13 Immers, het is geen vijand die mij hoont,
anders zou ik het verdragen hebben;
het is niet mijn hater die zich tegen mij verheft,
anders zou ik mij voor hem verborgen hebben.
14 Maar u bent het, o sterveling, als mijn gelijke,
mijn leidsman en mijn bekende.
15 Wij die zeer aangenaam en vertrouwelijk met elkaar omgingen,
wij wandelden in gezelschap van velen naar Gods huis!
16 Laat de dood hen als een schuldeiser overvallen,
laat hen levend in het graf neerdalen;
want kwaad heerst in hun woning, in hun binnenste. (Psalm 55:13-16)
We kunnen bij het lezen van deze verzen gelijk denken aan Judas. Jezus zei over Judas dat het beter was geweest als hij niet geboren zou zijn. Waar is dan die medemens liefde? Zo kunnen we toch niet over andere mensen praten?
Ook als we kijken naar onze manier van bestraffen lijkt God wel een beetje in het kwade daglicht gezet te worden. Wij gebruiken de doodstraf niet meer, mensen moeten kans krijgen om te reïntegreren, taakstraf hier en taakstraf daar. Is God nu de boeman of zijn wij te zwak geworden?
Een kern woord dat we hier moeten gebruiken is consequenties. We hebben een eigen wil, maar die lijkt niet meer van belang. We mogen er zomaar uitflappen wat we willen, af en toe uit de band springen is ook niet meer erg. En dat zien we terug in alles in de samenleving.
We zijn ons steeds minder bewust van de consequenties van ons gedrag. We hebben een eigen wil, we hebben een keuze waar we heel bewust mee moeten omgaan. We kunnen niet doen alsof het allemaal wel met een sisser gaat aflopen, de keuzes die wij maken zijn elke keer als steken in een borduurwerk.
Wees je bewust van het leven, dat het serieus is. Dat betekent niet dat we geen plezier mogen hebben, maar het betekent dat wat we doen consequenties heeft.