Ikzoek.Godshart.nl

Psalm 18

7 In mijn nood riep ik de HEERE aan,
ik riep tot mijn God;
Hij hoorde mijn stem vanuit Zijn paleis,
mijn hulpgeroep voor Zijn aangezicht kwam in Zijn oren.
8 Toen daverde en beefde de aarde,
de fundamenten van de bergen sidderden en daverden,
omdat Hij in toorn ontstoken was. (Psalm 18:7-8)

Kan God boos worden als iemand ons iets slechts aandoet? Volgens David in ieder geval wel. God kwam met een heftige reactie op het moment dat David in zijn nood zich tot de Heere richtte. Hij roept God aan en God hoorde zijn stem, toen daverde en beefde de aarde omdat God in toorn ontstoken was. Blijkbaar was God niet blij om te horen dat Zijn gezalfde werd aangevallen door mensen met een kwade motivatie.

Nu moeten we uitkijken met de gedachte dat God altijd aan onze kant staat. Dat is simpelweg niet zo, Hij zal altijd naar ons hart kijken en rechtvaardig oordelen. Voor David was het in deze situatie duidelijk, hij is de gezalfde van God en werd aangevallen door onrechtvaardige mensen die hem het leven aan stonden. En daar wordt God boos om, als mensen in hun slechtheid andere mensen naar het leven staan dan gaat dat tegen Gods verlangen in.

God wil echt wel aan onze kant staan, maar Hij doet dat in rechtvaardigheid. God is niet partijdig, Hij heeft er geen behoefte om bepaalde mensen voor te trekken. Hij kijkt naar het hart en verlangt naar mensen die op Hem vertrouwen. Mensen die in hun nood zich op Hem richten. Mensen die hun lot niet in eigen handen nemen, die in hun trots niet egoïstisch zijn, maar mensen die in afhankelijkheid nederig voor Zijn troon durven te komen.

Het vraagt geloof, het vraagt vrijmoedigheid om voor Zijn troon te komen. Het vraagt het verlangen om Zijn gezalfde te zijn om in Zijn aanwezigheid te wandelen. Het vraagt een leven waarin we niet op onszelf vertrouwen maar ons leven volledig in Zijn handen leggen. Dan komen we op een punt dat we geborgen zijn in Hem en als ons dan wat wordt aangedaan zal Hij daarop reageren.

Hoe kunnen we Zijn gezalfde aanraken? Blijf van Mijn kinderen af, ze zijn van Mij, doe hen niets aan. Ze vertrouwen op Mijn bescherming en daarom word Ik toornig als iemand hen ook maar iets aandoet. Zo zal God ook over ons leven denken als wij werkelijk in Hem geborgen zijn.

Psalm 18

4 Ik riep de HEERE aan, Die te prijzen is,
en werd verlost van mijn vijanden.
5 Banden van de dood hadden mij omvangen,
beken van verderf joegen mij angst aan.
6 Banden van het graf omringden mij,
valstrikken van de dood bedreigden mij. (Psalm 18:4-6)

We kunnen hier maar 1 conclusie uit trekken en dat is dat er geen probleem te groot is voor onze God. En daar hebben we toch echt wel geloof voor nodig. We kunnen het wel leuk zingen zo’n psalm, maar zolang wij niet geloven dat God ons werkelijk uit elk probleem kan bevrijden betekent zo’n psalm helemaal niets.

De omstandigheden die David beschrijft zijn ronduit rampzalig, er lijkt geen hoop meer voor hem. De dood had hem gegrepen, beken van verderf joegen hem angst aan. Dit is geen drama dat wordt aangedikt, dit was de realiteit voor zijn leven. De problemen die wij hebben mogen wij ook serieus nemen, soms komt alles zo heftig op ons af dat we ook geen uitweg meer zien.

En juist in die hopeloze situaties hebben we het geloof nodig dat David hier heeft. God zal mij ook uit deze omstandigheden verlossen. Hij is machtig en Hij is bereid om mij te helpen in alle omstandigheden.

We hebben onszelf als christenen te lang groot gehouden, alsof we geen zwakheid mogen tonen. Klagen over onze omstandigheden wordt gezien als ongeloof. En natuurlijk is er een klagen waarmee we God geen plezier doen, het klagen zonder geloof. Maar op het moment dat we onze wanhopige situatie voor de troon van God brengen wetende dat niets onmogelijk is voor onze almachtige en liefdevolle Vader, wil God maar al te graag luisteren.

Er is hoop in elke hopeloze situatie. Het maakt niet uit hoe diep je in de put zit, hoe groot het probleem, God heeft een weg naar bevrijding en verlossing. Blijf er niet in zitten, denk niet dat dit je lot is. Zoals Jezus zei over die blind geboren man, het is God die verhoogd moet worden in de verlossing van zijn blindheid, zo moet God verhoogd worden in jouw leven in de verlossing van jouw hopeloze situatie.

Psalm 18

2 Hij zei:
Ik heb U hartelijk lief, HEERE, mijn sterkte.
3 De HEERE is mijn rots en mijn burcht en mijn Bevrijder,
mijn God, mijn rots, tot Wie ik de toevlucht neem,
mijn schild en de hoorn van mijn heil, mijn veilige vesting. (Psalm 18:2-3)

Soms is het moeilijk om iemand lief te hebben, dat vervelende kind in de klas, de irritante collega, je wil er eigenlijk geen enkele aandacht aan besteden. Alleen als het echt moet laten we zien dat we wel wat interesse hebben, maar vooral niet teveel. Soms lijkt het er wel op alsof we God ook zo behandelen. We weten dat we Hem moeten liefhebben maar of dat nu met een diep verlangen of een oprecht hart gebeurd is maar de vraag.

Jezus heeft het ons gezegd, we moeten God liefhebben boven alles en we weten dit maar al te goed. En toch is onze liefde soms (of vaak) niet zo hartelijk als waar David het hier over heeft. En dat heeft niets met onze gevoelens te maken die altijd alle kanten opgaan, het heeft te maken met een devotie voor onze Vader in de hemel. Want liefde is niet afhankelijk van gevoel, het is afhankelijk van een keuze die we maken in het leven.

En soms komt het dan voor dat die ene rare collega, of die vreemde klasgenoot opeens je beste vriend wordt. En de reden dat het veranderde is niet omdat die collega opeens veranderd is, maar omdat we die collega beter leerde kennen. We wisten niet dat die persoon ergens mee zat of dat die persoon een heel ander leven heeft dan we aan de buitenkant konden zien.

Zo is het ook in ons geloof, hoe minder we God kennen hoe minder liefde er in ons leven zal zijn voor de Vader. David heeft God leren kennen in zoveel omstandigheden en daarom wijdt hij een lied aan wat God allemaal voor Hem heeft gedaan. Zijn liefde voor God is hartelijk omdat Hij weet hoe goed God is.

En daar moeten wij ook aan werken, we moeten God echt leren kennen. We moeten niet vertrouwen op de voorganger of onze ouders. Wij moeten God persoonlijk leren kennen zodat er een hartelijke liefde in ons leven zal komen voor een Vader die zo goed is dat we niets anders willen dan in Zijn armen wonen. Hij wordt dan echt onze toevlucht, echt onze burcht waar we veilig kunnen schuilen.

Psalm 18

1 Voor de koorleider, een psalm van de dienaar van de HEERE, van David, die de woorden van dit lied tot de HEERE gesproken heeft, op de dag waarop de HEERE hem gered had uit de hand van al zijn vijanden en uit de hand van Saul.(Psalm 18:1)

We zijn erg trouw gebleven aan de psalmen die in de bijbel staan. Lange tijd hebben we als gereformeerde kerken alleen maar psalmen gezongen. We willen trouw blijven aan de bijbel, we willen niet meegaan met een hype of de nieuwste muziekstijlen. En daar is heel veel voor te zeggen, want aanbidding heeft helemaal niets te maken met de hele popcultuur. We hoeven niet te concurreren met de wereld, God loven en prijzen komt uit een hart dat God lief heeft en niet uit een bepaald verdienmodel.

Maar als we dit vers lezen dan zien we dat David een psalm heeft geschreven uit dankbaarheid voor wat God had gedaan. God was betrokken bij zijn leven en uit die betrokkenheid schreef David psalmen. Liederen waarmee hij God dankte, liederen waarmee hij vergeving vroeg voor zijn zonden. Waarom zouden wij dan geen liederen mogen schrijven over wat God in ons leven doet?

Zijn er momenten in ons leven waarvoor wij dankbaar mogen zijn? We moeten ons realiseren dat deze psalmen komen uit een leven met God. David is bewust bezig met wat God aan het doen is in ons leven en daarom gaat hij er voor zitten en schrijft hij liederen. En dat moeten wij ook doen, wij moeten ook bewust zijn van het werk dat God aan het doen is in ons leven.

En het hoeven niet allemaal liederen te zijn, het kunnen gedichten zijn, het kunnen schilderijen zijn, het kan van alles zijn waarmee we onze dankbaarheid uitten naar God. Maar dat het vooral een heel bewust proces is. De hele muziek industrie heeft het verpest, het zou zo mooi zijn als we liederen componeren zonder dat we ze willen publiceren. Liederen die alleen in onze gemeente worden gezongen omdat het uit het hart van onze gemeente komt.

Aanbidding is niet afhankelijk van de nieuwste liederen die op de markt zijn, aanbidding komt uit een leven samen met God. En dat moet zo blijven, maar daar horen wel degelijk nieuwe liederen bij uit onze wandel met God. Het gaat niet om de stijl, het gaat niet om de beat, het gaat om het hart, het verlangen om God alle lof en eer te geven. En dat mag en moet elke keer weer met nieuwe liederen, liederen uit het hart van geloof.

Psalm 17

13 Sta op, HEERE, treed hem tegemoet, vel hem neer;
bevrijd mijn ziel met Uw zwaard van de goddeloze,
14 bevrijd mij met Uw hand van de mannen, HEERE,
van de mannen van de wereld,
die hun deel hebben in dít leven.
U vult hun buik met Uw verborgen schatten;
hun kinderen worden verzadigd
en laten hun overschot na aan hún kinderen.
15 Ik echter zal in gerechtigheid Uw aangezicht aanschouwen;
ik zal, wanneer ik ontwaak, verzadigd worden met Uw beeld.(Psalm 17:13-14)

Bekijk de beschrijving van David eens over de mannen van de wereld. Zij hebben hun deel in dit leven, zij hebben echt een verzadigd leven. Zij laten een overschot na aan hun kinderen. Soms is de kritiek van de wereld op ons leven dat wij niets uit dit leven halen en zij wel. Zij genieten met volle teugen en wij met onze religie in de hand ontzeggen onszelf de geneugten van het leven.

Vaak proberen wij onszelf dan te verdedigen. Wij genieten wel degelijk van het leven, wij hebben wel degelijk plezier. We willen vooral niet overkomen als christenen die in het zwart gekleed zijn en nooit lachen. Maar we moeten uitkijken dat we daarin niet doorschieten en tegen de wereld aan beginnen te schuren. Want ons doel is niet dat we zoveel mogelijk genieten van onze tijd hier op aarde.

Onze tijd hier op aarde is om onszelf te vullen met de dingen van God, vol zijn van Zijn rechtvaardigheid. Ons doel is niet om zoveel mogelijk te genieten van de lusten van dit leven. En dat moeten we als christenen leren accepteren. Ons verlangen, ons leven, onze toekomst visie moet doordrenkt zijn met het zoeken naar het koninkrijk van God.

Probeer jezelf niet voor te doen als een moderne christen die met beide benen in de wereld staat. Wij zijn moderne christenen die maar 1 doel hebben en dat is het leven van Jezus in ons te vervullen. We zoeken niet de grens op van zoveel mogelijk genieten en toch de hemel in komen. We zoeken juist naar het maximale van Christus in ons leven hier op aarde.

Maak je geen zorgen over wat de wereld over ons denkt, de enige manier om hen jaloers te maken is als wij werkelijk een relatie met God hebben zoals David die had. En als ze niet jaloers worden, zullen ze ook geen behoefte hebben om God toe te laten in hun leven als wij wel een beetje van deze wereld in ons leven toelaten. Zoek deze weg die Jezus ons is voorgegaan, de weg die vers 15 zo mooi beschrijft.

Psalm 17

10 Met hun vet hebben zij hun hart afgesloten,
met hun mond hebben zij trotse taal gesproken.
11 Zij omringen nu onze schreden,
zij loeren op ons, door zich ter aarde neer te buigen.
12 Hij is als een leeuw die ernaar verlangt te verscheuren,
als een jonge leeuw die op verborgen plaatsen zit.(Psalm 17:10-12)

Er is een weg die we niet moeten bewandelen, een weg die gaat van kwaad tot erger. Jakobus beschreef deze weg ook in zijn brief, van gedachte naar daad. De zonde begint in onze gedachtewereld en op het moment dat we er handen en voeten aangeven gaat het fout. Het is een weg waarin we de leugens in ons leven toelaten en laten groeien.

Vers 10 heeft het over mensen die hun hart hebben afgesloten voor enige vorm van correctie. Het opmerkelijke is de bewoording van David, mensen sluiten zich af van signalen van buiten door de luxe waarin ze zich begeven. De zelfverzekerdheid maakt hen ongevoelig voor een idee dat er ook maar iets gewijzigd moet worden in hun leven. En dit is heel duidelijk zichtbaar in onze cultuur, we leven op zo’n luxe wolk dat we niet echt zien hoe God ons wil veranderen.

Alles is in kannen en kruiken, we hebben geen zorgen over wat we eten of wat we drinken. We hebben alles in ons leven geregeld en hebben God eigenlijk niet nodig. En langzaam ontstaat er een hart dat dicht slipt met een trots over wat we hebben en wat we bereiken. Helaas is dit de ideale voedingsbodem voor zonden. Want hierdoor leven we in een eigen wereldje, een wereld waar we zelf koning zijn. Wij bepalen zelf hoe ons leven in elkaar steekt.

Er is geen ruimte meer voor kritisch denken, alles wat er in ons leven gebeurd is perfect, alles wat er in de kerk gebeurd is al volgroeid. Onze gedachten nemen een loopje met ons zonder dat ze gestopt kunnen worden. En David ziet dat de mensen die hem nu het leven aanstaan hier uit voort komen. Ze hebben die trots, die ongenaakbaarheid. Ze zitten daar op hun eigen troon en met hen eigen ‘autoriteit’ willen ze David wel even uit de weg ruimen.

En daarom doen ze wat ze doen. Ze zijn niet te stoppen, ze zijn als leeuwen die op een prooi af willen gaan. Ze gebruiken geen logica, ze gebruiken maar 1 tactiek en dat is de tactiek om alles te vernietigen wat op hun weg komt. Wij moeten het vet van onze hart verwijderen, weer open staan voor kritiek. Luisteren naar de woorden die God ons vandaag nog steeds wil vertellen.

Psalm 17

7 Toon de wonderen van Uw goedertierenheid,
U, Die hen verlost die tot U de toevlucht nemen,
van hen die tegen Uw rechterhand opstaan. (Psalm 17:7)

Durven we dit uit volle borst mee te zingen tijdens de kerkdienst? Want het zijn niet zomaar wat woorden waarmee we God loven en prijzen, het zijn woorden vol van geloof. Wij durven zo niet meer tegen God te praten, wij vinden dat onbeleefd. We kunnen God niet commanderen?

Maar wat als het juist deze gebeden zijn die Gods hart raken? Want het is God die verlangt naar een roep om Zijn hulp in het leven. En daarom moeten we dit vers als 1 geheel lezen. David weet dat als we ons tot Hem richten en van Hem verlangen dat Hij Zijn goedertierenheid laat zien. Hij verlost ons van de boze, Hij bevrijdt ons van het kwaad.

Toon ons Uw wonderen, de wonderen van Uw goedertierenheid. Weg met de vrome nederigheid, het is eigenlijk een arrogantie. God wil lastig gevallen worden, God wil ons helpen, Hij wil betrokken zijn bij ons leven. En daarom mogen we met David bidden zodat we ook in ons leven de wonderen van Zijn goedertierenheid zullen zien. Het is een verlangen die misschien niet zoveel aan het woord komt in onze gemeenten, maar het is wel het verlangen waar de psalmen mee vol staan.

Vader, U die hen verlost die zich tot U richten. U bent het Vader die vol van liefde en rechtvaardigheid zich ons lot aantrekt. Toon Uw wonderen in ons leven, toon Uw macht zodat wij worden bevrijd en verlost. Vader toon ons Uw heerlijke majesteit, toon ons wat U wilt doen in ons leven.

<a class=”scripture” onclick=”goscripture(‘psalmen 17’);” href=”#”>Psalm 17</a>

6 Ík roep U aan,
omdat U mij verhoort, o God;
neig Uw oor tot mij,
luister naar mijn woorden. (Psalm 17:6)

Er moet maar 1 reden zijn waarom we bidden. Niet omdat we wat nodig hebben, niet omdat het er bij hoort, maar omdat God hoort. En daar hebben we echt geloof voor nodig. Voor het hiernamaals, de drie-eenheid en alle andere dogma’s is er eigenlijk niet zoveel geloof nodig, we zien wel wat er gebeurd, maar voor gebed hebben we echt geloof nodig.

Gebed zonder geloof is eigenlijk geen gebed, het is in onszelf praten en hopen dat er iemand hierboven is die het hoort. Als we ons hart analyseren bidden we alsof we God niet lastig willen vallen. We bidden een beetje binnensmonds, maar God mag zelf kiezen waar Hij naar wil luisteren. En als Hij niet luistert dan mogen we niet zeuren, want we zullen wel fout doen.

De enige fout die we maken is dat we zo bidden, dat we zonder geloof ons tot God richten. Want God zal elk gebed dat wij in ditzelfde geloof bidden, verhoren. Geloven we dat? Want dat is wat David hier zegt, God verhoort. En daar is geen spelt tussen te krijgen. Kom niet met vrome praatjes, stem je gemoed niet gerust door te zeggen dat God wel een reden heeft. Hij verhoort.

Wij bidden omdat Hij verhoort, omdat Hij WIL antwoorden, het is Zijn verlangen om te luisteren naar wat wij van Hem vragen. Stop met die hoogmoedige gedachte dat God wel wat beters te doen heeft. Hij wil er voor ons zijn zoals een vader er is voor de kinderen. Hij wil horen naar wat wij Hem te vertellen hebben. En zo moeten wij ook bidden, wetende dat Hij verhoort.

Psalm 17

4 Wat de daden van de mens betreft,
ík ben overeenkomstig het woord van Uw lippen op mijn hoede geweest
voor de paden van de gewelddadige.
5 Ik hield mijn schreden in Uw sporen,
zodat mijn voetstappen niet zouden wankelen. (Psalm 17:4-5)

Stel jezelf de vraag, loop ik in de voetsporen van Jezus? We kunnen allemaal wel leuk en gezellig samen zijn in de kerk, maar dat maakt niet het verschil in ons geloof. Dat wat werkelijk het verschil maakt in ons geloof is wat dit vers beschrijft. Het wandelen in de voetsporen van Jezus, dan weten we zeker dat we niet zullen wankelen.

We zijn deze realiteit verloren, al vele keren is het voorbij gekomen in deze overdenkingen, we leven alsof we heel ver weg van God zijn. Ons geloof is alleen voor het hiernamaals, we zien wel wat er van terecht komt. En God doet maar wat Hij wil en daar zijn wij dan het slachtoffer van en daar moeten wij ons bij neerleggen.

Maar dit vers schildert een heel ander verhaal, een verhaal waarbij God met ons wandelt. God actief betrokken is bij het ons geloof en wij actief geloven en vertrouwen op de Vader elke dage weer. We horen naar Zijn stem, we verlangen naar Zijn woorden, we zoeken naar de weg die Hij voor ons uitstippelt. Een rotsvast vertrouwen dat we in dit leven met Hem mogen wandelen.

Het wandelen in de voetsporen van Jezus is niet alleen een mooie analogie waarvan we mooie foto’s en schilderijen maken. Het volgen van Jezus is hard werk en mooi werk. Het volgen van Jezus is verlangen naar Zijn wijsheid in ons leven, naar Zijn kijk op onze werkelijkheid. Onder alle omstandigheden vertrouwen we op wat Hij tot ons spreekt.

Maak deze keuze in jouw leven dat je actief gaat zoeken naar de wil van God in jouw leven. Maak de keuze dat je wil wachten op wat God wil doen met jouw leven. Begin te luisteren, gebed is niet altijd praten, soms is het stil zijn en verlangen naar wat Hij ons te vertellen heeft. Want die voetsporen van Jezus zijn echt, en als we daarin wandelen zullen we niet wankelen.