10 Simon Petrus dan, die een zwaard had, trok dat, trof de slaaf van de hogepriester en sloeg zijn rechteroor af. En de naam van de slaaf was Malchus. 11 Jezus dan zei tegen Petrus: Steek uw zwaard in de schede. De drinkbeker die de Vader Mij gegeven heeft, zal Ik die niet drinken? (Johannes 18:10-11)
Hoe vaak pakken wij het zwaard er niet bij? Ik begrijp de gevoelens van Petrus heel erg goed, we willen zo graag succes voor het koninkrijk van God. Maar als dat succes lijkt kapot te vallen, dan is er niets meer dat blijft staan.
Petrus heeft alles gegeven voor het evangelie dat Jezus heeft gepredikt. Hij heeft zijn huis en gezin verlaten om Jezus te volgen. Hij is bevlogen in zijn toewijding aan Jezus. Maar nu lijkt dat allemaal in elkaar te storten, daarom begint Petrus onlogische dingen te doen.
In z’n eentje wil hij met een zwaard de soldaten aanvallen. Net nadat Jezus Zijn macht heeft laten zien, wil hij toch ook zijn eigen steentje bijdragen. Hoezeer Petrus ook toegewijd is aan Jezus, hij maakt een grote fout. Net als de opmerking waarmee hij Jezus terecht wilde wijzen, wil hij nu met zijn daad voorkomen dat Jezus wordt gearresteerd.
Maar de toewijding van Jezus is groter, Hij wil met alles dat in Hem is de beker drinken die de Vader Hem geeft. Jezus geeft niet op, Hij doet de wil van de Vader.
En daar is het contrast tussen Jezus en Petrus. Petrus is nog niet zover dat Hij denkt aan de wil van de Vader. Hij denkt aan het succes in deze wereld. Maar Jezus denkt alleen maar aan de wil van de Vader, de drinkbeker die Hij moet drinken pakt Hij aan.
Wat is jouw drinkbeker, of loop je nog met het zwaard te zwaaien? Het is niet moeilijk, als we gericht zijn op God en Zijn weg verlangen dan zullen we weten wat God van ons verlangt. Jezus is er helemaal voor gegaan, gaan wij ook voor Hem?