13 En Paulus en zij die bij hem waren, voeren van Pafos weg en kwamen in Perge aan, een stad in Pamfylië. Maar Johannes verliet hen en keerde terug naar Jeruzalem. 14 En zij gingen vanuit Perge het land door en kwamen in Antiochië in Pisidië; en zij gingen op de dag van de sabbat de synagoge binnen en gingen daar zitten. 15 En na het voorlezen van de Wet en van de Profeten lieten de hoofden van de synagoge tegen hen zeggen: Mannenbroeders, als er bij u een woord van bemoediging voor het volk is, spreek dan. (Handelingen 13:13-15)
Wat er hier gebeurt is in India veel vanzelfsprekender dan in Nederland. De diensten in Nederland hebben wij heel sterk afgerasterd, we houden niet van verassingen. Ook degene die preekt moet een bepaalde kwalificatie hebben voordat diegene mag preken. En dat is waar naar gekeken wordt voordat we iemand op de kansel toelaten.
Paulus was alweer klaar in Pafos en ging naar de volgende stad. En natuurlijk gaat hij daar eerst naar de synagoge, dat is waar Zijn God wordt aanbeden. Elke andere tempel zou leeg voelen voor hem maar een synagoge is de plek waar de God van Jezus wordt aanbeden. En juist daar moeten ze als eerste weten dat Jezus de Zoon is van hun God.
Nadat er uit de boeken was gelezen gaven de leiders het spreekgestoelte over aan iemand die een bemoedigend woord had. En dat is heel gedurfd, zeker als er net een Paulus de zaal is binnen gekomen. Maar het was normaal, want als gemeente kunnen we elkaar bemoedigen, we zijn niet afhankelijk van mensen die theologie hebben gestudeerd. We zijn afhankelijk van de woorden die God wil spreken en dat hoeft echt niet alleen uit de mond van iemand die afgestudeerd is te komen.
De synagoge geeft ons eigenlijk een mooi voorbeeld voor hoe wij het ook kunnen doen. En de eerste gemeenten kwamen ook op zo’n manier bij elkaar. Ze gingen door met hoe de joden bij elkaar kwamen. Elkaar bemoedigend met geestelijke gezangen, met profetische woorden en ga zo maar door.
Zeker als we de brief aan de gemeente van Korinthe lezen dan zien we dat de gemeente een hechte groep mensen is die samen komt. De een heeft een woord, de ander een lied en weer een ander een profetisch woord. Iedereen is dan van belang, iedereen kan een gedeelte van wat God wil vertellen uitdragen. Het klinkt misschien gevaarlijk in onze oren, maar dit is wel het ideaal. Een groep mensen die allemaal vol zijn van de Heilige Geest.