Ikzoek.Godshart.nl

Psalm 51

1 Een onderwijzing van David, voor de koorleider;
2 toen Doëg, de Edomiet, gekomen was en aan Saul bekendgemaakt en tegen hem gezegd had: David is gekomen in het huis van Achimelech. (Psalm 52:1-2)

Dit zouden wij moeten doen in ons leven, als er iets fout gaat ons richten op God. Er zijn dagelijks momenten dat er even iets fout gaat, of juist iets goed gaat, dat zouden momenten moeten zijn dat we gaan zitten en praten met de Vader. Het klinkt zo onlogisch maar toch is dat de juiste oplossing of reactie.

We zijn zo druk, we richten ons zoveel op andere dingen. Maar juist die extreem intense momenten moeten we God bij ons betrekken. God is helaas vaak de laatste waar we naar toe gaan, maar hij moet de eerste zijn. En misschien lijkt het schrijven van een mooi lied niet de oplossing voor ons probleem, maar het is niet het mooie lied, het is het gebed dat van belang is.

Er gebeurd hier een ramp, Saul krijgt te horen dat David op visite was geweest bij de priesters. Saul is boos en geeft uiteindelijk opdracht aan Doeg om al die priesters te doden. Dit gebeurde dus omdat ze David hadden geholpen. Je kan je voorstellen de pijn die David voelde, door hem moesten ze het leven geven.

We kunnen boos worden, we kunnen depressief worden, we kunnen van alles doen, maar er is maar 1 ding dat we moeten doen. Ons tot God richten. Laat je leven zo ingedeeld zijn, dat je je op God richt. In de kleinste dingen, in de grote dingen, bidt, schrijf liederen. Ze hoeven niet beroemd te worden, ze moeten op God gericht zijn.

Psalm 51

20 Doe goed aan Sion, naar Uw welbehagen;
bouw de muren van Jeruzalem op.
21 Dan zult U vreugde vinden in offers van gerechtigheid,
in een brandoffer en een offer dat geheel verteerd wordt;
dan zal men jonge stieren offeren op Uw altaar. (Psalm 51:20-21)

Een aantal verzen hiervoor had David het er nog over dat God geen behagen had in offerande. En nu schildert hij een beeld van offers die worden gebracht in een gezegend en sterk Jeruzalem. Wat wil David nu eigenlijk, wil hij wel offers brengen of niet?

Het verhaal is iets gecompliceerder, de reden dat God geen offers wil is omdat het gaat om ons hart. God verlangt naar een hart dat er oprecht naar verlangt om rein te zijn. Mensen die het offer gebruiken om hun eigen geweten te sussen begrijpen dan niets van het offer. En voor hen zijn de voorgaande verzen van belang.

Deze verzen zijn voor mensen die de volgende stap al hebben genomen. Zij verlangen naar een omgeving waarin God werkelijk het middelpunt is. En daar zijn offers meer dan normaal, offers aan God uit liefde en verlangen naar Hem. Mensen die er naar verlangen dat niet alleen hun leven gezegend is, maar juist het leven van hun volk.

Het verlangen naar de collectieve zegeningen, niet langer wij die centraal zijn, onze zegeningen. Maar een Jeruzalem waar God wordt gekend, een plek waar offers worden gebracht omdat God werkelijk wordt verheerlijkt. Dit is een volwassen verlangen, een verlangen van een koning die God het centrum wil laten zijn van het leven van zijn volk.

Dan verlangen we naar kerkdiensten die in het teken staan van Jezus, waarin het niet meer gaat om onze ego en onze verlangens, maar om Jezus verheerlijkt in ons midden.

Psalm 51

19 De offers voor God zijn een gebroken geest;
een verbrijzeld en verslagen hart zult U, o God, niet verachten. (Psalm 51:19)

Voor Israel stond het brengen van offers gelijk aan het komen voor Zijn aangezicht. Offers brengen was een bewuste actie waarmee men aangaf de Heere te zoeken, dit kon zijn voor het offeren voor de vergeving van hun zonden, maar ook voor de standaard rituelen bij de geboorte van een kind bijvoorbeeld. Het belangrijkste was dat men God betrok bij hun leven of het nu even goed ging of niet.

Het probleem was en is dat rituelen ons oppervlakkig maakt. Want we kunnen wel triest doen over de leegloop van de kerk, maar is het niet onze eigen schuld? Wat heeft de kerkgang nog te betekenen op geestelijk niveau? We komen en gaan, maar het veranderd ons niet, het raakt ons niet in ons hart. En voordat we de liturgie of de dominee de schuld geven, denk eerst even na over wat het voor jou betekend.

De manier waarop David het hier beschrijft gaat over het hart. Zo moeten we voor God komen, het gaat niet om onze kleren of onze trouw die we elke week laten zien. Het gaat om ons hart, hoe staan we in dit leven? Of nog sterker, hoe staan we voor Gods troon? Want wat David hier laat zien is het hart achter zijn berouw.

Natuurlijk hoeven we niet elke week met een gebroken geest voor God te staan. Maar het gaat om het hart, een oprecht hart. Als jij thuis niet met God praat dan zal jouw kerkgang niet veel te betekenen hebben. Want het leeft niet in jouw hart. Begin de dag met gebed, begin de dag, elke dag met een knipoog naar de Vader. Want dan wordt het echt, dan begint het te leven. Een hart dat oprecht is.

Psalm 51

18 Want U vindt geen vreugde in offers, anders zou ik ze brengen;
in brandoffers schept U geen behagen.
19 De offers voor God zijn een gebroken geest;
een verbrijzeld en verslagen hart zult U, o God, niet verachten. (Psalm 51:18-19)

Dit lijkt niet in lijn te zijn met wat de vorige overdenking beschreef over vers 18. Maar we moeten hier goed begrijpen dat David spreekt in beeldspraak. Hij gaat door op vers 18, waar hij heel duidelijk aangeeft dat God niet op zoek is naar offers. Het echte offer is als we met lege handen voor God komen.

De nadruk ligt niet op het offer, de nadruk ligt op het komen voor God. Denk aan Kain die voor God kwam met een offer, maar God kon het niet accepteren. Kain kwam bij God, maar kwam zonder verlangen, zonder een hart. En het was duidelijk dat God dat niet kon accepteren. Gods verlangen is naar echte mensen, ons hart en dat is het offer waar Hij naar verlangt.

En als we op die plek zijn, dan is het geen offer meer. Dicht bij God zijn, vol van verlangen zijn naar Zijn aanwezigheid is geen offer. Vers 19 is daarom ook geen echt offer, het is juist de bevrijding van een last. Een gebroken geeft, een verslagen hart, als we zo voor God komen is er de bevrijding, de vervulling van Gods liefde.

Het is geen offer om te erkennen dat we er een puinhoop van hebben gemaakt. Het is juist de bevrijding, een leven dat leeg is en door God gevuld kan worden. Het is geen offer om met lege handen voor God te verschijnen, het is geen offer om alles in dit leven achter te laten en bij God te zijn. God staat open armen om jou te ontvangen, niet je offers.

Psalm 51

18 Want U vindt geen vreugde in offers, anders zou ik ze brengen;
in brandoffers schept U geen behagen. (Psalm 51:18)

Het is God nooit gegaan om onze gezangen, Hij is niet op zoek naar een leger vol met aanbidders die straks in de hemel Zijn lof bezingen. We worden geen zingende engeltjes. God is niet op zoek naar mensen die alles willen opofferen voor Hem, God is op zoek aan wie Hij Zijn offer kan geven.

Alles wat wij religieus doen zien we vaak als offers. We gaan naar een saaie kerkdienst of naar een urenlange aanbidding dienst. We offeren tijd, geld en God moet wel blij met ons zijn. Is jouw leven een offer aan God, doe je liever iets anders op zondag dan naar de kerkdienst gaan?

We kunnen er zeker van zijn, een tien minuten alleen in je slaapkamer bidden, praten met God is waar God echt naar uit ziet. Die tijden die we als gemeente samen hebben zijn heus niet slecht, maar het moet tot doel hebben dat ons religieus leven geen offer is aan God. Het moet een verlangen zijn om met Hem te zijn, met Hem te praten.

Go dis niet op zoek naar ons offer, God is op zoek naar een oprecht hart, dat oprecht met Hem wil wandelen. God is op zoek naar een verlangen dat Hij kan vullen, als een Vader die voor Zijn kinderen zorgt. Vergeet even wat je allemaal voor God doet, zelfs het bidden voor het eten. Zoek momenten waarop je in gebed met Hem kunt zijn.

Psalm 51

18 Want U vindt geen vreugde in offers, anders zou ik ze brengen;
in brandoffers schept U geen behagen. (Psalm 51:18)

David kwam op een punt waar veel christenen vandaag de dag nog niet achter zijn gekomen. Wij kijken naar het werk van Jezus als een brandoffer, Hij is dan gestorven voor onze zonden en wij mogen vergeven zijn. Lang leve de lol. Het bloedige verhaal van lammetjes die op een altaar gelegd moeten worden om voor onze zonden te betalen, vinden we achterhaald.

David had duidelijk een zonde began en de wet van Mozes heeft allerlei offers gegeven om te betalen voor die zonde. Jezus was nog niet aan het kruis gestorven, dus juist David zou moeten begrijpen dat het wel zo werkte. Juist door het offer worden mensen bewust van hun zonde en dat er ook echt betaald moet worden. Maar waarom is het voor David niet nodig?

Het gaat namelijk niet om het offer op zich, het gaat zelfs niet om het kruis op zich. Jezus hing daar niet omdat het kruis het centrale punt van het evangelie moest worden. Juist niet, het kruis is de poort naar de rest van het evangelie. Het leven dat wij mogen hebben na het kruis, dat is het evangelie, het leven in het koninkrijk van God.

En dat snapte David hier, hij begreep dat het niet om het offer gaat. Want dan was het makkelijk, snel even het brandoffer offeren en hij is van zijn zonde af. David begrijpt dat het om zijn hart gaat, om de diepte van het geestelijke leven. Daar was hij ziek geworden en dat moest gereinigd worden.

God is niet op zoek naar offers omdat Hij het lekker vindt ruiken. God is op zoek naar ons hart, het verlangen naar de reiniging door het bloed van Jezus.

Psalm 51

17 Heere, open mijn lippen;
dan zal mijn mond Uw lof verkondigen. (Psalm 51:17)

Wie geeft jou het recht om God te prijzen, wie geeft jou het recht om christen te zijn? Het is niemand, werkelijk niemand anders dan de Heere alleen. Het is geen offer dat wij geven aan God, het is geen liefdadigheid vanuit ons dat we God prijzen. En wat we zeker niet doen is Gods liefde kopen met onze aanbidding.

David begreep dat hij elk recht had verspeelt om in de aanwezigheid van God te komen. Hij had geen kracht meer, geen moed meer om te zingen tot de eer van God. Er waren momenten geweest dat hij in zijn onschuld zijn harp had opgepakt terwijl hij bij de schapen was. Hij hoefde er niet over na te denken, hij zong gewoon tot eer van zijn God.

Nu kon het opeens niet meer, nu was het niet meer mogelijk, zijn geweten, zijn bezwaarde hart zat in de weg. Na alles wat hij gedaan had, hoe kon hij voor de troon van God verschijnen en Zijn eer verkondigen? En dat moeten we begrijpen, niet om ons een schuldgevoel aan te praten. Een leven tot eer van God raakt ons hele leven aan.

Alles in ons moet aangeraakt worden met die brandende houtskool zoals dat bij Jesaja gebeurde. Onze lippen moeten aangeraakt worden door Gods heiligheid. Wij moeten gereinigd worden van binnen en van buiten door de liefde van God, alles moet afgewassen worden, alles moet gereinigd worden door het heilige vuur om weer bij Hem voor de troon te kunnen komen.

We zijn het niet waard, er is niets in ons dat Hem kan dienen, maar we mogen wel alles geven en verlangen met het verlangen dat David hier heeft. Heere, open mijn lippen! Laat mijn leven vol lof zijn van Uw heerlijkheid.

Psalm 51

16 Red mij van bloedschulden, o God, God van mijn heil,
dan zal mijn tong vrolijk zingen van Uw gerechtigheid. (Psalm 51:16)

Een roker krijgt longkanker, de dokter doet er alles aan om diegene weer vrij te krijgen van de kanker. Chemotherapie, operaties en het lukt maar net. Half gehavend komt men eruit en moet er weer aan het herstel begonnen worden. Wat denken we dan als we die persoon zouden betrappen op het roken van een sigaretje?

Precies en zo geldt dat ook voor ons. Het werk van Jezus is als het werk van de dokters die de kankerpatiënt er weer helemaal bovenop wil helpen. Alles wat bij die kanker hoort moet verwijderd worden, het moet helemaal het lichaam verlaten. David wil dat ondanks zijn fouten, alles uit zijn leven verwijderd wordt.

Het moet alles weer nieuw worden, zijn leven moet weer gaan over een gezond leven. Een leven vol van gerechtigheid. Zijn liederen moeten weer gaan over de rechtvaardigheid en de heiligheid van God. Zijn hart moet weer vol van verlangen zijn naar de aanwezigheid van God.

Red mij van bloedschulden, verlos mij van de gevolgen van de fouten die ik heb gemaakt. Dat is wat David hier bidt. Nergens in de psalm zegt hij dat hij er recht op heeft, hij beroept zich op de genade van God met het verlangen om in de rechtvaardigheid van God te kunnen wandelen. Het kruis is geen pleister voor op onze wonden, het is de verlossing van de zonde.

Het kruis zal in ons het verlangen naar gerechtigheid geven, we willen dan niet meer terug. Na het kruis moet ons leven gaan om het verlangen naar gerechtigheid. Het nieuwe leven. Natuurlijk is er een tijd van herstel, maar dan mogen we er echt mee bezig zijn, dag in, dag uit. Dan wordt het vrolijk zingen over gerechtigheid.

Psalm 51

14 Geef mij de vreugde over Uw heil terug,
ondersteun mij met een geest van vrijmoedigheid. (Psalm 51:14)

Dit is een psalm die we eigenlijk elke dag moeten lezen. Niet omdat het gericht is op de zonde in ons leven, het is juist gericht op het leven zonder de zonde, op het leven dicht bij God. Het is zo jammer dat we als mensen zo druk zijn met zoveel nutteloze dingen. We vullen ons leven met zoveel entertainment, zoveel lucht dat we niet toekomen aan waar we werkelijk voor zijn geschapen.

We hebben hersens, we hebben een ziel, we zijn meer dan wat we kunnen zien. Jezus roept ons op om het koninkrijk van God te zoeken, dat zijn geen loze woorden. Dit is niet iets dat we er een beetje bij doen, dat moet onze focus zijn. Niet omdat het een religieuze taak is, maar omdat daar het leven is waar we werkelijk de vrijheid zullen ervaren.

Dit is een keuze die we moeten maken, dit gebeurt niet automatisch omdat we in een christelijk gezin zijn opgevoed. We zoeken dan naar het leven waar David hier naar verlangt een leven dat geraakt wordt in de Heilige Geest. De geestelijke wereld wordt dan werkelijkheid, we zien meer dan we wat we zien.

Dan kunnen we deze verzen begrijpen, dan gebeurt er iets van binnen waar we op gericht mogen zijn. God is geest en is op zoek naar aanbidders in geest en waarheid. En als we dat eens als hobby gaan uitoefenen in ons leven zullen we veel meer zien dan wat we nu zien.

Dan is er werkelijk blijdschap over het werk van God, dan is er vreugde over de heil die God ons geeft. Het is echt waar, dit is het leven dat we mogen hebben als christenen, het levende water dat God ons wil geven.