26 En zoals het gebeurde in de dagen van Noach, zo zal het ook zijn in de dagen van de Zoon des mensen. 27 Zij aten, zij dronken, zij namen ten huwelijk en zij werden ten huwelijk gegeven tot op de dag waarop Noach de ark binnenging en de zondvloed kwam en hen allen om deed komen. 28 Op dezelfde manier ook, zoals het gebeurde in de dagen van Lot: zij aten, zij dronken, zij kochten, zij verkochten, zij plantten, zij bouwden. 29 Op de dag echter waarop Lot uit Sodom wegging, regende het vuur en zwavel uit de hemel en bracht hen allen om. 30 Evenzo zal het zijn op de dag waarop de Zoon des mensen geopenbaard zal worden. (Lukas 17:26-30)
Het mooie verhaal over Noach en zijn ark. Er zijn films over gemaakt en er zijn boeken over geschreven over de tijd dat de aarde onder water stond omdat God een nieuw begin wilde maken met deze aarde. Er zijn vele mensen die denken dat dit verhaal niet echt is, een sprookje, of een verhaal met een moraal. Maar Jezus weet wel beter en sterker nog het verhaal van Noach moet voor ons een bemoediging en een waarschuwing zijn.
Het is wel grappig om te zien dat de religieuze leiders vragen stellen die hun kritische houding moet bevredigen, maar Jezus daarna boven deze simpele gedachte gaat staan. Zij maakten zich zorgen of dit koninkrijk, waar Jezus het over heeft, wel zal voldoen aan hun eisen, maar Jezus weet de werkelijkheid en heerlijkheid van het koninkrijk en het maakt de vraag zo nutteloos.
En dat is precies waarom Jezus het verhaal van Noach er bij haalt. De mensen waren bezig met hun eigen leven, met hun eigen beslommeringen, al liet Noach iedereen weten dat er een vloed aan zat te komen. Ze namen hem niet serieus want uit ervaring wisten ze dat zoiets niet bestond.
Het contrast is zo groot tussen Noach en de rest, Noach die met een vloed in zijn achterhoofd hard werkt aan een boot die hem kan redden van deze vernietigende watermassa en de mensen die doen alsof hun neus bloed. Het contrast tussen dat waar de religieuze leiders zich druk om maken en de toekomst die Jezus voor ogen heeft is nog groter.
Laat het contrast tussen ons leven en het verlangen van God niet zo groots zijn. Ja, we hebben onze verantwoordelijkheid naar ons gezin en naar onze familie, maar dat betekent niet dat we blind door moeten gaan met ons koninkrijkje hier op aarde bouwen. Want dat koninkrijkje valt in het niets op het moment dat Jezus daar aan komt in al Zijn heerlijkheid.