6 Maar laat hij er in geloof om vragen en daarbij niet twijfelen. Immers, wie twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind voortgestuwd en op- en neergeworpen wordt. 7 Want zo iemand moet niet denken dat hij iets ontvangen zal van de Heere. 8 Hij is een dubbelhartig man, onstandvastig in al zijn wegen. (Jakobus 1:6-8)
Standvastigheid is een kernwoord voor onze tijd hier op aarde. Jezus heeft deze boodschap aan de 7 gemeenten van Klein-Azië ook gegeven. Ze moeten vasthouden aan wat ze hebben ontvangen en als ze blijven volharden zullen ze de beloning ontvangen die Jezus voor hen heeft klaarliggen.
Over geloof zouden we eigenlijk niet moeten nadenken, want zo gauw we er over nadenken komt er twijfel. Op het moment dat we een afweging moeten maken, kan het verschillende kanten op gaan. Als we vasthouden aan wat we geleerd hebben, dan blijft het geloof standvastig staan.
Jakobus is vrij direct daarin. Iemand die soms dit en soms dat denkt hoeft niet te denken dat hij ook maar iets zal ontvangen. Deze persoon hinkelt op twee gedachten en is niet standvastig in al zijn wegen. Wij moeten onze gedachtegang niet op en neer laten gaan, we moeten vasthouden aan wat Jezus ons vertelt en daar mee aan de wandel gaan. Want dat is geloven als een kind.
Vertrouwen op God bijt zich vast in de boodschap die Jezus ons gegeven heeft. De boodschap dat de Vader antwoordt op een ieder die vraagt. Vertrouwen houdt vast aan de openbaring die God aan ons heeft gegeven over zijn welwillendheid om ons tot dienst te zijn in ons leven. God is met ons bezig, Hij is vol van verlangen om ons te helpen, alles wat Hij vraagt is ons vertrouwen daarop.
Standvastig zijn is gericht zijn op God alleen, in al je verlangen. Standvastig zijn is blijven staan op je openbaring van God. Standvastig zijn blijft hopen op God, dat Hij het antwoord is op alles in je leven. Standvastig zijn weet God altijd te vinden, in alle omstandigheden.