25 En zie, er was een man in Jeruzalem, van wie de naam Simeon was, en die man was rechtvaardig en godvrezend. Hij verwachtte de vertroosting van Israël en de Heilige Geest was op hem. 26 En hem was een Goddelijke openbaring gegeven door de Heilige Geest dat hij de dood niet zien zou voordat hij de Gezalfde van de Heere zou zien. 27 En hij kwam door de Geest in de tempel. En toen de ouders het Kind Jezus binnenbrachten om met Hem te doen volgens de gewoonte van de wet, 28 nam hij Het in zijn armen, loofde God en zei: 29 Nu laat U, Heere, Uw dienstknecht gaan in vrede, volgens Uw woord, 30 want mijn ogen hebben Uw zaligheid gezien, (Lukas 2:25-30)
De twee vorige overdenkingen gingen ook over deze man. Een man naar Gods hart, omdat hij het van God verwachtte. En nog eenmaal een overdenking om te leren van deze man wiens leven misschien nutteloos leek en geen enkele waarde had in Gods plan. Maar voor God was het anders, hij was een van de weinige die vanaf het eerste uur wist Wie deze baby was.
Vol van de Heilige Geest was hij, vol van Gods kracht en Gods visie. Niet om grote wonderen te verrichten of een groot prediker te zijn, maar om te verwachtten Gods verlossing. Een man van gebed. Waarom? Omdat God tegen hem sprak. Soms vragen we ons af waarom God niet tegen ons spreekt? Misschien moeten we ons dan eerst afvragen wanneer het de laatste keer was dat we ons tot God richtten.
Bij het lezen van deze getuigenis over Simeon, moeten we aangeraakt worden door het feit dat God antwoordt zij die zich tot Hem richten. We moeten hiervan doordrongen zijn, ieder van ons kan dit leven hebben, iedereen die zich tot God richt, zal door God serieus worden genomen. We moeten af van het denken dat er een hiërarchie is in de gemeente van God, iedereen is verbonden met het hoofd, Jezus.
En daar is Simeon een getuigenis van. Hij nam God serieus, Hij was vol van geloof in de beloften van God. En slechts een baby was voor Hem genoeg om te zien dat God werkelijk bezig is. Dit is geen roeping, dit is een keuze die wij kunnen hebben. We zijn christen, of we zijn vrienden van God.
Voor Simeon waren de geschriften geen regels van God, voor Simeon waren ze beloften van wat God gaat doen. Laten wij ook zo de bijbel lezen als de beloften van God. Laten wij ook vol van verwachting zijn in wat God gaat doen met deze wereld. Laat ons hart niet hier en daar vervuld raken met wereldse dingen, maar laat ons hart gericht zijn op wat God wil doen. Het is tijd om God werkelijk serieus te nemen, werkelijk te leven in Zijn koninkrijk.