Jezus de Messias ontmoeten

Johannes 4

25 De vrouw zei tegen Hem: Ik weet dat de Messias komt (Die Christus genoemd wordt); wanneer Die gekomen zal zijn, zal Hij ons alles verkondigen. 26 Jezus zei tegen haar: Ik ben het, Die met u spreek. (Johannes 4:25-26)

Uit het antwoord van de vrouw kan ik opmaken dat ze de laatste opmerkingen over de geest niet begreep. Het wordt haar allemaal een beetje teveel en als antwoord wil ze Jezus de mond snoeren. In andere woorden zegt ze: ‘Ik heb wel genoeg gehoord, het gaat me een beetje boven de pet. Laat de Messias die gaat komen het ons maar uitleggen.’

Maar wat wil het toeval, ze zit te praten met de Messias. Eindelijk komt het gesprek tot de kern, Jezus de Messias die haar het levende water kan geven. Als we echt willen nadenken over het leven in God, dan moeten we uitkomen bij de Messias die ons wil overladen met de gaven van God.

Wij moeten de Messias ontmoeten zoals deze vrouw Hem ontmoet. We moeten realiseren dat we Hem nodig hebben om de Vader te begrijpen. De Messias is de weg naar de Vader. Als we echt het evangelie willen begrijpen moeten we naar Jezus toegaan en Hem alles aan ons laten uitleggen. Jezus die ons de Vader kan laten zien.

Het gesprek tussen de Samaritaanse vrouw en Jezus heeft misschien een tijdje geduurd. Het was niet zo makkelijk voor Jezus om echt door te dringen tot de kern van haar bestaan. Maar uiteindelijk is het Hem toch gelukt om de snaar te raken die haar verlossing bracht.

Jezus wil ook de kern van ons leven aanraken. In de drukte van de feestdagen zijn we eigenlijk helemaal niet bezig met de Messias. We zijn bezig met het feestvieren en gezellig zijn. We verlangen meer naar de sfeer dan dat we echt de Messias willen ontmoeten.

Waarschijnlijk zal een gesprek tussen Jezus en ons een stuk langer duren. Het zal Jezus meer moeite kosten om ons echt te ontmoeten, voordat we eindelijk realiseren met Wie we eigenlijk in gesprek zijn. Vergeet even alle christelijke rituelen en ga een echt gesprek aan met Jezus.

This entry was posted in 43 Johannes. Bookmark the permalink.