1 Een psalm van David, voor de koorleider, met een snaarinstrument.
2 O God, luister naar mijn roepen,
sla acht op mijn gebed.
3 Van het einde van het land roep ik tot U,
nu mijn hart bezwijkt;
leid mij op een rots
die voor mij te hoog zou zijn.
4 Want U bent een toevlucht voor mij geweest,
een sterke toren tegen de vijand.
5 Ik zal in alle eeuwigheid in Uw tent verblijven,
mijn toevlucht zoeken in de schuilplaats onder Uw vleugels. Sela (Psalm 61:1-5)
We kunnen het misschien niet geloven, maar David duidelijk wel. In God kunnen we dingen doen die we uit onszelf niet zouden kunnen. En daar hebben we echt geloof voor nodig, dan hebben we niets meer aan al onze theologie en dogma’s. Het enige wat dan nog nodig is, is geloof. Vertrouwen op de God van hemel en aarde die meer kan doen dan wij ons kunnen voorstellen.
Op het moment dat ons hart bezwijkt, dat is het moment dat God iets doet wat voor ons onmogelijk is. Een berg die te hoog is, wat een heerlijke boodschap. Jezus heeft het over bergen verzetten en nog zoveel meer wonderen die in ons leven mogen gebeuren, wanneer gaan wij het geloven?
Roep het uit naar God, ga alleen in je kamer zitten en praat met Hem. Ga wandelen in het bos, zoek Hem, zoek het koninkrijk van God, zoek het echte christendom. Want er is zoveel meer dan wat we nu hebben, er zoveel meer dat God wil doen in jouw leven. Meer dan je je kunt inbeelden.
Echt geloof begint bij het onmogelijke, waar onze verbeelding stopt, daar begint het wonder van God. Het is echt, het is geen sprookje. Het leven dat Jezus had en aan ons geeft is het leven waarvoor jij geboren bent. Een leven op de hoogste bergen.