1 En toen besloten was dat wij naar Italië zouden varen, gaven zij Paulus en enkele andere gevangenen over aan een hoofdman over honderd, van wie de naam Julius was, van de keizerlijke afdeling. 2 En omdat wij langs de kustplaatsen van Asia wilden varen, gingen wij aan boord van een Adramytteens schip en voeren weg. Aristarchus, een Macedoniër uit Thessalonica, was bij ons. 3 En de volgende dag kwamen wij aan in Sidon. En Julius, die Paulus vriendelijk behandelde, stond hem toe naar de vrienden te gaan om door hen verzorgd te worden. 4 En nadat wij daarvandaan weggevaren waren, voeren wij onder Cyprus langs, omdat de wind tegen was. 5 En toen wij de zee waarlangs Cilicië en Pamfilië liggen, overgevaren waren, kwamen wij aan in Myra in Lycië. 6 En de hoofdman, die daar een schip gevonden had uit Alexandrië dat naar Italië voer, liet ons daarin overstappen. 7 En omdat wij vele dagen maar langzaam vooruitkwamen en wij nauwelijks ter hoogte van Knidus gekomen waren, doordat de wind het ons niet toeliet, voeren wij onder Kreta langs, ter hoogte van Salmone. 8 En nadat wij daar nauwelijks voorbijgezeild waren, kwamen wij in een plaats die Schone Havens genoemd wordt, waar de stad Lasea dicht bij lag. (Handelingen 27:1-8)
Eindelijk is daar het moment dat Paulus op reis gaat naar Rome. Misschien kunnen we het ons nog herinneren, maar voor Paulus was het meer dan twee jaar geleden dat God hem had gezegd dat hij naar Rome zou gaan. Dat het zo lang zou duren wist hij op dat moment niet en ook deze reis lijkt weer niet zo voorspoedig te gaan.
Het gebeurd heel vaak dat de belofte die God geeft lang op zich laat wachten. Denk aan Abraham die Izak pas in zijn armen mocht hebben toen hij oud was. Lang had hij op de vervulling moeten wachten, maar God bleef trouw aan Zijn belofte. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden waarbij de tijd een beproeving lijkt te zijn.
We moeten ons realiseren dat het niet gaat om de beloften zelf, het gaat God in de eerste plaats om ons vertrouwen op Hem. Want zo gauw we ons gaan richten op de belofte zien we dat de motivatie voor onze relatie met God niet meer zuiver is. Zeker in onze fastfood maatschappij willen we alles per direct hebben, maar zo werkt het niet in het Koninkrijk van God.
God zal doen wat Hij heeft beloofd en daar hoeven we niet aan te twijfelen. Hoe lang het ook gaat duren en in welke vorm de vervulling ook komt, God is altijd trouw. In Hebreeen 11 gaat de schrijver zelfs zover door te laten zien dat er mensen zijn in het verleden die niet eens de vervulling van de beloften hebben gezien en toch bleven ze vertrouwen.
Paulus is op weg zoals God had gezegd. Misschien had Paulus een ander idee, misschien had hij onderweg nog even wat gemeenten willen bezoeken. Maar Paulus is nu onderweg als een gevangene, is dat hoe God Zijn beloften vervuld? Daarom moeten we nooit kijken naar de beloften, maar altijd blijven kijken naar de God van de beloften. Dan mogen we weten dat Hij trouw is en altijd bij ons is, de vervulling komt vanzelf.