37 Het gebeurde de volgende dag, toen zij van de berg afdaalden, dat een grote menigte Hem tegemoet kwam. 38 En zie, een man uit de menigte riep: Meester, ik bid U, kijk toch naar mijn zoon, want hij is mijn enig kind. 39 En zie, een geest grijpt hem en meteen schreeuwt hij; en hij doet hem zo stuiptrekken dat hij schuim op zijn mond krijgt; hij gaat nauwelijks bij hem vandaan en mishandelt hem. 40 En ik heb Uw discipelen gevraagd hem uit te drijven, maar zij konden het niet. 41 Jezus antwoordde en zei: O ongelovig en ontaard geslacht, hoelang zal Ik nog bij u zijn en u verdragen? Breng uw zoon hier. (Lukas 9:37-41)
Hebben de discipelen nu opeens geen geloof meer? Een tijdje geleden werden ze er nog op uitgestuurd om zieken te genezen en demonen uit te werpen en nu lukt het hen niet eens om één jongen die bezeten is te bevrijden. Het eerste dat hier gelijk opvalt is dat geloof zo flexibel is, het is niet zo statisch als we doen voorkomen.
De vraag: ‘geloof jij?’, is een moment opname en niet een levensvraag. Als we vragen aan iemand of diegene gelooft dan willen we eigenlijk weten of diegene christen is. Maar als we naar dit tekstgedeelte kijken dan kunnen we geloof zo niet gebruiken. Want geloof is wat we laten zien bij elke beslissing die we maken. Geloof wordt zichtbaar op het moment dat we voor een probleem staan en we moeten vertrouwen op God.
De discipelen waren volgelingen van Jezus, maar op dit moment hadden ze geen geloof om deze jongen te bevrijden van een demon. Als we geloof op deze manier gaan bekijken verandert ons leven. Want dan kijken we niet meer naar onze identiteit als christen, maar dan gaan we kijken naar wat wij doen. Dan worden de daden in ons leven belangrijk, dan vragen we ons af, of wat we doen, uit vertrouwen op God is.
Jezus noemt deze discipelen een ongelovige en ontaarde generatie. Als we kijken naar de betekenis van het woord ‘ontaard’ dan wil Jezus zeggen dat ze elk contact met de werkelijkheid verloren hebben. Ze begrijpen niet meer hoe het leven werkelijk in elkaar zit. En wie kan dat beter begrijpen dan Jezus die tot ons gekomen is van de Vader, die meer mens is geworden dan elk van ons. Jezus weet wat het betekent om werkelijk mens te zijn zoals God dat bedoeld heeft.
De wereld denkt dat rijkdom, luxe, entertainment, feesten, drinken, genieten van elke dag, het werkelijke leven is. We leven maar één keer en daar moeten we van genieten. Maar zoals de drie discipelen die op de berg met Jezus even hebben geproefd van het Koninkrijk van God, zo moeten wij ook proeven en weten dat de wereld ontaard is.
Zijn wij ook niet ontaard, weten wij ook niet wat het werkelijke leven is, is onze perceptie van het werkelijke leven zoals Jezus dat had niet compleet vertroebeld en begrijpen wij eigenlijk helemaal niet waar Jezus het over heeft? Zijn wij ook niet ontaard van die werkelijkheid die Jezus Zijn discipelen wilde leren?