Vervolging?

Lukas 8

13 Zij bij wie op de rots gezaaid wordt, zijn zij die het Woord met vreugde ontvangen, wanneer zij het gehoord hebben. Maar dezen, die maar voor een bepaalde tijd geloven, hebben geen wortel, en in een tijd van verzoeking worden zij afvallig. (Lukas 8:13)

In ons ‘vrije’ land worden we nogal snel boos als er in andere landen christenen worden vervolgd. We tekenen petities zodat de politiek druk zet op die landen om vooral maar de christenen niet te vervolgen. We zijn verbolgen, hoe kunnen ze dit ons christenen aandoen.

In de vorige overdenking hebben we in dit vers gezien dat er mensen zullen zijn die het Woord van God met een blij hart accepteren, maar op het moment dat het puntje bij paaltje komt dan deinst men toch terug. En in deze context is kerkverlating helemaal niet zo erg, want op deze manier blijven vanzelf de mensen over die het Woord van God wel willen accepteren.

In deze overdenking kijken vanuit dezelfde positie naar christenvervolging. Want is het wel zo slecht als wij zeggen dat het is? Is het wel zo’n ramp dat moslimextremisten christenen onthoofden? Menselijk gezien is het natuurlijk niet leuk, we voelen met ze mee, we zouden zelf niet graag in hun schoenen staan.

20 Herinner u het woord dat Ik u gezegd heb: Een slaaf is niet meer dan zijn heer. Als zij Mij vervolgd hebben, zullen zij ook u vervolgen; als zij Mijn woord in acht genomen hebben, zullen zij ook het uwe in acht nemen. (Johannes 15:20)

Maar Jezus heeft ons al gewaarschuwd, als ze Hem al niet met rust hebben gelaten, waarom zouden ze dan Zijn volgelingen wel met rust laten. En zo moeten we hier naar kijken, want alleen bij degene bij wie het Woord van God werkelijk wortel is gaan schieten zullen blijven staan. En in welke kerk zullen er meer mensen zitten met een stenen ondergrond, in het ‘vrije’ Nederland of in Noord Korea?

Wij maken ons druk om de verkeerde dingen, wij willen vrijheid van meningsuiting, wij willen vrijheid van religie. Maar in werkelijkheid moeten wij ons heel ergens anders druk om maken, is onze ondergrond wel werkelijk goed? Hoe zullen wij reageren op het moment dat er een pistool tegen ons hoofd wordt gehouden en ons wordt gezegd om Jezus te ontkennen?

We moeten ons geen zorgen maken over kerkverlating of christenvervolging, zolang Jezus nog niet terug is gekomen zal het er altijd zijn. Of het nu in de vorm van geweld of in de vorm van westerse luxe is, het werkelijke koninkrijk van God zal nooit worden geaccepteerd. Wij moeten ons richten op ons hart, kan het zaad in ons leven wortel krijgen, de preek van de laatste samenkomst, groeit het in ons hart?

This entry was posted in 42 Lukas. Bookmark the permalink.