17 Ik echter, ik zal tot God roepen
en de HEERE zal mij verlossen.
18 ‘s Avonds, en ‘s morgens, en ‘s middags
zal ik klagen en kermen,
en Hij zal mijn stem horen. (Psalm 55:17-18)
Wat een zeur zouden we zeggen. De hele dag loopt hij te klagen, doe er dan wat aan, sta op uit je luie stoel. En dat is helemaal geen onlogische gedachte, kijk naar Petrus die gewoon uit de boot stapt en op het water kan lopen. Geloof is namelijk niet statisch, het is dynamisch, het leeft.
En daarom is elke situatie anders, geloof is niet te definiëren naar de hoeveelheid gezeur. Wat we hier wel zien is dat David de keuze heeft gemaakt om zich tot God te richten. En hij zet zich daarmee af tegen de mensen die hem aanvallen. Dat zijn mensen die geen rekening houden met God, dat zijn misschien wel mensen die dag en nacht lopen te zeuren over heel iets anders.
Wij moeten een keuze maken, hoe vul jij je leven in. Het lijkt zo nutteloos wat David hier doet, dag in dag uit zeuren en klagen. Maar het is juist een teken dat hij niets anders wil dan dat God hem antwoord. Hij mag dan overkomen als een zeurend kind, maar hij geeft niet op, hij weet dat God uiteindelijk zal luisteren.
Hoe besteden wij ons leven, zijn wij druk bezig met onszelf? Misschien wordt het tijd dat wij even in zo’n situatie komen dat er alleen nog maar geklaagd en gekermd wordt. Niet naar de buren, niet naar andere mensen, maar naar God. Want God zal horen, als wij ons tot Hem richten. En het maakt niet uit hoe.