17 De zeventig zijn teruggekeerd met blijdschap en zeiden: Heere, zelfs de demonen zijn in Uw Naam aan ons onderworpen. 18 Hij zei tegen hen: Ik zag de satan als een bliksem uit de hemel vallen. 19 Zie, Ik geef u de macht om op slangen en schorpioenen te trappen en de macht over alle kracht van de vijand; en niets zal u schade toebrengen. 20 Verblijd u echter niet daarover dat de geesten aan u onderworpen zijn, maar verblijd u erover dat uw namen opgeschreven zijn in de hemel. (Lukas 10:17-20)
Zo ook de zeventig komen met succesverhalen terug. Zelfs de demonen luisterden naar hen. In de geestelijke wereld zag Jezus zelfs satan als een bliksem uit de hemel vallen. Dat betekent tenminste dat de macht van satan aan het breken is. En dan nog geeft Jezus extra bevestiging aan de zeventig over nog meer macht.
Ze hebben de macht om op slangen en schorpioenen te trappen en de macht over alle kracht van de vijand, niets zal hen schade toebrengen. Maar Jezus wil daar ook gelijk balans in brengen. Want deze macht hebben ze niet om op gericht te zijn, onze werkelijke focus moet blijven op onze zaligmaking, onze namen die geschreven zijn in de hemel. Daar moet onze blijdschap zijn.
We kunnen teveel gericht zijn op deze macht die Jezus ons wil geven. Onze gedachte is dan dat onze gemeente toch wel echt een gemeente is omdat het de geestelijke gaven accepteert. Wij zijn wel echt christenen want wij geloven echt dat we deze macht hebben ontvangen. Dat is niet waarom Jezus deze macht geeft. Wij moeten net als alle andere christenen gewoon blij zijn dat onze naam in de hemel is geschreven.
Maar er is ook een andere kant. Als we meer uit de behouden hoek komen dan is deze tekst vreemd voor ons. Hoe kan Jezus nu ons zondaren deze autoriteit geven? Wij kunnen toch geen macht hebben over alle kracht van de vijand? Dat is toch alleen God die deze macht heeft? Ik ben gered, mijn naam is geschreven in de hemel en dat is genoeg voor mij.
Maar ook dan maken we een denkfout, ook dan proberen we de verantwoordelijkheid die Jezus ons wil geven te ontwijken. Want Jezus wil ons wel degelijk macht geven. Dat is de bewoording die Jezus hier gebruikt. En elk excuus dat deze macht minimaliseert is een excuus om geen verantwoordelijkheid te nemen.
Er is een balans en die balans moeten we goed bewaken. We kunnen niet weglopen voor wat God van ons vraagt om te doen hier op aarde. Aan de andere kant is het alleen een taak die God ons geeft en moeten wij gericht zijn op onze eigen plek in het Koninkrijk van God.