Ik wil oprecht zijn, ik wil eerlijk zijn en U volgen met alles dat in mij is. Dank U Vader, dat U mij wilt ontmoeten, dat U niet een perfect plaatje wil maar een nederig hart. Hier ben ik, neem mijn leven en maak het rein.

Psalm 42

6 Wat buigt u zich neer, mijn ziel,
en bent u onrustig in mij?
Hoop op God, want ik zal Hem weer loven
voor de volkomen verlossing van Zijn aangezicht. (Psalm 42:6)

We mogen echt wel strijden tegen onszelf. Het klinkt misschien heel raar en vele van ons hebben vrede gesloten met onze emotionele kant. Alsof we onze emotionele kant altijd maar goed moeten stemmen, luisteren we gehoorzaam als onze emoties weer eens opspelen.

En misschien zie je het helemaal niet meer zo dat we onszelf kunnen scheiden van onze emotionele invloed. Heb jij het idee dat je 1 persoon bent en dat je helemaal niks te onderhandelen. Maar het is echt mogelijk om onze emoties te overstijgen, zij horen nooit en te nimmer de baas te zijn.

En daarom is het helemaal niet raar wat de psalmist hier doet. Want hij weet diep van binnen dat hij niet moet luisteren naar zijn ziel, naar de emoties die door zijn leven gieren. Wees stil, want het is niet de waarheid, het is niet hoe mijn toekomst er uit ziet.

Wees stil, wees niet ongerust, hoop op God, want in Hem zul je wandelen. En het zijn deze woorden die onze ziel nodig heeft. Vergeet even de situatie waarin je zit, hoe hopeloos het er ook uitziet. Zie op Hem, de Heer van jouw leven, Hij kan je verlossen, bevrijden en liefde geven die je nog nooit hebt ervaren.

Laat Gods woorden in jou spreken, je emoties gieren heen en weer, je kunt er niet op vertrouwen. In God is de waarheid en Hij is waard om op te vrouwen. Mijn ziel, heb geen angst, het is de Heere die mij nooit laat gaan.

Psalm 42

5 Hieraan denk ik
en ik stort mijn ziel in mij uit:
hoe ik meeging in de stoet
en met hen optrok naar Gods huis,
onder luide vreugdezang en lofliederen:
een feestvierende menigte. (Psalm 42:5)

Herinneringen over ons leven met God zijn in het geloof heel belangrijk, ze kunnen ons geloof namelijk sterken op het moment dat het even wat minder gaat. We kunnen dan terugkijken naar dat moment dat we echt dicht bij Hem waren. Misschien hebben we wel die ervaring gehad en weten we elke keer weer dat God niet opgeeft, toen deed Hij het ook.

De psalmist kijkt ook terug op die momenten dat hij voluit bezig was met de dingen van het koninkrijk van God. Toen was hij vol vreugde en vol lofzang over de heerlijkheid van God. Hij ging mee in de stoet, hij was onderdeel van een groot moment in de relatie tussen het volk Israel en de Heere.

Dat is het moment voor hem dat kracht geeft, het moment waarop alles over de heerlijkheid van God ging. Nu is hij dorstig, nu verlangt hij daar naar. Misschien gaat het nu niet zo slecht met jouw leven, juist dan is het het moment om je leven te vullen met deze ervaringen. Richt je op wat God aan het doen is, nu is het nog makkelijk, nu is er weinig twijfel.

Creëer voor jezelf momenten waaraan je kunt denken als het moeilijker wordt. Dit doe je door nu te zoeken naar het Koninkrijk van God, nu bezig te zijn met wat hemels van belang is. Wacht niet tot je wanhopig bent, dan is het te laat, dan heb je niets om aan terug te denken.

Geloof is een wandel, een ervaring in vertrouwen op God. Laten we meegaan in de stoet van mensen die oprecht God zoeken. En die stoet is niet de mensen naar de kerk gaan, het zijn de mensen die oprecht bezig zijn met het leven in God. Daar moet je wezen.

Psalm 42

4 Mijn tranen zijn mij tot voedsel,
dag en nacht,
omdat zij de hele dag tegen mij zeggen:
Waar is uw God? (Psalm 42:4)

Is dit alleen voor emotionele mensen? Inderdaad mensen die gevoelig zijn kunnen zich hier beter in vinden en toch is dit niet alleen voor gevoelige mensen. Jezus leerde ons dat we de God moeten lief hebben met heel ons hart, met al onze kracht en als ons verstand. En daar horen ook de emoties van het leven bij.

Het probleem is vaak dat onze rationaliteit in de weg staat. We doen het af als onzinnig of niet belangrijk en dat is eigenlijk het hele gevaar van onze dogma’s. Want wat die theologie eigenlijk doet is het geloof op een afstand brengen waardoor het helemaal niet meer persoonlijk wordt.

Want welk onderdeel van jou geloof wordt persoonlijk, welk onderdeel gaat pijn doen als het wordt afgepakt? Of moeten we daarmee wachten totdat we de dood in de ogen kijken? Geloof is persoonlijk, geloof hoort bij jouw hart, bij jouw emoties. Vergeet even de dogma’s, het gaat om jou en God, die relatie en God kun je dan niet in een doosje en proberen te analyseren, God moet jouw hart aanraken.

En daar komen deze verzen vandaan, een geraakt hart dat naar God verlangt. Een geraakt hart dat iets mist en het daarom uitschreeuwt. Dogma’s kun je niet missen, maar God wel en daar moeten we aan gaan werken. Zoek Hem, dan komen die tranen vanzelf. Hij is het waar jij naar mag verlangen met heel je hart, met al je kracht en heel je verstand.