Doe maar gewoon…

We zien het soms wel eens om ons heen, mensen die erg gericht zijn op God in hun leven. Mensen die radicaal gaan voor God omdat ze realiseren hoe groot God is. Vaak zijn het jongeren in de gemeenten. En er wordt nog weleens angstig naar ze gekeken, omdat de ervaring leert dat ze nog weleens rare dingen kunnen gaan doen.

“11 Nog diezelfde dag zette David zijn vlucht voor Saul voort, tot hij bij Achis kwam, de stadsvorst van Gat.” (1 Samuel 21:11)

David een jonge jongen met succes in zijn en vertrouwen op God. Hij verslaat Goliat maar nu zien we dat hij rare dingen gaat doen. Hij loog naar de priester voor eten en het zwaard van Goliat en nu zien we dat David naar de Filistijnen vlucht. Een andere vijand, een vijand waar hij zoveel succes mee had omdat hij ze elke keer versloeg.

Zo ver is het nu met David, waar is nu zijn geloof en vertrouwen op God dat hij nu zelfs hulp zoekt bij de vijanden van God. En de Filistijnen zijn ook verbaasd.

“12 De hovelingen van Achis zeiden tegen hun vorst: ‘Is dat niet David, de koning van het land? Is dat niet degene over wie ze triomfantelijk hebben gezongen: “Saul versloeg ze bij duizenden, David bij tienduizenden”?’13 Deze woorden ontgingen David niet, en hij werd bang dat Achis hem kwaad zou doen. 14 Daarom deed hij net alsof hij gek was: toen ze hem beetpakten, ging hij als een waanzinnige tekeer, kraste tekens op de deuren van de poort en kwijlde in zijn baard.” (1 Samuel 21:14)

En David realiseerd zich hoe stom het was wat hij deed en moet zich er zelf uit redden. Hij maakt een dwaas van zichzelf en begint zich als een dwaas te manifesteren. Dit is de David waarover in de bijbel staat dat het een man naar Gods hart is. Dit is de David aan wie God belooft dat in zijn nageslacht de grote Koning geboren zal worden. Dit is die man.

En de belofte voor David was niet voordat dit gebeurde maar nadat dit gebeurde. Maar wij zijn zo huiverig voor gekke daden, wat als we beschaamd worden tegenover de rest van de wereld. Wat zal de wereld wel niet van ons denken. We zijn huiverig voor de mensen die radicaal voor God gaan want onze naam zou wel eens door het slijk gehaald kunnen worden.

Maar dit zijn juist de mensen die in een geloofstrijd komen en zoeken naar de wegen van God. En ja die kunnen fout gaan, maar God kijkt daar niet naar, God kijkt naar het hart en Hij redt ons uit de nood. David is door deze periode gegaan zodat hij heeft geleerd om te vertrouwen op God. Laten we tot steun voor mensen die radicaal gaan voor God, en laten we zelf mensen zijn die radicaal gaan voor God.

Dan komt de tijd misschien dat we ons als een gek gedragen, maar uiteindelijk zal het God altijd zijn die ons leidt in rechte paden. Hij komt ons altijd te hulp. God is goed en altijd waard geprezen te worden.

This entry was posted in 09 1 Samuel. Bookmark the permalink.