Het werkelijke feest

Handelingen 2

1 En toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eensgezind bijeen. 2 En plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en dat vervulde heel het huis waar zij zaten. 3 En aan hen werden tongen als van vuur gezien, die zich verdeelden, en het zat op ieder van hen. 4 En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken. (Handelingen 2:1-4)

Wat moeten we ons hierbij voorstellen? Het is pinksterfeest, in Jeruzalem zijn de joden bij elkaar om dit feest te vieren. Maar in deze zelfde stad in een kamer zitten een hoop mensen die vol verwachting aan het bidden zijn. Ze nemen geen deel aan het feest omdat Jezus hen had verteld te wachten op de belofte van de Vader.

En dan begint het feest voor deze volgelingen van Jezus pas echt. Dan is er een geluid als van een harde wind te horen en tongen van vuur zijn zichtbaar op de hoofden van de mensen. Waarschijnlijk kunnen ze het vuur niet boven hun eigen hoofd zien maar ze zien wel al die andere tongen op de hoofden van de andere mensen. Zoals Lukas het beschrijft lijkt het te gaan als een lopend vuurtje van de een naar de ander.

Maar het blijft niet alleen aan de buitenkant hangen, Lukas beschrijft het als een vervullen. Wij nuchtere Nederlanders hebben hier misschien niet zoveel met deze beschrijving, wij vinden dat we vooral met beide benen op de grond moeten blijven staan. En toch heeft Lukas het over een vervullen, blijkbaar vult hun leven zich met een kracht die voelbaar is. En dat zal echt geen slecht gevoel zijn geweest, het zal een gevoel van vrede, blijdschap, rust en kracht zijn geweest.

En we kunnen wel doen alsof het een leuk verhaal is dat we met Pinksteren weer eens aanhalen, maar daarvoor is het hier niet beschreven. Dit is het moment dat er een nieuwe tijd aanbreekt, een tijd waarin wij Gods hand zullen ervaren op ons leven. Een vervulling van ons leven waarvan we niet kunnen doen alsof. Het is een werkelijkheid dat God ons wil geven en wij ook werkelijk zullen ervaren.

Jezus is niet gestorven om ons alleen een beetje van onze zonden te wassen, Jezus is gestorven zodat wij ook onderdeel kunnen zijn van wat hier gebeurd. Wij zijn gewassen om daarna vervuld te worden met Zijn Heilige Geest, wij moeten nu tempels worden van Zijn aanwezigheid. En zo moeten wij dit lezen, het moet ons hongerig maken naar de echtheid van Zijn kracht.

This entry was posted in 42 Lukas. Bookmark the permalink.