22 Daarna ging Jezus met Zijn discipelen naar het Judese land en verbleef daar met hen en doopte. 23 Maar ook Johannes doopte in Enon bij Salim, omdat daar veel water was; en de mensen kwamen daar en werden gedoopt, 24 want Johannes was nog niet in de gevangenis geworpen. (Johannes 3:22-24)
Het begin van Jezus’ zending was duidelijk een nieuw begin voor Israël. Samen met Johannes was Jezus bezig met het dopen van mensen. Dit dopen was er voor de mensen om bewust een keuze te maken om voor God te gaan leven. Hiermee gaf de persoon aan dat ze hun leven wilde omgooien om God te dienen.
Dopen was al een gebruik in Israël voor proselieten (niet joodse mensen die God wilden dienen) en priesters. Men werd gedoopt om duidelijk aan te geven dat men gewassen moest worden van het oude leven en een nieuw begin kon maken. Bij priesters had het te maken met hun taak en reinigingsritueel.
In deze context was het voor de mensen in de tijd van Johannes en Jezus goed te begrijpen wat het betekende om gedoopt te worden. Het was wel nieuw voor die tijd om iedereen te dopen, maar het was duidelijk dat het ging om een nieuw begin. Het bracht mensen tot het bewust-zijn om echt God te gaan zoeken in hun leven.
Ons dopen hoort in wezen niet zoveel anders te zijn, het heeft zelfs een diepere dimensie door het kruis van Jezus. Maar ons dopen heeft denk ik wel de lading verloren. Bij ons dopen is er geen bewuste keuze meer om God 100% te gaan volgen. Het is geen afwassen meer van het oude leven en met een nieuw leven te beginnen.
Bij de kinderdoop is de reden wel duidelijk waarom de persoon geen duidelijke keuze kan maken. Maar ook de volwassen doop heeft vaak de lading verloren. Het is net zo’n stap geworden als de tradities in de Rooms Katholieke kerk. We laten ons dopen om er bij te horen. (Ook in de RKK zijn er uitzonderingen!)
Maar de doop die Jezus en Johannes deden, was een doop om echt opnieuw te beginnen en God 100% te volgen in ons leven.