14 Maar Petrus, die daar met de elf andere apostelen stond, verhief zijn stem en sprak tot hen: Joodse mannen en u allen die in Jeruzalem woont, dit moet u bekend zijn en laat mijn woorden tot uw oren doordringen: 15 deze mensen zijn namelijk niet dronken, zoals u vermoedt, want het is pas het derde uur van de dag. (Handelingen 2:6-11)
Een vrij naïeve reactie van Petrus op de aantijging dat zij dronken zouden zijn. Want alles wat Petrus er over zegt is dat het niet de tijd is om dronken te zijn. Blijkbaar waren er in die tijd geen mensen die vroeg in de morgen al aan de alcohol zaten. En dit is alles wat hij daarover kwijt wil want de verzen die volgen gaan over de werkelijke betekenis van wat er hier gebeurt.
Maar het feit is wel dat Petrus reageert, hij staat op als de leider van de elf apostelen om de menigte die daar is samengekomen toe te spreken. Dit moet een mooi moment zijn geweest voor Jezus. Dit is waarom zij Zijn discipelen waren, dit is wat ze moesten leren zodat ze Zijn werk konden voortzetten.
Petrus staat op en laat de menigte weten wat de werkelijke betekenis is van wat hier gebeurt. Hij wil niet dat de mensen onwetend blijven, ook is er geen verlangen om even lekker van dit moment te genieten. Petrus begrijpt dat dit moment door God geregisseerd is en dat hij nu zijn verantwoording moet nemen.
In hem is nu het verlangen om God te openbaren aan deze mensen, om de werken van God uit te leggen. Deze mensen moeten weten wat er hier gebeurd. Die enkele spotters die zeggen dat ze dronken zijn krijgen het commentaar dat hen toekomt, daarna begint Petrus met een preek die de ogen van de mensen moet openen.
Luister, luister heel goed, open je oren. Dit is nieuws is van levensbelang, dit nieuws moet iedereen te weten komen. En dat is wat we horen in de stem van Petrus. Hebben wij ook deze overtuiging, zijn wij ons er van bewust dat wij een openbaring hebben die gedeeld moet worden? De wereld moet weten wat de waarheid is. En dat moet ons verlangen zijn.