Geen enkel onderscheidt

1 Johannes 1

8 Als wij zeggen dat wij geen zonde hebben, misleiden wij onszelf en is de waarheid niet in ons. 9 Als wij onze zonden belijden: Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid. 10 Als wij zeggen dat wij niet gezondigd hebben, maken wij Hem tot leugenaar en is Zijn woord niet in ons. (1 Johannes 1:8-10)

In dit gedeelte valt er nog een ding op. Nadat we gezien hebben dat de vergeving en de verlossing van de zonde altijd hand in hand moeten gaan, zien we de hand achter deze vergeving en verlossing.

Want Johannes heeft God leren kennen doordat Jezus Hem heeft geopenbaard. Johannes weet dat deze woorden (beloften) te maken hebben met het karakter van God. Dit zijn geen dogma’s, dit heeft te maken met Wie God is. De vergeving en verlossing van de zonde is er niet omdat God zo’n wet heeft gemaakt maar omdat Hij het verlangt heeft.

God heeft een verlangen om te verlossen en te bevrijden. Johannes weet dat een ieder die zijn/haar zonden belijdt aangenomen zal worden door God. Want God is getrouw en rechtvaardig. God heeft een hart dat trouw is aan Zijn woord, die rechtvaardig in Zijn handelen.

God maakt geen onderscheidt in het aannemen van mensen in vergeving. Het enige onderscheidt dat God maakt is dat wij voor Hem moeten komen, nederig en dat we erkennen dat we Hem nodig hebben voor de verlossing van onze zonden.

Hoor deze blijde boodschap, de enige eis die God heeft is dat wij ons naar Hem toekeren voor hulp. God kijkt nergens anders naar. Niet naar ons geslacht, niet naar onze huidskleur, geen enkele andere eis heeft Hij, dan dat wij durven te zeggen dat we Hem nodig hebben.

Dit beeld komen we ook vaak tegen in het oude testament. God die altijd met Zijn armen open staat om ons te ontvangen. En de enige eis is dat we ons tot Hem keren. Wat een boodschap, wat een evangelie waarin wij mogen leven. Zijn kracht mag in ons leven komen als we er om vragen. Wat houdt je tegen? Trots?

This entry was posted in 62 1 Johannes. Bookmark the permalink.