25 Want Hij heeft de ellendige in zijn ellende
niet veracht en niet verafschuwd;
Hij heeft Zijn aangezicht niet voor hem verborgen,
maar Hij heeft gehoord, toen hij tot Hem riep. (Psalm 22:25)
Het grootste probleem van alle rampspoed in deze wereld is heel simpel, we roepen Hem niet aan. We verlangen niet naar de verlossing van Zijn hand. Nu kunnen we daarvan zeggen dat het heel kinderachtig is van God om ons niet te helpen ook al vragen we er niet om. Hij ziet toch dat het niet goed gaat, dan zou Hij uit liefde toch moeten helpen. Maar toch zit het net even iets anders in elkaar.
Want het is niet zo dat wij van die onschuldige hulpbehoevende mensen zijn. Want als we eerlijk zijn wil men helemaal niet dat God helpt. Al is men aan het verdrinken, men gaat liever dood dan dat een god waarin men niet gelooft zou helpen. En dat is toch echt de realiteit en God respecteert dat. Dat is niet gemeen van Hem dat is de keuze die de mens maakt.
Als God ons tegen onszelf moeten beschermen dan zouden we geen mens zijn. Hij blijft voor ons zorgen, Hij blijft van ons houden, maar Hij zal altijd het verlangen van ons hart respecteren. En daarom is het zo belangrijk dat we leren om hulp van God te verlangen. Hij wil ons namelijk helpen, Hij wil namelijk antwoorden op ons roepen.
David weet dat, Jezus weet dat en ook wij moeten dat weten. Hij hoort ons en Hij zal ons antwoorden als wij ons op Hem richten. Vergeet de kinderachtige discussie die de mens wil hebben, wij moeten leren dat Hij onze hulp is, onze rots. Want al het andere wil alleen maar onze verantwoording van ons afschuiven. En dat moeten we niet doen.
God veracht de ellendige niet, Hij hoort als wij tot Hem roepen. Laat dat de kern zijn van ons verlangen, dat we Hem zoeken in alle omstandigheden. Want Hij antwoordt.